Philosophy

Mythologies

Mythologies

  • Downloads：9935
  • Type：Epub+TxT+PDF+Mobi
  • Create Date：2022-01-11 06:53:56
  • Update Date：2025-09-07
  • Status：finish
  • Author：Roland Barthes
  • ISBN：0809071940
  • Environment：PC/Android/iPhone/iPad/Kindle
  • Download

Summary

"No denunciation without its proper instrument of close analysis，" Roland Barthes wrote in his preface to Mythologies。 There is no more proper instrument of analysis of our contemporary myths than this book—one of the most significant works in French theory， and one that has transformed the way readers and philosophers view the world around them。

Our age is a triumph of codification。 We own devices that bring the world to the command of our fingertips。 We have access to boundless information and prodigious quantities of stuff。 We decide to like or not， to believe or not， to buy or not。 We pick and choose。 We think we are free。 Yet all around us， in pop culture， politics， mainstream media， and advertising， there are codes and symbols that govern our choices。 They are the fabrications of consumer society。 They express myths of success， well-being， or happiness。 As Barthes sees it， these myths must be carefully deciphered， and debunked。

What Barthes discerned in mass media， the fashion of plastic， and the politics of postcolonial France applies with equal force to today's social networks， the iPhone， and the images of 9/11。 This new edition of Mythologies， complete and beautifully rendered by the Pulitzer Prize–winning poet， critic， and translator Richard Howard， is a consecration of Barthes's classic—a lesson in clairvoyance that is more relevant now than ever。

Download

Reviews

Jasper Loy ，

Toen ik taal- en letterkunde en later culturele studies studeerde， dook Barthes regelmatig op。 Ik was benieuwd wat ik van zijn belangrijkste tekst zou begrijpen， vijf jaar nadat ik afgestudeerd ben。 Het antwoord is: iets， maar zeker niet alles。 Ik zal het dus opnieuw moeten lezen， maar dat zal voor binnen enkele jaren zijn。

Paige ，

Many minds I've read and respected cite Barthes as a mind they've read and respected， so I decided to give Mythologies a go。 I'm very happy I did。 It's a text about spectacle， signs， gestures。。。"myths" one could say！ This is a short book， and （partially） an easy read。 I'll explain:The first 100 pages of the book， my copy at least， are comprised of essays on different subjects Barthes has taken note of， ranging from pro-wrestling， wine culture （"wine is objectively good， and at the same time， the Many minds I've read and respected cite Barthes as a mind they've read and respected， so I decided to give Mythologies a go。 I'm very happy I did。 It's a text about spectacle， signs， gestures。。。"myths" one could say！ This is a short book， and （partially） an easy read。 I'll explain:The first 100 pages of the book， my copy at least， are comprised of essays on different subjects Barthes has taken note of， ranging from pro-wrestling， wine culture （"wine is objectively good， and at the same time， the goodness of wine is a myth"）， magazines， murder cases， even criticism itself。 He then breaks down what he sees as the "myths" presented by them。 These essays are short， a few pages long each， and while they certainly get your mental wheels turning， are ultimately digestible。 And were， I'd like to note， a pleasure to read。 One of my great loves is when someone with a very specific， well-developed idea explains that passion to me。 That was basically this book。The final 70 pages are dense。 Barthes ends the book by outlining the theory behind what he presented in the shorter essays。 I had to reread some passages， or look up the references he made， and there are still some points I maybe couldn't explain to another person if push came to shove。 This entire book is the type of text you gotta take notes on afterwards - but the theory part proved to be especially acute for me。 I often make a document of my notes after I read something， and I have a feeling I won't completely understand what I read， even the parts of it I did "understand"， until I write my notes out。 But I'm happy the theory was included: one， it's a learning opportunity， and two， it offers one the tools to break down the myths they see presented in their own environments。 In the margins， I scribbled down many connections between Barthes' thoughts to modern media， politics， even friendships I have。 All that being said， this is a French philosophy book。 Sometimes I would read a sentence and think。。。。'ummm。。。okay。 That's nice。。。for you' （example: "The face of Garbo is an idea， that of Hepburn， an event。" ？） I think one must read all theory with the knowledge that， just because someone got something published， doesn't mean they know everything。 However， after reading this， I do think Barthes is an incredible mind！ I have already bought more of his texts， and was excited to finish Mythologies not just because it was a great read in and of itself， but also because now I can read more！ Overall rating: 5/5！ This book was a welcome challenge， and an addition to my own working philosophies of the world 。。。more

Philip ，

The first 2/3rds of the book are brilliant short essays on semiotics and how the bourgeois abuse signs to keep everyone else under a spell。 I particularly liked the one about the margarine advertisement which highlighted a marketing trope we still see today （this was written in the 50s）。The last third of this SUCKED。 I feel as though people read Barthes for his beautifully lyrical prose… not academic jargon。 I don’t think I would have minded it as much if the last footnote didn’t explicitly say The first 2/3rds of the book are brilliant short essays on semiotics and how the bourgeois abuse signs to keep everyone else under a spell。 I particularly liked the one about the margarine advertisement which highlighted a marketing trope we still see today （this was written in the 50s）。The last third of this SUCKED。 I feel as though people read Barthes for his beautifully lyrical prose… not academic jargon。 I don’t think I would have minded it as much if the last footnote didn’t explicitly say ‘I wrote in a dense style to prove a point’。 I understand a fear of not wanting to write for the philistine， but I don’t really understand switching your style （which people like） for the sake of obfuscation。 。。。more

