My, dzieci z dworca ZOO
- Downloads：2548
- Type：Epub+TxT+PDF+Mobi
- Create Date：2022-08-17 09:54:01
- Update Date：2025-09-07
- Status：finish
- Author：Christiane Vera Felscherinow
- ISBN：8324401644
- Environment：PC/Android/iPhone/iPad/Kindle
- Download
Summary
Swiatowy i krajowy bestseller。 Przejmujacy prawdziwoscia opisow pamietnik narkomanki。 Christine F。 opowiada swoja historie oraz dzieje rowiesnikow， przyjaciol， czesto bardzo mlodych narkomanow， z ktorych wielu tragicznie konczy zycie， nie mogac zerwac z nalogiem。 Historia Christiny F。 wiecej mowi o sytuacji czesci mlodziezy niz najbardziej nawet starannie udokumentowany raport。
Reviews
asiaa
，
4。5
Wiktoria
，
Książka jest niesamowita。 Bardzo dobrze przedstawia całą sytuację narkomanii w Berlinie。
Natalia
，
Ta książka była strasznie popularna kiedy byłam w gimnazjum。 Nie wyobrażam sobie jej czytać będąc w takim wieku。
❥Melisa ༄
，
5+/5 ★So ein krasses Buch， erschreckend aber auch ehrlich
Evelina Maisuradze
，
So。 Ich habe das Buch bei einer Mitschülerin gesehen das sie es in der Schule als mögliche Lektüre vorgestellt hat。 Im Endeffekt ist es leider nicht die Lektüre geworden die wir gelesen haben， aber ich wollte unbedingt das Buch lesen da mich die Drogenszene in Berlin interessiert hat。 Tum einem will ich sagen， dass Christiane es sehr gut erzählt hat wie das alles damals war。 Man konnte sich alles bildlich und körperlich vorstellen。 Ich die nie irgendwelche drogen genommen hab， weiß jetzt relativ So。 Ich habe das Buch bei einer Mitschülerin gesehen das sie es in der Schule als mögliche Lektüre vorgestellt hat。 Im Endeffekt ist es leider nicht die Lektüre geworden die wir gelesen haben， aber ich wollte unbedingt das Buch lesen da mich die Drogenszene in Berlin interessiert hat。 Tum einem will ich sagen， dass Christiane es sehr gut erzählt hat wie das alles damals war。 Man konnte sich alles bildlich und körperlich vorstellen。 Ich die nie irgendwelche drogen genommen hab， weiß jetzt relativ genau wie es ist wenn man sich H spritzt und wie es sich anfühlt wenn man auf Turkey ist。 Mir hat auch Christianes Beschreibung gefallen， wie sie gemeinsam mit Detlef entzogen haben， da man sich die Situation gut vorstellen kann。 Auch wenn es kein Roman in dem Sinne ist， hat man immer wieder Lust das Buch nochmal zu lesen bzw weiterzulesen。 Auch die anderen Personen im Buch die mal Stellen hatten wo sie was gesagt haben fand ich spannend da vor allem die Mutter oft Sachen erzählt halt die Christiane nicht erwähnt hat。 Auch dieser sichtwechsel von mutter und Christiane waren sehr gut dargestellt und man konnte die Gefühle der Mutter sehr gut nachvollziehen。 Alles in einem ein gutes buch auch wenn es sich sehr zieht mit den vielen Entzügen die während des Buchs vorkammen， jedoch ist das nochmal ein zeichen wie schwer ein kompletter entzug ist。 Ich würde jedem mal empfehlen das buch mal gelesen zu haben， da es wirklich sehr gut erzählt ist und man ein direktes Bild davon bekommen kann， wie man sich mit drogen dass Leben zerstören kann。 。。。more
Domagoj
，
I have read this book in Croatian translation when I was 15 or 16， and it made a deep impression on me。 It was very fascinating and tragic in the same time。 It was written upon real events。 It is about group of teenagers in Berlin in 1970s who were alienated from their lower-middle class parents who didn't manage well as newcomers in the big city and （unintentionally） neglected their children， who were drawn into drugs， prostitution and poverty， which often led to tragic outcomes。 I have read on I have read this book in Croatian translation when I was 15 or 16， and it made a deep impression on me。 It was very fascinating and tragic in the same time。 It was written upon real events。 It is about group of teenagers in Berlin in 1970s who were alienated from their lower-middle class parents who didn't manage well as newcomers in the big city and （unintentionally） neglected their children， who were drawn into drugs， prostitution and poverty， which often led to tragic outcomes。 I have read once a caption in German "Buecher sind Kino im Kopf" （"Books are cinema in the head"）， and this book really is。 Even more， it is something like "Virtual reality" which draws you into its world。 I give 5 stars to the book and my high recommendations。 I hope the English translation is as good as the Croatian was。。。 。。。more
