Classics

The Brothers Karamazov

The Brothers Karamazov

  • Downloads：1546
  • Type：Epub+TxT+PDF+Mobi
  • Create Date：2021-12-09 05:51:47
  • Update Date：2025-09-07
  • Status：finish
  • Author：Fyodor Dostoevsky
  • ISBN：1857150708
  • Environment：PC/Android/iPhone/iPad/Kindle
  • Download

Summary

Dostoevsky's towering reputation as one of the handful of thinkers who forged the modern sensibility has sometimes obscured the purely novelistic virtues， brilliant characterizations， flair for suspense and melodrama， and instinctive theatricality that made his work so immensely popular in nineteenth-century Russia。 The Brothers Karamazov， his last and greatest novel， published just before his death in 1881， which chronicles the bitter love-hate struggle between the outsized Fyodor Karamazov and his three very different sons。 It is above all the story of a murder， told with hair-raising intellectual clarity， and a feeling for the human condition unsurpassed in world literature。

This award-winning translation by Richard Pevear and Larissa Volokhonsky is the definitive version in English， which magnificently captures the rich and subtle energies of Dostoevsky's masterpiece。

Download

Reviews

Julia Danciu ，

"La un moment dat， viata se stinge cu desavarsire， planeta îngheață， crapă， începe să se fărîmiţeze， descompunîndu-se în elementele din care a fost plămădită， apa acoperă din nou uscatul ; apoi răsare o nouă cometă， un soare nou， din care se desprinde o altă planetă。 Asta înseamnă， în fond， evoluția， viața se repetă mereu， iarăși și iarăşi， identic， pînă în cele mai mici amănunte。 Ce plictiseală， zău， e scandalos ！。。" "La un moment dat， viata se stinge cu desavarsire， planeta îngheață， crapă， începe să se fărîmiţeze， descompunîndu-se în elementele din care a fost plămădită， apa acoperă din nou uscatul ; apoi răsare o nouă cometă， un soare nou， din care se desprinde o altă planetă。 Asta înseamnă， în fond， evoluția， viața se repetă mereu， iarăși și iarăşi， identic， pînă în cele mai mici amănunte。 Ce plictiseală， zău， e scandalos ！。。" 。。。more