Algamu ，

Excelent book

Bethan ，

i really liked this actually！ theory i might actually retain

Nikolas Koutsodontis ，

This review has been hidden because it contains spoilers。 To view it， click here。 Το «Μυθολογίες。 Μάθημα» είναι ένα κλασικό ιδιοφυές κείμενο του αγαπημένου Ρολάν Μπαρτ。 Καίριας σημασίας έργο τουΜεταμοντέρνου και της σημειολογίας， ωστόσο αποτελεί ταυτόχρονα πολύτιμο πολιτικό-κοινωνιολογικό κείμενο που αποκαλύπτει τη χρήση του Μύθου από την αστική τάξη， με στόχο τη διατήρηση της εξουσίας της。Μερικές σημειώσεις και σκέψεις πάνω στα δύο μελετήματα: Μάθημα1） Για τον Μπαρτ η εξουσία εντάσσεται μέσα στη γλώσσα， γιατί είναι ταξινόμηση και άρα καταπίεση 19， καθυπόταξη και γενικευμένη Το «Μυθολογίες。 Μάθημα» είναι ένα κλασικό ιδιοφυές κείμενο του αγαπημένου Ρολάν Μπαρτ。 Καίριας σημασίας έργο τουΜεταμοντέρνου και της σημειολογίας， ωστόσο αποτελεί ταυτόχρονα πολύτιμο πολιτικό-κοινωνιολογικό κείμενο που αποκαλύπτει τη χρήση του Μύθου από την αστική τάξη， με στόχο τη διατήρηση της εξουσίας της。Μερικές σημειώσεις και σκέψεις πάνω στα δύο μελετήματα: Μάθημα1） Για τον Μπαρτ η εξουσία εντάσσεται μέσα στη γλώσσα， γιατί είναι ταξινόμηση και άρα καταπίεση 19， καθυπόταξη και γενικευμένη διοίκηση 20。Με αυτή την έννοια ο φασισμός δεν συνίσταται στο να εμποδίζεις τον άλλον να λέει αλλά να τον αναγκάζεις να λέει （21）。 Το ζήτημα， λοιπόν， είναι να γίνει μια κατεργαριά στη γλώσσα ώστε να ακουστεί η εκτός εξουσίας γλώσσα και αυτό γίνεται μέσω της λογοτεχνίας 222） Όλες οι επιστήμες του ανθρώπου είναι μέσα στη λογοτεχνία πλαγίως και όλες οι γνώσεις βρίσκονται εκεί στο πιθανό τους。 "Η λογοτεχνία δεν λέει πως ξέρει κάποιο πράγμα αλλά για κάποιο πράγμα- πως ξέρει πολλά για τους ανθρώπους" 243） Η λογοτεχνία προσπαθεί να αναπαραστήσει το πραγματικό。 Αυτό όμως είναι ανέφικτο και ουτοπικό καθώς η πραγματικότητα είναι πολυδιάστατη， ενώ η γλώσσα μονοδιάστατη。 27Και ειναι αυτό το πολυδιάστατο που η ποίηση προσπαθεί να συλλάβει， αναγνωρίζοντας ακριβώς το ανέφικτο του。4） Η απάντηση του Μπαρτ στο γιατί το έργο ενός φασίστα όπως ο Σελίν παραμένει μεγάλης αξίας παρά την ιδεολογία του βρίσκεται στη δυνατότητα μετατόπισης του πάνω στη γλώσσα， δηλαδή πιστεύει σε μια γλώσσα της επιθυμίας και της ηδονής， τέτοια που να πηγαίνει με τις ορέξεις και όχι με τον νόμο， να επιμένει στο μη αναγώγιμο της， την επιβίωση της από τυποποιημένους λόγους όπως φιλοσοφίες， επιστήμες και ψυχολογίες。 Να ενεργεί για την αιωνιότητα ως αθάνατη ακριβώς παρακάμπτοντας την αγνότητα των δογμάτων και με τον δημιουργό να λειτουργεί ως ο ενεδρευτής στο σταυροδρόμι των λόγων。 Λειτουργεί， δηλαδή， πρόστυχα， απέναντι και ενάντια στα πάντα， στη δύναμη και στη δυνατότητα της παρεκτροπής και της προσμονής， εξασκημένος στο να αλλάζει θέση。 30Αλλάζω θέση σημαίνει πάω εκεί που δεν με περιμένουν， λέει ο Μπαρτ ή και απαρνιέμαι αυτό που έγραψα， αλλά όχι αυτό που σκέφτηκα， όταν η εξουσία πάει να το προσεταιριστεί。 Έτσι， ας πούμε， απαρνήθηκε και ο Παζολίνι την "Τριλογία της ζωής" 305） Η σημειολογία δεν συλλαμβάνει το πραγματικό αλλά προσπαθεί να το διεγείρει σε ορισμένα σημεία και σε ορισμένες στιγμές 39Δεν παίρνει τη θέση καμιάς έρευνας， αλλά είναι για να τις βοηθήσει όλες σαν τζόκερ της σημερινής γνώσης 406） Ο Μπαρτ μιλά για τον θρυμματισμό του μύθου του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα。 Η λογοτεχνική μαεστρία εξαφανίζεται και ο συγγραφέας δεν μπορεί να καμαρώνει πια。 41Αυτό το κρίνει ως μεγάλη ευκαιρία πιο ελεύθερα να ακουμπήσουμε σε πράγματα παλιά και ωραία， πολύ πιο ηδονικά。 Σκέφτομαι προσωπικά πως η κρύμνηση του μύθου αυτού δείχνει και την απαξία σε ένα βαθμό που βιώνει σήμερα ο συγγραφέας από το κοινό。