alicja♡
，
3，5/5 detlef<3
werasadlo
，
Serio brak mi słów。 Ta książka była tak mocna， przygnębiająca。 Przerażające było to ze to jest prawdziwa historia。 Siadło mi na psyche i muszę ochłonąć po tej książce bo naprawdę wow。 Mocno otwiera oczy na to jak bardzo niebezpieczne są twarde narkotyki i jak ciężko się wyrwać z nałogu。 Opisy są szczegółowe i chwytające za serce。 I nie mogę uwierzyć ze głowni narkomani w tej książce byli w przedziale wieku 12-16 lat i dosłownie nawet w grę wchodziła prostytucja tych dzieci 😳
Lucie Hades
，
Tuhle knížku už jsem četla tolikrát。 Mohla bych citovat celý pasáže。 A vždycky mě znova zasáhne。。 Hlavně to， jak mohla být společnost a někteří rodiče tak lhostejní k tomu， jak děti tráví svůj volný čas。 A ty potom musely tak tvrdě pykat。。Doporučuji k přečtení všem rodičům。
Giada Marani
，
Molto esplicito e con un contenuto molto forte， ma belloEra la prima volta che leggevo un libro con un contenuto così esplicito riguardo al tema della droga e questo mi ha lasciata molto "scioccata"。La narrazione in prima persona， essendo una testimonianza di un'ex bucomane， rende il libro assolutamente convincente。 Il tema della droga e tutto il mondo che gli gira interno è raccontato in modo veritiero e questo ha reso la lettura molto coinvolgente， oltre a farti passare completamente la voglia Molto esplicito e con un contenuto molto forte， ma belloEra la prima volta che leggevo un libro con un contenuto così esplicito riguardo al tema della droga e questo mi ha lasciata molto "scioccata"。La narrazione in prima persona， essendo una testimonianza di un'ex bucomane， rende il libro assolutamente convincente。 Il tema della droga e tutto il mondo che gli gira interno è raccontato in modo veritiero e questo ha reso la lettura molto coinvolgente， oltre a farti passare completamente la voglia di fare uso di droghe。 Christiane inizia con l'hascisc， per poi passare agli acidi e， infine， all'eroina， questo la porta sulla via della prostituzione per potersi procurare il denaro necessario per le dosi di droga: nel complesso è una storia che non vorrei passare sulla mia pelle。 。。。more
jusia
，
to była tak ciężka książka i czytając o dziewczynie w moim wieku która totalnie została zniszczona przez narkotyki， jedyne co myślę， to że miałam szczęście。nie wiem， czy polecam czytanie jej mając te 14-15 lat， ale jest to dobra przestroga i chyba najlepsze “nie” dla narkotyków。 szkoda， że kosztem prawdziwych osób（miałam 8 miesięcy przerwy）
marti
，
im scared że to wszystko było naprawde ☠️
Fee
，
Ein Buch， was man gelesen haben sollte。 Auch wenn es etwas älter ist （was man auch an der Sprache merkt）， ist das Thema doch allgegenwärtig。 Die Geschichte ist unglaublich erschrecken， aber dennoch konnte ich fast nicht aufhören zu lesen。
Lucienne Hees
，
muss man gelesen haben
Filippa
，
Ein Buch was definitiv jeder mal gelesen haben sollte！！！
DarkFlamingo
，
Ostatnio książki， które czytam， jakoś metaforycznie wpasowują się w doświadczenia im towarzyszące。 "My year of rest and relaxation"， opisujący depresję i hibernację， w czytaniu był tak samo nudny jak owa hibernacja， gęsty i maziowaty， odpowiadający temu nieprzyjemnemu uczuciu， które pojawia się gdy przespało się o kilka godzin za dużo i umysł zasnuwa się bielmem， jakąś toksyczną mgłą， a w potylicy rozwija swe macki niewyraźny ból głowy。 "My， dzieci z dworca Zoo" z kolei było niczym heroina - pie Ostatnio książki， które czytam， jakoś metaforycznie wpasowują się w doświadczenia im towarzyszące。 "My year of rest and relaxation"， opisujący depresję i hibernację， w czytaniu był tak samo nudny jak owa hibernacja， gęsty i maziowaty， odpowiadający temu nieprzyjemnemu uczuciu， które pojawia się gdy przespało się o kilka godzin za dużo i umysł zasnuwa się bielmem， jakąś toksyczną mgłą， a w potylicy rozwija swe macki niewyraźny ból głowy。 "My， dzieci z dworca Zoo" z kolei było niczym heroina - piekielnie uzależniające。 Już od pierwszych stronic nie mogłam tej książki odłożyć i spędzałam z nią każdą wolną chwilę， łykając zdanie za zdaniem， działkę za działką。Paradoksalnie， dla mnie to nie była książka o narkotykach。 Narkotyki tutaj mają funkcję drugo- czy trzeciorzędną， w moich oczach pierwsze skrzypce zawsze grała beznadzieja środowiska głównej bohaterki。 Nie bez powodu to właśnie opisowi rodziny i blokowiska poświęcony jest sam początek książki， jej najświeższe strony。Dla dzieci pokroju Christiane brak perspektyw zaczynał się już na placu zabaw， w wieku lat sześciu， jeśli nie wcześniej， w rodzinnej beznadziei。 Jest beton， i bieda， i przemoc， i rodzinno-społeczna dysfunkcja - alkoholizm， powszechnie akceptowalne limo na twarzy kilkulatka， zapici ojcowie w rowach， matki wzywające pomocy z okien małych mieszkań。 Klasa robotnicza ucieka w pokoleniowe traumy i legalnie dostępny narkotyk - alkohol。 Matka Christine ucieka od ojca brutala do męża brutala， wolność wykupując ciążą w wieku 18 lat， planując， jak wymuszone małżeństwo da jej nowe życie。 Nie daje。 Metalowe tabliczki zakazują wszystkiego poza oddychaniem， jednocześnie ucieleśniając ową beznadzieję i brak perspektyw。 Natura ginie， zabetonowana， tak jak później ginie to zabetonowane， zduszone pokolenie。 Christiane z narkotykami zaczyna w młodzieżowym klubie Haus Der Mitte， prowadzonym przez kościół ewangelicki。 Doprawia się bardziej na najnowocześniejszej dyskotece Europy。 W obu przybytkach dorośli wiedzą， że ćpa。 Nauczyciele wiedzą， że ćpa。 Jej późniejsi klienci wiedzą， że ćpa， wiedzą， że jest dzieckiem。 To najbardziej ich podnieca w prostytutkach-małolatach， że są dziećmi。 Nie bez powodu to niewinna， płaska Bebsi o twarzy aniołka cieszy się największym powodzeniem。To chyba był dla mnie najbardziej szokujący moment tej lektury。 Przez cały czas myślałam， że te trzynasto- i czternastolatki na zarobku wyglądają starzej， noszą makijaż， wypychają staniki， zataczają się w wysokich butach， sprawiają wrażenie dorosłych prostytutek， i dlatego ktokolwiek ma serce wykorzystywać ich nałóg。 Jednak nagle jawnie przedstawione zostało， że chodzi o coś odwrotnego - o ich dziecięcość。 Istnieją na tym świecie amatorzy trzynastoletnich narkomanek。Dorośli zawodzą w tej książce po całości。 Poczynając od rodziców， nauczycieli， przez opiekunów klubów młodzieżowych， po prowadzących ośrodki odwykowe czy terapeutyczne。 Zresztą owych nie ma， nie dla dzieci i młodzieży， heroinistów 12-letnich。 Dla dorosłych są， ale tak mało， że dostanie się tam graniczy z cudem。 Jest też scjentologia i inne sekty， które narkomanów wykorzystują i rżną tak， jak dilerzy。Christiane ćpa przez środowisko， wyraźnie， i o tym środowisku， nie o dragach， jest ta książka。 Z odcięciem środowiska wiąże się odcięcie hery， z powrotem środowiska powrót strzykawek i haju。 I nie ma ratunku， zdaje się， co podsumowuje scena z dyrektorem szkoły w lepszej dzielnicy， który kategorycznie stwierdza， że uczniów ze szkół pokroju tej， do której chodzi Christiane， nie przyjmuje。 Hera jest lekiem， uzależnienie symptomem choroby， która trawi społeczeństwo Christiane。 Hera daje ucieczkę od wszechobecnej beznadziei。 Perspektywa następnej działki jest lepsza od jakiegokolwiek braku perspektyw。Na końcu Christiane nie ćpa （。。。heroiny）， ale ten koniec nie jest optymistyczny。 Jest to koniec i jednoczesna kontynuacja braku perspektyw。 Społeczeństwo zawiodło młodzież robotniczą。 Nie bez powodu ich największym marzeniem jest odcięcie się i zbudowanie własnej społeczności w wapiennej komnacie， wysadzenie drogi prowadzącej na powierzchnię - metaforyczne zerwanie więzów z mainstreamowym światem， który oferuje jedynie pracę robotnika niewykwalifikowanego i odurzenie haszem lub wódką。 Jedyną drogę prowadzącą na dno kopalni chcielibyśmy wysadzić w powietrze。Bo i tak nie mielibyśmy ochoty wrócić kiedykolwiek na górę。 。。。more
Eva
，
Super pesado