Çağdaş ，

Bu kitaba inceleme yazmak hiç de kolay değil， kabul ediyorum。 Bir kere çok fazla temayı bir arada içeriyor， bu haliyle de bir çok farklı okumaya izin veriyor。 Hatta iddia edeceğim ki， hiçbir okuma “aşırı okuma” sayılamayacaktır。 Böyle bir eserin incelemesi de ancak buna yakın bir kitap olabilir。 Bu durumda biz zavallılara ancak bazı açık seçik görülebilen noktalar hakkında bir kaç söz etmek düşebilir。Öncelikle şunu kabul etmek gerek: bu kitap bir kurgu şaheseri değildir。 Öyle olsaydı ortalarına Bu kitaba inceleme yazmak hiç de kolay değil， kabul ediyorum。 Bir kere çok fazla temayı bir arada içeriyor， bu haliyle de bir çok farklı okumaya izin veriyor。 Hatta iddia edeceğim ki， hiçbir okuma “aşırı okuma” sayılamayacaktır。 Böyle bir eserin incelemesi de ancak buna yakın bir kitap olabilir。 Bu durumda biz zavallılara ancak bazı açık seçik görülebilen noktalar hakkında bir kaç söz etmek düşebilir。Öncelikle şunu kabul etmek gerek: bu kitap bir kurgu şaheseri değildir。 Öyle olsaydı ortalarına kadar dağınık bir seyir izlemez， okuru daha erkenden içine çekerdi。 Ne var ki， bazı önemli bölümler， örneğin art arda gelen meşhur “İsyan” ve “Büyük Engizisyoncu” bölümleri ile Staretz Zosima’nın Hristiyanlığa bakışı ve bunun Alyoşa’nın karakterini ne yönde şekillendirdiği ile ilgili anlatı burada yer alır。 Bu bölümlerin okunmasının zor olduğunu iddia etmeyeceğim。 Sadece kitabın ikinci yarısındaki tempo ve akış bu ilk bölümde yoktur。 Olay örgüsünden ziyade fikirsel yoğunluk daha ön plandadır。 “Mitya” bölümünden sonra ise kitap resmen koşar。 Cinayetten sonra değil， Dmitri’nin （Mitya， Mitenka） para bulmak için koşturmaya başlamasıyla olay örgüsü rayına oturur ve o noktadan sonra kitabın sonuna kadar da devam eder。 Bunu sadece aradaki bir “Kolya” bölümü kesintiye uğratır fakat bu ve bunu takip eden， Alyoşa， İlyuşa （İlyuşenka） ve Kolya （Nikolay） ile ilgili bölümler Dostoyevski’yi duygusal açıdan anlayabilmek için çok önemlidir。Bu yüzden okuyacaklara tavsiyem， “Mitya” bölümüne kadar biraz sıkılsalar da dayanmalarıdır。 Zira ondan sonra romana çok güzel polisiye unsurlar ve harika bir mahkeme sahnesi eklenir ki， bu başlı başına “court drama” alt türüdür。Tanrı olmasaydı onu yaratmak zorunda kalacaktıkRomanda en yoğun işlenen konular tartışmasız din ve Tanrı kavramlarıdır。 Romanın belkemiğinin Hristiyanlık olduğunu söylersek çok abartmış olur muyum， bilmiyorum。 Daha en başlarda， Fyodor Pavloviç’in cehennemi alaya alışıyla konu ortaya atılıverir。 Ardından kasabadaki manastır， onlara yapılan bağışlar， onlarla ilgili dava konularıyla kurumsal dine dokundurmalara girer。 Hukuki bir yapısı olmayan Staretzliğin， ki bir tür evliyalıktır， kurumsal dinin bir öğesi olan manastırlar içine ruhani liderlik için dahil edilmesi （bir kaç yüz yıl önce Rusya’da başlayan “Starets Revival” dönemi） ve dinin daha ortodoks （sıfat anlamıyla ortodoks） tarafının bu konudaki muhalefeti işlenir。Bu kısım çok fazla Rus tarihine ilişkin gibi görünebilir， fakat Dostoyevski’nin din anlayışını anlayabilmemiz için önem arzeder。 Çünkü Dostoyevski’ye göre Staretz Zosima ve Alyoşa’nın yaklaşımları İsa’ya en yakın din anlayışını temsil etmektedir。 Romanda Zosima’nın öğütlerine tek bir bölüm halinde ve epey uzunca yer vermesinin sebebi de buna verdiği önem sebebiyledir。 Ivan’ın bu konulardaki argümanlarına bir karşı duruş olduğu için de ayrıca önemlidir。 Ayrıca， Zosima’nın öğütleri arasında yer alan yargılama yetkisi konusu da tüm mahkeme sahnesi için bir bakış açısını yansıtır。 Bu mahkemenin Mitya’yı yargılamaya ne hakkı vardır？ Buna daha sonra da geleceğiz。Bu noktada din anlayışı açısından Zosima’nın tam zıddı olan bir karakteri ele almak gerekir: Ferapont Baba’yı。 O da Zosima ile aynı manastırda yaşamaktadır fakat fikirleri Zosima ile taban tabana zıttır。 Zosima Hristiyanlığın daha çok felsefi ve duygusal boyutuyla ilgilenir ve bir yaşam yolu olarak İsa’nın yaşayışını benimserken， Ferapont dinin çileci ve ortodoks yönüne sıkıca tutunur。 Bu açıdan Zosima’ya bakışı hınç ve nefret yüklüdür。 O ve onun gibi düşünenler halk tarafından çok sevilen Zosima hakkında açıktan söz söylemeye çekinirler fakat ölümünden sonra， özellikle de cesedinin beklentilerin tersine kokmaya başlamasıyla （Staretzler kutsal oldukları için öldükten sonra kokmayacaklarına inanılırmış） muhalefeti bir gösteriye dönüştürürler。 Dostoyevski dinle ilgili bu yobaz bakış açısına ve Ferapont gibilere cephe aldığını gözümüze sokmak ister gibidir。Elbette din konusunda en güçlü tartışmamız bu değil。 Bu noktada ortanca kardeş Ivan’a dönmemiz gerekir。 Din ve Tanrı konusunda epey kafa yormuş olan Ivan nihilizmin eşiğindedir。 Onun din konusundaki， en azından pratiğe dönük kullanımına ilişkin düşüncelerine kitabın başlarında rastlarız。 Kendisi bir makale yazmış ve adalet sisteminde işin tamamen kilisenin yönetimine devredilmesi gerektiğini ortaya atmıştır。 Suç işlemiş kişi kendisini yargılayan devlete saygı duymamaktadır ve verdiği cezaya da ancak öfkelenmektedir。 