Τελικός στόχος του είναι βέβαια να βγάζει ο συγγραφέας έναν λόγο χωρίς να τον επιβάλλει 427） Καταπιεστικές είναι οι διασκεπτικές μορφές μέσα που τις οποίες παρουσιάζουμε την κουλτούρα και η μέθοδος διδασκαλίας， τα μέσα που είναι κατάλληλα να χαλάσουν ή να ακυρώσουν την εξουσία του λόγου 43Πράξη της μεθόδου το κομμάτιασμα， η εκδρομή: η ομιλία και η ακρόαση όπως το παιδί που παίζει， τα πήγαινελα γύρω από τη μάνα του， που απομακρύνεται και ξαναγυρνάει 438） Ο Μπαρτ υποστηρίζει πως «το ίδιο μου το σώμα είναι ιστορικό» 45。 Λέει ακόμα το θαυμάσιο «Οφείλω να ξαναγεννιέμαι κατά περιόδους， να γίνομαι πιο νέος απ' ο，τι είμαι» 45 ΜυθολογίεςΣτο κεφάλαιο αυτό ο Μπαρτ επιχειρεί την αποδόμηση της μαζικής κουλτούρας στην λογική αποφυγής του μύθου και ανάδειξης της λεπτομέρειας。 Βρίσκεται ενάντια στην απλή καταγγελία。50Τα άρθρα/ σημειολογικά κείμενα αποδόμησης του μύθου είναι μοναδικά:1） Με αφορμή το άθλημα του κατς: πρόκειται για θέαμα και εκεί δεν έχει σημασία η διάρκεια αλλά η κάθε στιγμή， η λαχτάρα για μια παθιασμένη στιγμή 56Ο Μπαρτ αναλύει εδώ τη σημασία του πάθους που είναι ανεξάρτητο από το αποτέλεσμα του αγώνα， με κατά τη γνώμη μου κάποια στοιχεία υπερβολής。2） Η σημειολογία του Μπαρτ καταπιάνεται και με το σινεμά όπου τα μαλλιά και ο ιδρώτας είναι σημεία。 Το τελευταίο δε αποδείχνει ηθικότητα。 Μιλάμε για την ταινία "Ιούλιος Καίσαρας" του 1953。 Μιλάμε για ένα σημείο σχετικό με την κατάσταση της δοκιμασίας των ηρώων。 713） Αναλύει το πώς η διαφήμιση ενός απορρυπαντικού， μιλώντας για βαθύ καθάρισμα， μεγαλοποιεί τα ασπρόρουχα ώστε να γίνουν κολακευτικά για κρυφές ροπές του ανθρώπου σε αγκαλιάσματα και χάδια。 Ο αφρός δε εκφράζει τον πλούτο ενεργειών μέσα στον ελάχιστο όγκο， μαζί με την αίσθηση του ανάλαφρου και της απόλαυσης 75Μέσω των σημείων που χρησιμοποιούν οι διαφημιστές ο στόχος， αναγνωρίζει ο Μπαρτ， δεν είναι οι ανάγκες των πολιτών， αλλά το κέρδος των πολυεθνικών που τα παράγουν。4） Ο φτωχός， με τη μορφή και τη φιγούρα του Σαρλό， είναι για τον Μπαρτ η έκφραση του πρωτόγονου προλετάριου。 Η ταπεινότητα της μορφής αυτής παρέχει τεράστια εκφραστική δύναμη σε αντίθεση με μια στρατευμένη εικόνα προλετάριου， που υστερεί αισθητικά 77"Ο Σαρλώ δεν επενδύει στον άνθρωπο παρά μονάχα τον άνθρωπο" λέει ο Μπαρτ， χαρακτηρίζοντας το αναρχική στάση αλλά και την πιο αποτελεσματική για την επανάσταση 785） Στο ευφυέστατο κείμενο του Μπαρτ με τίτλο "Η επιχείριση Άστρα"， εξηγεί πως σε ταινίες， για να στηριχθεί ουσιαστικά η Τάξη， οι θεσμοί του στρατού， της εκκλησίας， της πατρίδας， αυτό γίνεται στην πραγματικότητα ομοιοπαθητικά， με την ίδια δηλαδή την ασθένεια της εκκλησίας， του στρατού και της πατρίδας。 Παρουσιάζοντας τα κακά στοιχεία τους η ίδια η ταινία σου λέει να αναγνωρίσεις την ανταρσία σου και να την εξαφανίσεις γιατί μέσα από τους θεσμούς αυτούς， με όλα τα κακά τους， υπάρχει τελικά η ευεργεσία。 Τι σημασία έχει που η τάξη έχει βία αφού μπορούμε να ζούμε χωρίς σοβαρά προβλήματα; 82-84Να η σημειολογία και ο ψυχολογικός μηχανισμός στην αστική τέχνη για την καταπολέμηση του προοδευτισμού。 Έτσι φέρνοντας στο νου μου ταινίες του κλασικού Χόλιγουντ όπως το "They died with their boots on" （1942） με τον Έρολ Φλυν βλέπουμε τον στρατιωτικό Κάστερ， που πολέμησε τις ινδιάνικες φυλές， να σπάει， ως νέος， την πειθαρχία του στρατού， να άγεται και να φέρεται με τη γοητεία του ανέμελου και ατίθασου νεαρού κάνοντας του κεφαλιού του。 Στην ώρα， όμως， του καθήκοντος οι ίδιοι οι θεσμοί πατρίδα-στρατός， που ταυτόχρονα είχαν τους στενοκέφαλους στην πειθαρχία και άπληστους αξιωματικούς με επιχειρηματικά συμφέροντα αλλά και τους μειλίχιους πατέρες στρατηγούς με το χαμόγελο， οι θεσμοί λοιπόν αυτοί δικαιώνουν και οδηγούν στη δόξα τον όχι πια ταραξία στρατιώτη。 Αυτός οδηγείται στον ηρωισμό， υπηρετώντας τους θεσμούς， άρα οι τελευταίοι αποδεικνύονται ευεργετικοί και αναιρούν， όντας υπεράνω της απληστίας των μελών τους （και οποίου άλλου προβλήματος τέθηκε）， την οποία αμφισβήτηση και κριτική τους έγινε νωρίτερα。6） Στο κείμενο "Γαλάζιος οδηγός" ο Μπαρτ αναλύει το πώς οι τουριστικοί οδηγοί εξαφανίζουν την ανθρωπότητα και την ταξικότητα της για τους ανθρώπινους τύπους （πχ ο Βάσκος είναι ριψοκίνδυνος ναυτικός） και για τα μνημεία της。 