l28nie
，
das buch greift ein so unglaublich wichtiges thema auf。 ich habe es innerhalb von zwei tagen gelesen und krieg das nicht mehr aus meinem kopf。 es zeigt wie krass die drogenszene sein kann und ich finde es sollte eine lektüre sein die man unbedingt in der schule liest。 es geht hier um eine echte geschichte， die genauso passiert ist und zeigt was für schlimme auswirkungen drogen auf das leben haben können。 krasses buch， extrem wichtiges thema！
Wiktoria
，
moja psychika leży i nie wstanie
Veronic
，
Książka niezwykle ważna i zasługująca na uwagę。 Każdy młody człowiek powinien poznać historie Christine， a książka powinna być w kanonie lektur szkolnych。
Agnieszka Grudzień
，
Mocna i szokująca lektura
maja
，
nie wiem jak mam ocenić tą książkę ，nie mogę ocenić tej historii w niej po prostu nie ma co oceniać ， dostała 5 tylko ze względu na styl w jakim została napisana。 bardzo smutna i przygnębiająca książka i to powinna być lektura szkolna。 każdy powinien to przeczytać。 w sumie jedna z moich ulubionych książek
Madzia
，
Wstrząsające spodziewałam się że Christiane będzie idealnym przykładem że da się wyjść z nałogu po to aby dowiedzieć się że do dziś jest uzależniona。 Największym plusem tej książki jest autentyczność która niestety jest brutalna
elea
，
Es hat mich soo mitgenommen。 Ich war süchtig danach。 Es ist so real und so echt und das man so mitfühlen konnte。 Ich bin so geschockt。
Giorgia
，
Da leggere almeno una volta nella vita
Viktoria Ilves
，
spodziewałam sie czegoś mocniejszego bo slyszalam， że ludzie nie wiedzieli co mają ze sobą zrobić po przeczytaniu tej ksiazki。
Eugene Snegov
，
Воспоминания девушки-наркоманки Кристины， росшей в Западном Берлине во второй половине 70-х。 Кое-где книгу ошибочно называют дневником， но это именно мемуары: героиня рассказывает， в каких условиях росла， что подтолкнуло ее сначала к экспериментам с легкими наркотиками， затем с колесами и ЛСД， и， наконец， как она плотно села на иглу。 История довольно стереотипна - тут много героиновых приходов в общественных туалетах， минетов на панели （без натуралистичных описаний）， мертвых друзей-героинщиков и Воспоминания девушки-наркоманки Кристины， росшей в Западном Берлине во второй половине 70-х。 Кое-где книгу ошибочно называют дневником， но это именно мемуары: героиня рассказывает， в каких условиях росла， что подтолкнуло ее сначала к экспериментам с легкими наркотиками， затем с колесами и ЛСД， и， наконец， как она плотно села на иглу。 История довольно стереотипна - тут много героиновых приходов в общественных туалетах， минетов на панели （без натуралистичных описаний）， мертвых друзей-героинщиков и безуспешных попыток соскочить。 Особых художественных достоинств у книги нет， описано все очень простым и лаконичным языком， но роман читается на одном дыхании。 История Кристины была опубликована в конце 1970-х и вызвала много шума: это было прямое， честное и достоверное высказывание о серьезнейшей общественной проблеме。 Другое дело， что с тех пор вышло немало книг， которые подошли к теме героиновой зависимости на фоне пустоты общества потребления гораздо изобретательней и тоньше。 。。。more
Kinga Marusak
，
/czytane kilka lat temu， nie zaznaczyłam 🤲😭
Marie-Christin Antoni
，
Ein Buch， das jede*r mal gelesen haben sollte。 Christianes （wahre） Geschichte zeigt in aller Deutlichkeit， wie viele Defizite es vor einigen Jahren in der Drogenpolitik Deutschlands gab （die leider noch immer nicht alle aufgearbeitet sind）。 Auf mich wirkte das Erzählte teilweise surreal， obwohl ich eine wahre Geschichte vor mir hatte。 Da teilweise sehr trocken und schnell erzählt wurde， fiel es mir nur manchmal schwer， mich wirklich „reinzudenken und zu fühlen“。
Minela Cekic
，
Veoma zanimljiva knjiga， drži pažnju， kraj pomalo dosadan， očekivala sam drugačiji kraj， ali sve u svemu veoma zabavno， s obzirom da se radi o djeci。。。 Šok。。
Reference
google book https://www.google.com/search?tbm=bks&q=My, dzieci z dworca ZOO
hathitrust digital library https://babel.hathitrust.org/cgi/ls?q1=My, dzieci z dworca ZOO&field1=ocr&a=srchls&ft=ft&lmt=ft