Bu da cezanın olması gereken işlevini， suçluyu iyileştirme işlevini karşılayamamasına sebep olmaktadır。 Fakat yargılama ve ceza kiliseye bırakılırsa， suç işlemeye meyilli kişi bunun doğrudan Tanrı’ya karşı gelmek olduğunu düşünecek ve cayacaktır。 Suçu işlese bile， bu düşüncelerle tövbe edecek ve rehabilite edilebilmesi mümkün olacaktır。 Elbette Ivan’ın bu düşüncesi herkesin vicdan sahibi olduğu ön kabulüne dayanır ki， bunun yanlışlaması romanın sonlarına doğru Ivan’ın Şeytan ya da öbür benliğiyle yaptığı konuşmada yapılır。Dinle ilgili iki güçlü tartışma daha， Ivan merkezli “İsyan” ve “Büyük Engizisyoncu” bölümlerinde işlenir。 “İsyan”da masumiyet ve acı çekme kavramları merkezdedir。 Ivan burada gerçekten üzücü， hatta kahredici bir hikaye anlatarak Tanrı’nın çocukların acı çekmesine nasıl göz yumduğunu sorgular ve bu durumun Tanrı inancını yok etmede yeterli bir argüman sayılamasa bile， Tanrı’nın kurduğu bu sistemi kabul etmemesi için kendisine geçerli bir sebep verdiğini belirtir。 Bölümün adı bu sebeple “İsyan”dır。 Bu argüman başka bir bağlamda mahkeme sahnesinde de kullanılacaktır。“Büyük Engizisyoncu” ise engizisyon mahkemelerinin başındaki bir kardinalin İsa ile karşılaşması， onu hemen zindana tıktırması ve ardından kurumsal dinin içinde bulunduğu durumu İsa’ya açıklaması şeklinde bir akış izler。 İvan bu hikayeyi şiir olarak kaleme almıştır。 Bu bölümde kardinal， kırk günlük çile dönemi boyunca İsa’ya çeşitli tekliflerle gelen İblis’in bu tekliflerini reddeden İsa’nın yanlış yaptığını， niyetinin iyi olsa da insanın özgür iradeyi kaldıramayacağını， çoğunluğun güdülmeye muhtaç olduğunu ve günahlarının yükünü tek başlarına üstlenecek olgunlukta olmadığını， bu sebeple de bu günahları onlardan alıp üstlenecek bir kurumun varlığına sığınma gereksinimi olduğunu belirtir。 Kilise， İblis’in İsa’ya yaptığı tüm önerileri kabul etmiş ve böylelikle inananlar üzerinde otorite sahibi olarak onları kontrol altında tutmayı başarmıştır。 Bu bölümün felsefi içeriği， yani özgür irade tartışması bir yana， zamanında epey gürültü koparmış olması da boşuna değil; Dostoyevski kiliseyi resmen Tanrı’nın değil， Şeytan’ın temsilcisi durumunda göstermektedir。Fakaaat， öykünün sonunda Ivan'ın şiirine dahil etmesini beklemediğimiz bir olay gerçekleşir。 İsa kardinale， büyük engizisyoncuya doğru eğilir ve onu öper。 Bu ana kadar kardinal aklın sesiyle konuşmuş， argümanlar ileri sürmüştür， Ivan’ın argümanlarını。 Fakat İsa ona karşı argümanlar ile cevap vermez。 Bunun yerine basit bir eylemi kullanır: kesinlikle şartsız bir sevgi eylemini。 Bu beklenmedik hareket kardinali şaşkına çevirir。 Bu kısım Ivan’ın kafa karışıklığını yansıtması bakımından ilginçtir。 Ivan duygusal açıdan bu saf sevgiye ihtiyaç duymakta fakat aklı ile kurduğu argümanlar bunu kabullenmesini engellemektedir。 Bu iç çelişki öyle bir boyuta ulaşmıştır ki， çok ileride， “Şeytan” bölümünde bunun Ivan’I bir tür kişilik parçalanmasına götürmüş olduğunu görürüz。Bu öyküyü， daha doğrusu şiiri Ivan Alyoşa’ya anlatmaktadır。 Bir bakıma İsa ve kardinal arasındaki ilişki bunlara paralel düşecek şekilde Alyoşa ile Ivan arasında kurulmuştur。 Bölümün sonunda Alyoşa’nın Ivan’ı benzer şekilde öpmesi de bunu destekler。 Zira Alyoşa akıldan ziyade kalbini kullanan bir eylemcidir。 Aklen abisinin önüne sürebileceği bir karşı argümanı ise zaten yoktur。Court dramaMitya’nın yargılandığı mahkeme sahnesi Hollywood filmlerinden aşina olduğumuz mahkeme sahnelerine çok benzer。 Okuması son derece keyifli olan bu uzun bölüm elbette sadece Mitya bu cinayeti işledi mi işlemedi mi sorusuna mantığı ve delilleri kullanarak bir yanıt aramaktan çok daha fazlasını içeriyor。 Peki tartışılan konular nelerdir sayalım: ruhbilim， yargılama yetkisinin kullanımı， babalık， suçun gerçekleşmesini sağlayan çevresel etkiler， Rus toplumunun gittiği yön， temel olarak bunları sayabiliriz。 Babalık olgusu ayrı bir başlığı gerektirdiği için kısaca diğerlerinden bahsetmek yerinde olur。Savcı ve sanık avukatı öyle bir tartışmaya giriyorlar ki， hangisini dinleseniz o haklıymış gibi geliyor。 Burada Dostoyevski’nin argümantasyonunun ne kadar güçlü ve bu konular üzerine ne kadar düşünmüş olduğunu görebiliyoruz。 Örneğin ruhbilimin sanığın psikolojik tahlilinde bir araç olarak kullanılması ve onun sağladığı cevapların suça bir delil teşkil edip edemeyeceği konusu var。 Mahkemede hazır bulunan üç doktorun da bu konuda farklı sonuçlara ulaşması ve savcı ile avukatın başlı başına kendi tahlillerini， oldukça da inandırıcı bir şekilde yapması Dostoyevski’nin bu bilimin bu yönde kullanımı konusunda epey şüpheci olduğunu gösteriyor。En son Zosima’nın öğütlerinde gördüğümüz， yargılama yetkisine kimin sahip olduğu konusu da bu bölümde özel olarak işlenmiş。 Burada hedef jüri üyeleri ve onların bir sanığın kaderi üstünde belirleyici olan güçleri。 Verilmek istenen mesaj kısaca şu: “İlk taşı en günahsız olanınız atsın。” Bu ve benzer İncil referansları mahkemede sık sık kullanılıyor。Babalık hakkı ve sorumluluğuAslında mahkeme sahnesinde kullanılan bir savunma argümanı olan babalığı ayrı bir başlığa almakta fayda var; zira burada sosyal bir ödeve atıftan çok daha fazlası yer alıyor。