Οι εκδότες των τουριστικών οδηγών ενδιαφέρονται， στο παράδειγμα της φρανκικής Ισπανίας， αλλά και γενικά， να προτείνουν κυρίως θρησκευτικά μνημεία， και εννοείται δεν υπάρχει， συνήθως έως ποτέ， χώρος για πληροφορίες σχετικά με την τρέχουσα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της χώρας。 Τα μνημεία καθίστανται έτσι κενά。7） Ο Μπαρτ δεν χαρίζεται ούτε στον σεξισμό που θέλει δίπλα στους αριθμούς μυθιστορημάτων που έχουν γράψει γυναίκες να απαριθμούνται και τα παιδιά που έκαναν。 Για τον Μπαρτ το περιοδικό Elle λέει: στη γυναίκα ότι είναι αντάξια του άντρα και στον άντρα ότι αυτή θα είναι πάντα η γυναίκα του。 Είναι τελικά ένας γυναικονίτης。 91-928） Έπειτα κράζει την αστική αγιοποίηση των συγγραφέων που εργάζονται ακόμα και με τις πιτζάμες στις διακοπές τους。 Είναι η προβολή της ιδιομορφίας της κλίσης που αντιπαρατίθεται με την πεζότητα του καθημερινού。 Με τις απλές φυσικές κινήσεις των παραθεριστών。 Όλα αυτά γιατί πρέπει η ιδιοφυΐα να ξεχωρίζει και η εργασία της να μην έχει τη φυσικότητα ενός εργάτη。103-1049） Ένα πολύ σημαντικό σημείο αφορά στις εξής παρατηρήσεις: Αυτό που κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε είναι πως επιθυμούμε η γνώση να ελέγχεται από τον κοινό νου και το αίσθημα。 Αν δεν αισθανόμαστε αυτό που γράφεται το απορρίπτουμε με ειρωνείες， μιλώντας για συγκίνηση και άφατο。 Αυτό σχετίζεται με τον φόβο των φιλοσοφικών βάσεων του έργου （ο Μπαρτ γράφει πως το φαινόμενο αφορά κατά κανόνα σε έργα υπαρξισμού και μαρξισμού） και σχετίζεται με την αυταρχικότητα。 Αν ο κοινός νους και το αίσθημα δεν καταλαβαίνουν κάτι από φιλοσοφία εκείνη όμως τα καταλαβαίνει απόλυτα， εις βάρος τους。 109-111Και ο ίδιος ο Μπαρτ αποδομώντας δίνει τα ελαττώματα της αστικής κοινωνίας σε σημεία， τον τρόπο που η Τάξη και ιδίως η οικονομική τάξη και εξουσία， επιβάλλεται έμμεσα ως ευημερία και αποκαλύπτει απορρίπτοντας την ριζοσπαστική της αμφισβήτηση。 Ο ίδιος είναι ο παρατηρητής。 Τα ίδια θα έχει σαφώς να πει και για τη σοσιαλιστική Τάξη。10） Για τον Μπαρτ η απαίτηση για το ζύγισμα των μεθόδων στην κριτική （να μην είναι ούτε αντιδραστική ούτε κομμουνιστική） είναι μια μικροαστική λογιστική。 Αντιθέτουμε， λέει την αγάπη και την παγκόσμια κουλτούρα στην ιδεολογία που είναι κομματική， αρνούμενοι πως και η κουλτούρα είναι ιδεολογία。 Κι έτσι η ιδεολογία μπαίνει σε πλάστιγγα。 Ο αστικός μύθος παίρνει την ελευθερία ως άρνηση της κρίσης και άρνηση ύπαρξης του συστήματος。 Ώστε τελικά η ελευθερία του κριτικού δεν είναι η άρνηση να πάρει θέση αλλά να την επιδεικνύει。11） Σαν δεύτερο αστικό σύμπτωμα ο Μπαρτ υποδεικνύει την έμφαση στο ύφος του συγγραφέα。 Εδώ διαφαίνεται και θέση του για τον "θάνατο του συγγραφέα"， βασική μεταμοντέρνα θέση， που πια， κατά τη γνώμη μου， είναι παρωχημένη。 Έχει δίκιο πως το ύφος， δηλαδή η καλή γραφή， είναι αξία απόλυτα χρονολογημένη， ωστόσο η σύνδεση του με τον ψευδοανθρωπισμό και η γραφή ως κάτι θανάσιμο που， στην εποχή που έγραφε τα κείμενα του ο Μπαρτ， υπερασπίζονταν την ύπαρξη της， είναι εντελώς αμφισβητούμενες κρίσεις。111-11412） Όσον αφορά στο ανιστορικό， άχρονο ταλέντο στην ποίηση: ο μύθος της ανευθυνότητας， η πεποίθηση της μεγαλοφυΐας του παιδιού， συνδέουν την ποίηση με τη φύση και την μυθοποιούν ως θείο δώρο， ως παρθενογένεση， εκτός ιστορικής και κοινωνικής πραγματικότητας。 Ο Μπαρτ τα βάζει με το καθησυχαστικό μιας ποίησης φρόνιμης， γλυκανάλατης και αστικού ελεγειακού αισθήματος， με την πεποίθηση πως η ουσία της γραφής της ποίησης είναι η μεταφορά。118Τα βάζει και με την αστική λογική του παιδιού-θαύματος που συγκεντρώνει την καπιταλιστική αξία του κερδίσματος χρόνου， τη λογική των πολύτιμων στιγμών。120Ακολούθως επιτίθεται και στην λογική ότι η ποίηση είναι μια συλλογή ρηματικών επιτυχιών， ώστε να φτάνει κανείς να μην κατονομάζει ορθά τα πράγματα για να ποιητικολογήσει。 