Aslında savunma avukatı “baba katilliği” gibi korkunç， toplumda ve pek tabii jüri üyelerinde infial ve önyargı uyandıracak bir algıyı yıkmak amacıyla， Fyodor Pavloviç’in gerçek bir baba sayılamayacağını， çocuklarına karşı ödevlerini yerine getiremediğini， bu çocuklara adeta düşman gibi davrandığını， dolayısıyla çocukların da çocuklarından buna karşılık bir sevgiyi haketmediğini ve cinayeti Mitya işlemiş olsa dahi bunun baba katilliğinden ziyade alelade bir cinayet gibi değerlendirilmesi gerektiğini duyuruyor。 Herhangi bir yetiştirmeden mahrum kalan， adeta kendi kendilerine birer ot gibi büyümüş bu çocukların davranışları açısından onları nasıl suçlayabiliriz？ Bu noktada da yine İncil’e verilen atıflar， babaların ve çocukların sorumlulukları ile ilgili sözler var。Fakat “baba” sözcüğü yüklendiği anlamlar itibariyle， özellikle de Hristiyan dünyası için çok iri bir sözcüktür。 Romanın kendisi， bir baba ve dört oğlundan müteşekkil bu anlatı en az iki düzlemde daha okunabilir: baba olarak devlet ve baba olarak Tanrı。Avukatın yetişmeyle， haklarla ve sorumluluklarla ilgili tüm sözleri otorite ve halk arasında baba ve oğul arasındaki gibi bir ilişkinin kurulmasına olanak tanır。 Bu sözleri alın ve devlet ile toplum arasındaki ilişkiye uygulayın， adaletli bir sistem için bir beyan olduğunu görebilirsiniz。Hristiyanlığın en bilinen dualarından biri olan « Pater Noster » şöyle başlar : « Göklerdeki Babamız… »。 Hristiyan dünyasında Tanrı “Baba”dır ve insanoğlu da onun çocukları。 İşte bu noktada baba ve oğul arasındaki ilişkiye dair tüm sorgulama Tanrı ile İnsan arasına taşınır。 Ivan’ın Tanrı’ya yani babaya isyanına bir de bu açıdan bakarsak daha iyi anlaşılacaktır。 Ivan’a göre bu dünyanın Tanrı’sı Fyodor Pavloviç gibidir ve açıkça çocuklarına olan sorumluluklarını yerine getirmemiştir。 Onu yetiştirmemiş， ona güçlü olacağı， bu dünyada adaleti tesis edeceği araçları sağlamamış， insanoğlunu bir çöp gibi dünyaya atıvermiştir。 Çobansız kalan koyunlar gibi insanoğlu dünyada ne yapacağını bilmez halde oradan oraya savrulmakta ve her ölçekte bir çok felakete sebep olmaktadır。 Dolayısıyla çocuğun bu dünyayı beğenmeme， ona ve Tanrı Baba’ya saygı duymamaya hakkı vardır。 Bu çöp gibi atılma durumunu ve insanın zayıflığını “Büyük Engizisyoncu”da da kardinalin （yani yine İvan’ın） ağzından bir argüman olarak dinlemiştik。Dostoyevski’yi neden seviyorum？ İşte bundan dolayı。 İsa’yı çok sevdiğini ve “Bir gün bilim gerçeklerin İsa ile çeliştiğini ortaya çıkarırsa， gerçeklerden yana olmaktansa İsa’dan yana olmayı tercih ederim。” dediğini bildiğimiz Dostoyevski kendine karşı en güçlü argümanları yine kendi üretiyor ve kendini düşünsel olarak sürekli zorluyor。 Bu zorlamayı ve tartışmayı da herkesin önüne çıkarmaktan çekinmiyor。 Neredeyse herkes kendi fikrinin doğruluğu üzerine hiç şüphe duymaz ve bunu da karşısındakine kabul ettirmeye çalışırken， o， kendini sürekli yanlışlamaya， kendi fikirlerini bulabildiği her karşı argümanla vurmaya çalışıyor。MasumiyetDostoyevski’nin çocukları sevdiğini biliyoruz。 Onların masumiyetini seviyor ve yaşadıkları zorluklara içten üzülüyor。 Burada da Alyoşa ve bir grup çocuk üzerinden bu sevgiyi bize aktarıyor。Şöyle bir şey dikkatimi çekti: üç kardeşten en küçüğü olan Alyoşa en saf karakter; içinde kötülük yok， neredeyse İsa gibi。 Bu tamamen rastlantısal da olabilir ama üstüne düşününce bende böyle bir izlenim bıraktı。 Alyoşa’nın saflığını etraftaki okul çocukları da taşıyorlar。 Onlar kötülük dahi yapsalar bu geçici， bilinçsiz bir eylem ve her zaman iyiye döndürülme potansiyeli de var。 Merkezdeki çocuk， hasta İlyuşa onu bıçakla yaralamasına rağmen Kolya İlyuşa’yı affediyor。 İlyuşa da kendisini taş yağmuruna tutan çocukları。 Alyoşa gibi kendilerine yargılamadan yaklaşıldığında bu çocuklar kendiliğinden iyiliğe yöneliyorlar。 Bu noktada bana kalırsa Çocuk-İnsan， Baba-Tanrı benzetmesini de unutmamak gerekiyor。 Burada çocukluk evresindeki insanoğluna da saf sevgiyle yaklaşıldığında doğru yola yöneleceğine dair bir inanç okuyabiliriz。İlyuşa， hasta， ölür。 Dostoyevski’nin kendi oğlu da küçük yaşta ölmüş olduğundan bu ölümde Dostoyevski’nin samimi hislerini okuduğumuzu düşünüyorum。 Bunu elbette asla bilemeyeceğiz， fakat tabutun bir türlü toprak altına inmesini kabul edemeyen， asıl ölümün o mezara girdikten sonra gerçekleştiği hissini yaşayan babanın sahneleri gerçekten çok kuvvetli ve dramatik。Cenaze kaldırıldıktan sonra Alyoşa çocukları alır ve eve doğru götürür。 Fakat yolda， İlyuşa’nın daha önce altına gömülmek istediği kayada dururlar。 Burada Alyoşa çocuklara çocukluk anılarını kaybetmemek üzerine basit bir nutuk çeker。 Bu sahnede İsa benzetmesini yine görüyoruz。 Sahne çok fazla İncil’deki “Dağdaki vaaz” bölümünü hatırlatır。 Vaazı dineyenlerin yine çocuklar olması da dikkat çekicidir。 Ayrıca， kayanın da sembolik bir önemi vardır; İsa’nın havarilerine söylediği “Kilisemi bu kaya üstüne kuruyorum” sözünü hatırlatır。 。。。more