121Για τον Μπαρτ το μοναδικό όπλο της ποίησης απέναντι στο τεχνητό είναι η κυριολεκτικότητα της， ένα αστραποβόλημα αλήθειας。 122Άρα η κυριολεξία στην ποίηση τιμά τη σιωπή και αποφεύγει τη νευρικότητα。13） Μεγάλης σημασίας ζήτημα είναι η λογική της απομίμισης。 Ο Μπαρτ τη θεωρεί μεγάλη ανακάλυψη του αστικού κόσμου καθώς επιφέρει κέρδη χωρίς καμία μείωση της εμφάνισης του εμπορεύματος。 122Γιατί τελικά χρειάζεται και η λογοτεχνία να είναι σαν τα λογοτεχνικά περιοδικά: να γνωρίζουμε πολύ καλά τη μορφή， τη χρήση και την τιμή της προτού την αγοράσουμε。 Επιπλέον ποτέ δεν μας ξενίζει。 Είναι τελικά η σύμπτυξη του Είναι στο Έχειν。 12314） Ο Μπαρτ θεωρεί μικροαστική τη λογική της αντίπραξης ， της αποζημίωσης， αυτό το «η ανταπόδοση στα ίσα»。 Το θα πληρώσεις με το ίδιο νόμισμα είναι η αναγωγή του κόσμου σε μια ισότητα， η τήρηση ποσοτικών σχέσεων στις ανθρώπινες πράξεις。 Η απάντηση σε αυτό είναι η διαλεκτική， η μέθοδος που απεικονίζει την εξέλιξη， τον κόσμο ολόκληρο εκεί που πάει να κλείσει στις μικροαστικές ισότητες του。Ο μικροαστισμός εφευρίσκει ποσοτικές ισότητες， χωρίς αλλαγές σκυτάλης και μεταβατικά στάδια。 Αυτό είναι η ευθυκρισία που περιγράφει έναν ομοιογενή κόσμο με άμεσους μηχανισμούς απόκρισης。 Οπότε η μυθολογία αυτή είναι η άρνηση του διαφορετικού και η αποποίηση της ετερότητας。 137-13815） Ο χρωματισμός του κόσμου είναι ένας τρόπος άρνησης του 144。 Η άποψη αυτή συμφωνεί με του Μπένγιαμιν στο κείμενο «ο συγγραφέας ως παραγωγός»。16） Ωραίες παρατηρήσεις πολιτικής αξίας έχουν να κάνουν με την λογική της αντικατάστασης των τάξεων με την έννοια του «πληθυσμού»。 Με το πλήθος， τημάζα αντί για τους πολίτες。 192Όταν απειλείται η εξουσία των αστών οι δεξιοί επικαλούνται το Έθνος， ενώ η πολιτική είναι πάντα για την Αριστερά。 193Ολοκληρώνοντας τα σημειολογικά του άρθρα， δημοσιευμένα σε εφημερίδες， ο Μπαρτ προχωρά σε ανάλυση της έννοιας του Μύθου και στην παρουσίαση της θεωρίας της σημειολογίας。 1） Για τη σημειολογία δεν έχει σημασία ένα γεγονός， αλλά ορίζεται και διερευνάται από την αξία χρήσης του， ως σύμβολο που δηλώνει την αξία ενός αντικειμένου 204Πόσους χώρους μη σημαίνοντες διασχίζουμε πραγματικά μέσα στο 24ωρο？ Λέει ο Μπαρτ， πως μια θάλασσα δεν δίνει κανένα μήνυμα， μια ακροθαλασσιά με τα κορμιά και τα ρούχα κτλ δίνει χιλιάδες 2062） Το σημαίνον και το σημαινόμενο είναι η βάση της σημειολογίας。 Αν τα τριαντάφυλλα είναι το απλό σημαίνον， η εικόνα-αντικείμενο， όταν τα δωρίσουμε το πάθος μας είναι το σημαινόμενο。 Η μεταξύ τους σχέση είναι το σημείο。2063） Ο Μπαρτ υπερασπίζεται τον φορμαλισμό και πιστεύει πως μέσω αυτού ερχόμαστε πιο κοντά στην ιστορία， σε αντίθεση με τον ζντανοφικό ρεαλισμό που δίνει στη μορφή μια ουσία μορφής。 Η σημειολογία υπάρχει ως ανεπαρκής επιστήμη για να συντονίζεται διαλεκτικά με τις υπόλοιπες επιστήμες 205。 Με αυτή την έννοια η σημειολογία δεν έχει ενότητα， απλώς αναγνώσκει και αποκρυπτογραφεί。 2084） Στη Σαρτρική θεώρηση το σημαινόμενο είναι το πρωταρχικό βίωμα （πχ η κατονομασία της κλοπής από τον Ζενέ）， η Λογοτεχνία ως λόγος διαμορφώνει το σημαίνον （την εικόνα） και η σχέση ανάμεσα σε κρίσιμο βίωμα και λόγο που ορίζει το έργο είναι μια σημειοδότηση 2085）Τι είναι μύθος？ Είναι νόημα και μορφή， το νόημα εμπεριέχει ένα ολόκληρο σύστημα αξιών （ιστορία， γεωγραφία， ηθική， κτλ）， η μορφή εντοπίζει αυτόν τον πλούτο， είναι μια ένδεια που απαιτεί όμως μια σημασία。 Άρα η μορφή πρέπει να ξεριζώνει το νόημα για να τροφοδοτείται και ταυτόχρονα πρέπει η μορφή να κρύβεται μέσα στο νόημα。 Αυτό το κρυφτούλι είναι ο μύθος 2136）Το σημαινόμενο， το νόημα， είναι ποσοτικά μικρό。 Το σημαίνον， η εικόνα είναι άπειρο。 215Για αυτό στην ποίηση συνήθως ειπώνονται τα ίδια πράγματα， οι ίδιες θεματικές， αλλά με άλλα λόγια。Η ποιοτική φτώχεια της μορφής πάει με τον πλούτο εννοιών。 Η ποσοτική αφθονία μορφών με τον ελάχιστο αριθμό εννοιών。 2157） Ο μύθος ενέχει την αιτιολογία που είναι ουσιαστική μια αναλογία νοήματος και μορφής。 