Sofia ，

it took me 9 months to finish this。 What a ride， so i’ll keep this short。 I freaking love it， the plot， the over explanations of everything and the insanely flawed characters。 I loved all of it。 It still took me 9 months to read tho as it dragged sometimes a bit too much， but 4/5 is still awesome。

Marc ，

I will never read this again， but I'm glad I did。 I will never read this again， but I'm glad I did。 。。。more

Valeriu Gherghel ，

Cartea pe care a luat-o cu sine Lev Nikolaevici Tolstoi cînd a fugit de-acasă， în 28 octombrie 1910 după stilul vechi。Vă mai amintiți？ După ce l-au petrecut pe Iliușa la groapă， copiii se opresc în jurul lui Aleoșa Karamazov și-l întreabă dacă există cu adevărat Înviere。 Iar Aleoșa răspunde că există negreșit și adaugă， „cu însuflețire， deși zîmbind”， că atunci vor avea prilejul să-și povestească „veseli și fericiți” tot ce au făcut în viață。 Unul dintre copii （Kolea Krasotkin） exclamă: „Vai， ce Cartea pe care a luat-o cu sine Lev Nikolaevici Tolstoi cînd a fugit de-acasă， în 28 octombrie 1910 după stilul vechi。Vă mai amintiți？ După ce l-au petrecut pe Iliușa la groapă， copiii se opresc în jurul lui Aleoșa Karamazov și-l întreabă dacă există cu adevărat Înviere。 Iar Aleoșa răspunde că există negreșit și adaugă， „cu însuflețire， deși zîmbind”， că atunci vor avea prilejul să-și povestească „veseli și fericiți” tot ce au făcut în viață。 Unul dintre copii （Kolea Krasotkin） exclamă: „Vai， ce frumos va fi！”。Tensiunea romanului se risipește tocmai prin acest sfîrșit senin， iar cititorul poate exclama la rîndu-i: „Cu siguranță， va fi foarte frumos！”。 。。。more

Diego Schultz ，

quase （ou mais de） seis meses lendo esse livro， valeu a pena？ sim， faria de novo？ dificilmente。 mas nao tenho como dar menos de cinco estrelas pra algo que me prendeu a atenção por todo esse tempo。

Marta Baziuk ，

ONE OF THE BEST NOVELS EVER WRITTEN。

Grace ，

The first half of this book was truly painful and there’s no way that I would have read it if not for class。 The first half is mainly spent in anticipation of an event that everyone suspects will happen。 After around 400 pages， the event occurs， and the book picks up and becomes actually engrossing。 I found the end quite moving and did appreciate Dostoevsky’s “message”， although it was frustrating that so many plot points were unresolved despite the story being 836 pages。 The fates of the major The first half of this book was truly painful and there’s no way that I would have read it if not for class。 The first half is mainly spent in anticipation of an event that everyone suspects will happen。 After around 400 pages， the event occurs， and the book picks up and becomes actually engrossing。 I found the end quite moving and did appreciate Dostoevsky’s “message”， although it was frustrating that so many plot points were unresolved despite the story being 836 pages。 The fates of the major characters are still uncertain at the end of the novel， which is obviously deliberate and sends the message that their spiritual fates are more important than what happens to them in the earthly realm， but it’s nevertheless a bit frustrating。 I am giving this book 3 stars because I finished it feeling grateful to have read it and like I have a new understanding of humanity， which is the desired effect from such an epic novel。 However I don’t feel like it would be accurate to give it more than 3 stars because it can’t be said that I really enjoyed the reading experience and parts were quite boring。 Also， there is anti-Semitism and overt Christian evangelizing， which isn’t my thing at all。 。。。more

Caitlin Riley ，

too long

Allison Alcott ，

It took me almost 8 months to read this book and I am glad that I did。 Every time I was ready to put it down forever something brought me back in。 I am sure I didn’t absorb the dense philosophy of this book and I would need to reread it to fully understand but I can’t bring myself to do that。 Overall this book was a challenge and I can see its value but it’s just not for me。

Kyle Smith ，

This is a really good book。 I wouldn't recommend reading The Brother's Karamazov if it's your first work of Dostoyevsky you're exploring。 However， the book has many great themes。 I would definitely take it slow and look over the characters and make a solid map on your mind of who they are。 About 2/3's through the book it gets really dry because a lot of retelling of previous events goes on and if you mindfully read the first part then it feels redundant。 Great book。 This is a really good book。 I wouldn't recommend reading The Brother's Karamazov if it's your first work of Dostoyevsky you're exploring。 However， the book has many great themes。 I would definitely take it slow and look over the characters and make a solid map on your mind of who they are。 About 2/3's through the book it gets really dry because a lot of retelling of previous events goes on and if you mindfully read the first part then it feels redundant。 Great book。 。。。more

Via ，

the fact that i will probably never finish this book FSDJAFHJKADS MISTER DOSTOEVSKY IT'S JUST TOO MUCH the fact that i will probably never finish this book FSDJAFHJKADS MISTER DOSTOEVSKY IT'S JUST TOO MUCH 。。。more

Matt ，

Wow。 Didn't want it to end。 A book that makes you want to be a better person。 Alyosha will live in my head for a long time。 Wow。 Didn't want it to end。 A book that makes you want to be a better person。 Alyosha will live in my head for a long time。 。。。more

Bilall Memedi ，

Masterpiece

Kirby ，

i can only hope to never be forced to read a book where the author was paid by the word ever again。。。 read for school

Esther De ，

A ratos se hace pelín pesado。。

Robyn ，

slog to get through。。。

Kellie Parker ，

I know this is a classic （and for good reason--there's a lot of food for thought in this book）， but honestly the characters were overly dramatic and hard to feel sympathy for。 I was relieved when this book was over and my book club could move onto something more relatable。 I know this is a classic （and for good reason--there's a lot of food for thought in this book）， but honestly the characters were overly dramatic and hard to feel sympathy for。 I was relieved when this book was over and my book club could move onto something more relatable。 。。。more

Margot Tesch ，

Well this was a difficult read。 It took me quite a while to get into the narrative。 But somewhere after 50% I sort of clicked with Fyodor's style。 And the narrative became quite compelling then。 His insight into character is staggering。 He is a master at revealing the shadow side of all his characters。 He certainly provides lots of food for thought。 But I actually think I need to read it again。 But it's such a big book！！！！！ Well this was a difficult read。 It took me quite a while to get into the narrative。 But somewhere after 50% I sort of clicked with Fyodor's style。 And the narrative became quite compelling then。 His insight into character is staggering。 He is a master at revealing the shadow side of all his characters。 He certainly provides lots of food for thought。 But I actually think I need to read it again。 But it's such a big book！！！！！ 。。。more

Zach ，

"I'd die happy if I could finish this final [last] novel， for I would have expressed myself completely。" -Fyodor DostoevskyWow。 Well。 What can I say。 Never has a book before made me stop what I was doing and go and buy a physical copy from the local bookstore。 I think it is safe to say that this has become my favorite book of all time just based on the first reading alone， and I can't wait to go back。 I wouldn't be so bold as to say it is THE greatest of all time， for I have not read them all， b "I'd die happy if I could finish this final [last] novel， for I would have expressed myself completely。" -Fyodor DostoevskyWow。 Well。 What can I say。 Never has a book before made me stop what I was doing and go and buy a physical copy from the local bookstore。 I think it is safe to say that this has become my favorite book of all time just based on the first reading alone， and I can't wait to go back。 I wouldn't be so bold as to say it is THE greatest of all time， for I have not read them all， but surely it deserves to be the discussion。 （however， others have said the same。 Mainly Sigmund Freud， Albert Einstein， and Pope Benedict XVI） 😝Nothing I can say will （a） be something that has not previously been said probably and （b） do this novel justice。 It is so dense that I surely have just scratched the surface of understanding， regardless of my rereading of certain chapters （see: The Grand Inquisitor） and my constant referring to SparkNotes （that spoiled it for me :（（（ ）。 But it is just so crazy to me that a human could make this。 I truly enjoyed the plot。 Perhaps it is the writing style but even during conversations between secondary characters I found myself intrigued on what the next would say。 I have been big into audiobooks lately which may be the reason。 A good narrator makes a world of difference。 BUT CLEARLY！ WHAT WE ARE ALL HERE FOR！ Holy moly every single interaction on every single page is just dripping with philosophical arguments。 Even when I thought it wasn't there， it was， it was just going over my head。 😂 I will go quickly into what each character represented， to me， during the novel: Fyodor: Everything wrong with humanity， encapsulated。 He is fueled by emotion， greed， lust， gluttony， you know the rest。 Just a pure evil character that is a fool and looks out for no one besides himself。 No spoilers but you really appreciate when he gets what comes。 lolIvan: Atheist。 Nihilist。 This character is the exact opposition to the majority of Dostoevsky's beliefs。 And once again， something I love about Dostoevsky is that this character is constantly reinforced and sold as the most intelligent of the entire cast。 Alyosha: Goodness。 Faith。 Reminds me kind of Prince Mushkin of "The Idiot。" A character that is put through multiple tests of his religious belief， and strong and influential tests too， but remains steadfast although he may falter。 This is the "protagonist" of the novel and the one that most closely encompasses Dostoevsky's beliefs。 And bruh。 sidenote。 How depressing is it that Dostoevsky had lost his 3-year-old son， who was also named Alyosha and the inspiration for the character's name， to epilepsy of all things。 That he had inherited from his father and had plagued him all of his life。 Dmitri: To me， one of the most interesting and deep characters。 It appears at a glance that he takes primarily after his father， which perhaps is why they clash。 However， as Father Zossima originally recognized early in the novel， there is much more than what is at the surface。 He WANTS to be good。 And during his initial questioning it is incredibly interesting because all of the sins of humanity are being examined through his questioning。 Throughout the novel there are constantly warring ideas， akin to the ideological revolution Russia was undergoing at the time。 Primarily surrounding the idea of God and morality。 It seemed to me that it took an arc in the discussion。 By this I mean that early on it was religiously dense in the monastery and with Father Zossima。 This is also where Ivan's first rebuttal takes place， talking about the piece he wrote for the newsletter。 This begins to turn with the death of ______ _______， and when no miracles take place， the nonbelievers are vindicated。 Alyosha's faith is particularly tested。 With no security in the presence of miracles， people in this context are allowed to CHOOSE themselves between faith and doubt， which is a key idea in The Grand Inquisitor。 This disbelief arc peaks with The Grand Inquisitor， the short-story-within-a-story of the church refusing to accept Christ during the Roman inquisition because humanity isn't strong enough for free will。 They would rather have things like hunger provided for them， regardless of the oppression， as long as they are within the safety of authority。 HOWEVER， it crawls back slowly。 For example， when Alyosha goes to visit Grushenka and he realizes， during the height of his doubt， that his faith is venerated through his good deeds rather than a supernatural force。 Or the chapter about the sick child， Ilyusha， which is a come-to-life version of the event that Ivan told as direct proof there was no God （child suffering）， and how Alyosha attends to the child regardless， showing his faith。 Or passing down this faith to the children who had been previously influenced by Ivan's ideas。 And finally， this culminates in Ivan's book， where some of these themes come to haunt him， quite literally， directly。 Particularly his rejection of moral responsibility for the actions of others， but by his involvement in the ______ he is forced to accept this burden of universal human sin， and it drives him to madness。 His intellectual nature fueled his philosophy and now he breaks down without faith embracing his godless world。 A certain character's self-inflicted death is the climax of the terror of the nihilism of disbelief。 I love this conflict between faith and doubt and the burden of moral responsibility of free will。 And above all I love how it is represented well on both sides， there are no strawmen here。 I went through my own roller coaster of faith throughout the course of the novel working through all these emotions， because at various points I was truly convinced either way。 😂Once again reiterating how enthralled I was in the plot even if you were to remove all philosophy from it。 The duel at the end was just amazing。 And the SUSPENSE！ And a perfect ending。 And then even then there is idealogy thrown in on the definition of a father or who can truly judge a soul。 Literal goosebumps。 All in all easily a 5/5。 I literally want to start over from the beginning knowing the general plot now but my queue is full。 Perhaps I’ll come back around in 2022。 😁🧐 。。。more

Christopher Alert ，

Part murder mystery， part theology/ philosophy ， all deep， complicated characters 。I’m a super fan of Dostoyevsky’s writing at this point