Αν μορφή είναι ο στρατιωτικός χαιρετισμός και νόημα η γαλλική αυτοκρατορικότητα， το να βάζεις έναν μαύρο να χαιρετά ντυμένος στρατιωτικά τη γαλλική σημεία προϋποθέτει ότι ο χαιρετισμός του μαύρου ταυτίζεται με του Γάλλου στρατιώτη και αυτό είναι μια αιτιολογία όπως και μια αναλογία （νοήματος， δηλαδή， τη δόξα της αποικιοκρατίας που υπηρετείται από τους Αφρικανούς με τη μορφή του στρατιωτικού χαιρετισμού που το αποδεικνύει） ταυτόχρονα。 Κι έτσι δημιουργείται μύθος。 2238） Ο μύθος είναι κλεμμένος λόγος。 Μεταμορφώνει το νόημα σε μορφή， αλλά και παγιδεύεται από τη μορφή。 Παίρνει ας πούμε τον μαύρο άντρα που χαιρετάει για να εγκληματίσει， μέσω αυτού， την Αυτοκρατορία， δηλαδή για να εξοικείωσει σε μας， να τη μεγέθυνει， να αποδείξω την δύναμη της。 2309）Για την ποίηση: "η ποίηση αναστατώνει τη γλώσσα， μεγαλώνει όσο μπορεί τον αφηρημένο χαρακτήρα της έννοιας και τον αυθαίρετο χαρακτήρα του σημείου， και επεκτείνει ως το ακρότατο όριο τη σύνδεση ανάμεσα στο σημαίνον και το σημαινόμενο （。。） αντίθετα από τον πεζό λόγο， το ποιητικό σημείο προσπαθεί έδω να καταστήσει φανερή όλη τη δυνητικότητα του σημαινόμενου， με την ελπίδα πως θα φτάσει τελικά στην υπερβατική ιδιοτητητα του αντικειμένου， στο φυσικό του και όχι στο ανθρώπινο του νόημα。 Από εδώ και οι ουσιοκρατικές φιλοδοξίες της ποίησης， η πεποίθηση ότι αυτή-και μονάχα αυτή- συλλαμβάνει το ίδιο το αντικείμενο。 （。。。） Έτσι η σύγχρονη ποίηση μας εμφανίζεται σαν δολοφονία της γλώσσας， σαν ένα είδος χωρικής ευαίσθητης αντιστοιχίας της σιωπής" 23310） Για το ύφος。 Ο Μπαρτ το εχθρεύεται。 Είναι μια ουσία που απειλείται αδιάκοπα από την τυποποίηση και κάλλιστα υποβαθμίζεται σε γραφή πχ γραφή Μαλρώ。 Επίσης μετατρέπεται σε γλώσσα με την οποία ο συγγραφέας μιλά στον εαυτό του， δηλαδή ένας σολιψιστικός μύθος που θέλει αποκρυπτογράφηση 234Κατάρρευση της γλώσσας στην ποίηση。 Η σιωπή ως το μόνο κατάλληλο όπλο απέναντι στην παντοδυναμία του μύθου。 23511） Ο Μπαρτ παραδέχεται πως η μόνη αντίσταση στην επιβολή του λεξιλογίου της αστικής τάξης είναι το επαναστατικό κόμμα。 Ωστόσο το κόμμα έχει έναν πλούτο μόνο πολιτικό γιατί δεν υπάρχει προλεταριακή παιδεία， ηθική και τέχνη。 Ο，τι είναι αστικό υποχρεούνται να δανείζεται από την αστική ιδεολογία， χωρίς όμως να ονομάζεται ως τέτοια。 24012） Η αμφισβήτηση της πρωτοπορίας γίνεται σε επίπεδο τέχνης και ηθικής της αστικής τάξης， όχι σε πολιτικό 24013） Η ιδεολογία της αστικής τάξης είναι ανώνυμη， δεν της δίνεται το όνομα αστικό， και περιλούζει τα πάντα， σινεμά， θέατρο， δικαιοσύνη， γάμο。 Γενικά η ζωή εξαρτάται από την ιδέα που η αστική τάξη σχηματίσει και μας κάνει να σχηματίσουμε για τις σχέσεις του ανθρώπου με τον κόσμο 241Κι έτσι γίνεται ουσία， η ιδέα αυτή γίνεται φύση και ο άνθρωπος όπως τον αντιλαμβάνεται είναι καθολικός και αιώνιος， μια αναλλοίωτη φύση。 243Γι αυτό χρειάζεται έναν μύθο， που συγκροτείται από τη φθορά της ιστορικής ιδιότητας των πραγμάτων。 Αδειάζουν από ιστορία και γεμίζουν φύση， που αφαιρεί από τα πράγματα το ανθρώπινο τους νόημα。 24414） Πολιτικός σημαίνει το σύνολο των ανθρωπίνων σχέσεων με την πραγματική， την κοινωνική τους δομή， με τη δυνατότητα να φτιάχνουν τον κόσμο。 Είναι μια κίνηση λειτουργική， μια ασταμάτητη αποστασία。 Πχ ο μαύρος που χαιρετά τη γαλλική σημαία είναι μια περιστασιακή， ιστορική， δηλαδή φτιαχτή， ιδιότητα της αυτοκρατορίας。 Ο μύθος εξαγνίζει， αθωώνει， θεμελιώνει μέσα στη φύση και την αιωνιότητα， δεν εξηγεί αλλά διαπιστώνει την αυτοκρατορία σαν εύλογη και φυσική。 Κι έτσι χάνεται το περίπλοκο των σχέσεων， αντικαθίσταται από το απλό των ουσιών， καταλύεται η διαλεκτική και εξαφανίζονται οι αντιφάσεις。 24515） Το πραγματικό είναι πάντα πολιτικό？ Ναι γιατί εμπεριέχει την αξιομνημόνευτη ανθρώπινη πράξη που το έχει παράξει， υποδουλώσει， χρησιμοποιήσει και απορρίψει16） Ο μύθος είναι μια μεταγλώσσα。 Τα πράγματα εξαγνίζονται με ολόκληρα στρώματα μεταγλώσσας ανάλογα το ποσοστό πολιτικής ενέργειας που χρειάζονται （άλλο ένα δέντρο， άλλο ένας Σουδανέζος）。 。。。more