محمد الحلّي ，

دوستويفسكي لايكتب لهؤلاء الذين يريدون انحلال العقدة وتبيان الحبكة في نهاية المطاف، ليس لهؤلاء الذين ينفرون من المحتوى الفلسفي، يكتب لمن يريدون الحرية وفهم الطبيعة الإنسانية، لمن يرغب في تقصّي المشكلات ووضع حل لها، صوّر لنا دوستويفسكي （ونجح طبعًا） معاناة الطبقة الفقيرة بطريقة لا اتصوّر هناك من تفوّق عليه فيها، عرض لنا التناقضات البشريّة، الأطماع والجهل والإلحاد والبعد عن الله، دوستويفسكي وضع لنا منهجًا حياتيًّا كاملًا في هذه الرواية، الأب وهو يمثل الشهوة والطمع والحقد والبخل، إيفان الملحد الذي ات دوستويفسكي لايكتب لهؤلاء الذين يريدون انحلال العقدة وتبيان الحبكة في نهاية المطاف، ليس لهؤلاء الذين ينفرون من المحتوى الفلسفي، يكتب لمن يريدون الحرية وفهم الطبيعة الإنسانية، لمن يرغب في تقصّي المشكلات ووضع حل لها، صوّر لنا دوستويفسكي （ونجح طبعًا） معاناة الطبقة الفقيرة بطريقة لا اتصوّر هناك من تفوّق عليه فيها، عرض لنا التناقضات البشريّة، الأطماع والجهل والإلحاد والبعد عن الله، دوستويفسكي وضع لنا منهجًا حياتيًّا كاملًا في هذه الرواية، الأب وهو يمثل الشهوة والطمع والحقد والبخل، إيفان الملحد الذي اتعبته الفلسفة وضيّعته في تفكير لاحلّ له، ديميتري الذي اعماه الحب والتنازع على الحبيبة والاضطراب الجنسي، إليوشا الأبن البار الجميل الرائع الذي تقرّب لله ففاز الفوز العظيم، سمردياكوف الأبن غير الشرعي الذي انتحر بسبب الخوف والظلمة واحتقار الاولاد له وهو من قتل الأب من خلال اعترافه لإيفان ومن ثم انتحاره، والعديد العديد من الشخصيات التي لايسمح لي الوقت بذكرها هنا، استخلصت انا شخصيًا من هذه القطعة الفنية الخالدة العديد من الدروس بل قل هي على بعضها درسٌ لايفنى، لاينقصها أي شيء ولم يتكلّف الكاتب في أي شيء ولم يبالغ ولم يفعل أي شيء سيء للرواية هذه، رواية تجعلك تقطع وعدًا لنفسك باعادة قراءتها مستقبلًا وبسرور أيضًا، لم أشعر بالملل لحظة أثناء القراءة مما جعلني أقرأها بوقت قياسي مقارنة بمستواي القرائي، شكرًا لدوستويفسكي، شكرًا لدار النشر ولمن وصل هنا بقراءة مراجعتي هذه。💛 。。。more

Najlla Habibyar ，

Loved the way the characters bring together the three key philosophies of our today’s lives as well as that how people can be irrational when it comes to justice system！ Most important that I learned was how ignorance is a bliss！ Sometimes we need to be naive; being much intellectual and questioning everything at times cost us higher price。 The only reason I rated this 4 star was a。unnecessary thick read， b。 too much Russian name， c。 Religious tone for those who are not Christians。 Overall， enjo Loved the way the characters bring together the three key philosophies of our today’s lives as well as that how people can be irrational when it comes to justice system！ Most important that I learned was how ignorance is a bliss！ Sometimes we need to be naive; being much intellectual and questioning everything at times cost us higher price。 The only reason I rated this 4 star was a。unnecessary thick read， b。 too much Russian name， c。 Religious tone for those who are not Christians。 Overall， enjoyed it。 。。。more

Sana ，

This book should be read once by everyone。 I loved the character of Alyosha the most。 Dostoevsky shows us the true nature of humans with all its flaws yet the dawn is never too far to make amends。 "I exist，in thousands of agonies I exist。" This book should be read once by everyone。 I loved the character of Alyosha the most。 Dostoevsky shows us the true nature of humans with all its flaws yet the dawn is never too far to make amends。 "I exist，in thousands of agonies I exist。" 。。。more

Aman ，

“It’s easier going to the other world if one knows what there is there。”

Cheryl ，

Amazing twists and turns！

SoccerReader ，

4。7

Victoria Crettenand ，

This review has been hidden because it contains spoilers。 To view it， click here。 This book kept me engaged enough to read through it pretty quickly。 I enjoyed the murder mystery， although I was convinced at some point it was Grushenka who killed her father "It was I！"， and was hoping that they would reveal it at the very end as an unexpected suspect。 Although the middle was engaging， the ending lost its momentum。 I was especially disappointed in the last funeral chapter。 Aside for the 'The Grand Inquisitor'， which was fantastic， I was not engaged by most of the religious cha This book kept me engaged enough to read through it pretty quickly。 I enjoyed the murder mystery， although I was convinced at some point it was Grushenka who killed her father "It was I！"， and was hoping that they would reveal it at the very end as an unexpected suspect。 Although the middle was engaging， the ending lost its momentum。 I was especially disappointed in the last funeral chapter。 Aside for the 'The Grand Inquisitor'， which was fantastic， I was not engaged by most of the religious chapters despite studying the bible for most of my youth education。 Also， I think Dostoevsky overdid the manic contradicting voice in many of his characters that it was hard to follow what was truth。 。。。more

Vittoria ，

Capolavoro assoluto della Letteratura， capace di indagare a fondo l'animo umano， toccando i più grandi temi di sempre: amore， odio， passione， vendetta， dolore， lotta tra ragione e fede， binomio delitto e redenzione。Dopo averlo letto， cuore e mente saranno in tumulto， per convergere ad una nuova visione della vita in cui si accetta la coesistenza di due abissi ideali opposti， a cui la morale umana tende e tra i quali oscilla ineluttabilmente。 Capolavoro assoluto della Letteratura， capace di indagare a fondo l'animo umano， toccando i più grandi temi di sempre: amore， odio， passione， vendetta， dolore， lotta tra ragione e fede， binomio delitto e redenzione。Dopo averlo letto， cuore e mente saranno in tumulto， per convergere ad una nuova visione della vita in cui si accetta la coesistenza di due abissi ideali opposti， a cui la morale umana tende e tra i quali oscilla ineluttabilmente。 。。。more

Riley Taylor ，

This review has been hidden because it contains spoilers。 To view it， click here。 **spoiler alert** Should you care to read this， I must ask that you ignore my opinion。 I never wish to impose a stance I take onto others， and I just have found a convenient outlet for myself in this review。 With that in mind， here begins my rant。~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~I aim to edit this as I add more to it。 This was a lengthy book and I feel my reflection will wind up lengthy as well。I will note first that the version I read is not the edition above - there are too many editions， a **spoiler alert** Should you care to read this， I must ask that you ignore my opinion。 I never wish to impose a stance I take onto others， and I just have found a convenient outlet for myself in this review。 With that in mind， here begins my rant。~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~I aim to edit this as I add more to it。 This was a lengthy book and I feel my reflection will wind up lengthy as well。I will note first that the version I read is not the edition above - there are too many editions， and I am uncertain which corresponds to my own - but I read the translation in English from Russian by Constance Garnett。 It seemed to be printed independently and very cheaply， but the sanctity of the story was unhindered。There were multiple days and moments while reading this nearly 900 page behemoth that I was overcome with a sense of enlightenment。 Dostoevsky was not only so keen in his his ability to convey very salient and specific thoughts， but he impressed me in his ability to conjure complete and holistic characters。 Entire philosophies were created。 They shared veritable treaties on the nature of man， justice， religion， free will， family， love， money， and honor - and so often they seemed sincere and honest。 For an author to posit all of these differing viewpoints on all of these different topics， and in such detail and nuance， to me at least shows a deep understanding and appreciation for the plight of mankind。 The ultimate tragedy in this story seems to just accentuate the realistic construction of his characters。 I have come back to edit my review after discussing this book with a friend of mine who has also read it。 Frankly his analysis is leagues better than mine， and his depth of philosophical knowledge has really helped me see this work in an even more impressive light。I'm not so sure how - no that's not true， just too lazy -to review this anymore， so I will just give an account of noteworthy and insightful moments with casual reflections。Smerdyakov and Ivan's discussions before Dimitri's trial may very well have been the most enthralling piece of literature I have ever read。 Smerdyakov is this cunning， malicious snake who seems to manipulate Ivan's own philosophy into justifying his own wrongdoing and to paint Ivan as the guilty party。 This becomes too much for him to bare， and Ivan succumbs to a brain fever in all of this thought。 My friend argued that it was Ivan's atheism - or really， a lack of a commitment to an absolute morality - that allowed Smerdyakov to act so "lawfully"。 He claimed that Ivan's remarks regarding morality and ethics becoming human constructions means that they are capable of being deconstructed， and that is how one can make any matter morally righteous。 I didn't agree with him， though I thoroughly respected his argument， because I felt that ethics have always been at least to some degree a construct of man in practice。 In history there has never been a universal or absolute ethics - even those put forth by religious books have always succumbed to the times in which they are interpreted。 The masses have always determined ethics in this way via their judgements and empathies for others - the web of interaction in society sets forth this sense of right and wrong than human beings discover。 The ethics being purported by modern society is touched by feminism， liberalism， tinges of socialism， and perhaps a higher standard for mankind combined with less tolerance for failure。 Of course this is incredibly reductive and not remotely encompassing， but the point is - these notions are unheard of in many of the supposedly absolute ethics of the past。 Alas， I find that it is not worth breaching this topic further - it both warrants more evidence and energy than I have to offer， and in all likelihood does not have a tangible and conclusive answer。 Ethics might best serve society if it absolute， or perhaps the almost relativistic nature of it is a reality which we cannot combat。 But at the very least， it seems， people ought to act in accordance to an ethics。 Even Smerdyakov acted as he did only after he deemed it lawful。 As long as people are able to be empathetic， loving， and educated， then I see no reason why the source of their ethics should matter， as long as they attempt to obey it。 The death of Zossima was a very interesting affair - I would need more time and evidence to analyze it and do it justice。I also quite enjoyed all of Book V， Book VIII， and Books X-XII。 Same goes for these as well though - any analysis I give at this moment would be superficial。 I quite enjoyed reading them， and I entertained a few likely shallow reflections that I thought were marginally insightful。 The epilogue was stunningly beautiful， but I only realized it was so after reflecting on the book as a whole。 There are too many meaningful conclusions one can draw， but despite the hardship and judgements one suffers in life， Dostoevsky makes a point of recognizing that life has meaning and worth through gentle memories and joy， and that it is important to be grateful and to have forgiveness for those who throw stones。 I might eventually come back to this。 I plan to read more Dostoevsky in the future， and I imagine then I might be able to draw better connections and understand more of what he means in his works。 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~This ends my rant。 。。。more

Reference

google book https://www.google.com/search?tbm=bks&q=The Brothers Karamazov

hathitrust digital library https://babel.hathitrust.org/cgi/ls?q1=The Brothers Karamazov&field1=ocr&a=srchls&ft=ft&lmt=ft

The British Library https://bll01.primo.exlibrisgroup.com/discovery/search?query=any,contains,The Brothers Karamazov&tab=LibraryCatalog&search_scope=Not_BL_Suppress&vid=44BL_INST:BLL01&lang=en&offset=0