Amanu ，

Rarely does the realization that I must read a book a dozen times to fully integrate it into my world-view hit so hard。 This time， it punched me when I was a quarter way through the book。 And still， the sliver of it that I understood has altered my perception for good。 Must read for anyone。

Lukia ，

if you， like me， start to see enough references to this text that you feel compelled to read it， （maybe because you think it will be fun（？）） don’t bother。 most fans of barthes have already extracted the most meaningful excerpts and points from the first section of essays and rendered them in much more readable terms。if you ARE set on reading this， at least read myths today BEFORE the french culture essays。 i totally didn’t get former without the latter…even though they are organized chronologica if you， like me， start to see enough references to this text that you feel compelled to read it， （maybe because you think it will be fun（？）） don’t bother。 most fans of barthes have already extracted the most meaningful excerpts and points from the first section of essays and rendered them in much more readable terms。if you ARE set on reading this， at least read myths today BEFORE the french culture essays。 i totally didn’t get former without the latter…even though they are organized chronologically it’s only in myths today where he gets to The Point。 but maybe it is the lazy reader in me。 it took me a minute， but those last 15 pages were a revelation。 the first 200 are not， lol。 。。。more

grackle ，

A book that at times can be a bit tough to read， but overall it was very illuminating and beyond all that it was just… fun。 Barthes plays around with pop culture， old and new， that sometimes is hyper-specific to France but is still enjoyable。 I’m glad I finally got around to reading him and I imagine I’ll read more of his works later down the road。

Nico ，

Drawing from french culture contemporary to the 60s， it was unavoidable that this work should date itself。 I have no qualms about judging content based on its present context， so while I agree with the three star reviews I cannot rate this higher than a two in our content-flooded age。

Mickey Smith ，

Roland Barthes' most famous collection of essays reveals a mind convinced that everything is connected and that the only way to unearth those connections is through beautiful prosaic meditation on everyday objects and phenomena。 Roland Barthes' most famous collection of essays reveals a mind convinced that everything is connected and that the only way to unearth those connections is through beautiful prosaic meditation on everyday objects and phenomena。 。。。more

Jem ，

Accidentally forgot to finish the last 30 pages until today。 Oops？ Particularly loved Detergents， Toys， Wine and Milk， Face of Garbo， & Plastic

Lyle ，

Wowowow。 Never had a book blow me away and hit so hard in the last two chapters。

WINDMILLWARRIOR69 ，

This should be read out loud at parties

timantiheld ，

Ich hatte selten so viel Spaß dabei， einen wissenschaftlichen Text zu lesen， wie bei Barthes allgemein und diesem Buch speziell。

sofia ，

took me so long to finish coz i had to move and then started school again。 anyways this book is perfect and informs everything i do xoxo

Andy ，

A great collection of essays regarding Myth and what it is。 The first half was more entertaining， going into the symbolism and meaning of everyday things such as Wrestling， Wine， Steak， Milk etc。 It provides a great insight on what something can mean。The second half， one I had to learn for University， is the more complicated half。 It goes into the meaning go Myth and what it means today （or in the late 50's when this was published）。 This half definitely requires more concentration and perhaps ev A great collection of essays regarding Myth and what it is。 The first half was more entertaining， going into the symbolism and meaning of everyday things such as Wrestling， Wine， Steak， Milk etc。 It provides a great insight on what something can mean。The second half， one I had to learn for University， is the more complicated half。 It goes into the meaning go Myth and what it means today （or in the late 50's when this was published）。 This half definitely requires more concentration and perhaps even some videos/lectures on the topic。 Confusing but fascinating stuff to read。 。。。more

Andy ，

This book has turned out to be a collection of buzzfeed articles for philosophers。 Interesting because it deals with things that are considered insight and hot takes today， but was written in the late 50s。 A collection of dives into everyday interests， activities and realities with insights into how narratives and "common sense" are derived from constructed （intentional or otherwise） mythologies。 I hesitate to characterise these dives as deep， although they might as well have been for the time。 This book has turned out to be a collection of buzzfeed articles for philosophers。 Interesting because it deals with things that are considered insight and hot takes today， but was written in the late 50s。 A collection of dives into everyday interests， activities and realities with insights into how narratives and "common sense" are derived from constructed （intentional or otherwise） mythologies。 I hesitate to characterise these dives as deep， although they might as well have been for the time。 As well as， because there is not a small persistance of the grasping of straws。The whole collection is bookended by an exploration of what consists of modern mythologies。 This part is the only intellectual exercise that does consistently go beyond the interesting take。 But only sparsely beyond the author mythologising himself on the nature of myth。 In the end， interesting tidbits， in its bulk。 Stimulating in its historical context and with a ending thesis with some value。 But enough pitfalls for it not to be a recommendation without contextual caveats。 。。。more

Demetrio Marra ，

Il libro della demistificazione di Roland Barthes。 Il più narrativo tra i saggi。 Splendido

Colleen ，

ok yes i only read the essays i was interested in but i’m counting it。 lots of good stuff about milk

Clément Lobjoy ，

Très intéressant dans sa deconstruction de ce qui constitue notre société avec un style très juste et agréable à lire。

D。M。Pasquill ，

very interesting also when seeing colonialism from a French perspective too

Allsane ，

"the potent seed of the future is NOTHING BUT the most profound apocalypse of the present。。。" "the potent seed of the future is NOTHING BUT the most profound apocalypse of the present。。。" 。。。more

John Fitzgerald ，

I enjoyed this quite a bit。 The first section contains short （most are three pages or less） essays that decode pop-culture artifacts - I guess we might call them memes now - from the mid-1950s。 Some of these are a little dated， but there are enough reference points in the book to make them intelligible。 The second section presents more of a unified theory about how mythologies work which is clear and compelling although it does descend into philoso-babble from time to time。Stand-out quote " 。。。 I enjoyed this quite a bit。 The first section contains short （most are three pages or less） essays that decode pop-culture artifacts - I guess we might call them memes now - from the mid-1950s。 Some of these are a little dated， but there are enough reference points in the book to make them intelligible。 The second section presents more of a unified theory about how mythologies work which is clear and compelling although it does descend into philoso-babble from time to time。Stand-out quote " 。。。 my claim is to live to the full the contradictions of my time， which can make sarcasm the condition of truth。" 。。。more

Stuart ，

Brilliant and very prescient。 SPOILER ALERT: Myth is "depoliticized language" in that it removes the political signification of reality by turning objects and situations into symbols--converting history into nature and thus declaring reality essential and immutable。 That's why it is preferred by the bourgeoisie， who use it to create "common sense。" This "reality" maintains the capitalist status quo。 Roland Barthes would have had some things to say about the internet。 Brilliant and very prescient。 SPOILER ALERT: Myth is "depoliticized language" in that it removes the political signification of reality by turning objects and situations into symbols--converting history into nature and thus declaring reality essential and immutable。 That's why it is preferred by the bourgeoisie， who use it to create "common sense。" This "reality" maintains the capitalist status quo。 Roland Barthes would have had some things to say about the internet。 。。。more

David Blanchard ，

Devastating。。。。A perfect introduction to Barthes if you've never read him。。。。Read the essay "Operation Margarine"。 Devastating。。。。A perfect introduction to Barthes if you've never read him。。。。Read the essay "Operation Margarine"。 。。。more

John Freeman ，

This is one of those books I go back to every so often， great read。

Anne-Marie ，

Barthes makes a lot of questionable claims here that can't really be proven or disproven。 But I guess some people find it profound。 Barthes makes a lot of questionable claims here that can't really be proven or disproven。 But I guess some people find it profound。 。。。more

Phil Mc ，

Witty， perceptive and varied， Bathes has an astonishingly perspicacious understanding of the society in the 1950s and， seemingly， little has changed since。 This is astonishingly relevant。

Jazmín ，

Not what I expected。 More close to linguistics and logic than to history 🙃

Reference

google book https://www.google.com/search?tbm=bks&q=Mythologies

hathitrust digital library https://babel.hathitrust.org/cgi/ls?q1=Mythologies&field1=ocr&a=srchls&ft=ft&lmt=ft

The British Library https://bll01.primo.exlibrisgroup.com/discovery/search?query=any,contains,Mythologies&tab=LibraryCatalog&search_scope=Not_BL_Suppress&vid=44BL_INST:BLL01&lang=en&offset=0