Fiction

Ostatni

Ostatni

  • Downloads：5004
  • Type：Epub+TxT+PDF+Mobi
  • Create Date：2021-03-23 14:21:57
  • Update Date：2025-09-07
  • Status：finish
  • Author：Maja Lunde
  • ISBN：8308073484
  • Environment：PC/Android/iPhone/iPad/Kindle
  • Download

Summary

Apokalipsa， którą sami sobie zgotowaliśmy， jest coraz bliżej！

Trzecia część klimatycznej tetralogii Mai Lunde – autorki bestsellerowej Historii pszczół i Błękitu – nareszcie w Polsce！


Sankt Petersburg， 1881 rok。 Odnalezione w Mongolii kości nowego gatunku konia trafiają do zoologa Michaiła。 Ten ze zdumieniem odkrywa， że szczątki do złudzenia przypominają szkielet prehistorycznego dzikiego zwierzęcia i marzy o wyprawie badawczej na stepy mongolskie。 Czy awanturnik i poszukiwacz przygód Wolff pomoże mu ziścić to pragnienie？

Mongolia， 1992 rok。 Karin wraz z synem Mathiasem zmierzają do Parku Narodowego Chustajn。 Kobieta dorastała w rezydencji Hermana Göringa – Carinhall， gdzie konie Przewalskiego były trzymane w niewoli。 Od tamtej pory nie ustaje w staraniach， żeby sprowadzić je z Europy do Mongolii， gdzie przed laty żyły na wolności。 W końcu jest tego bliska。 Jaką cenę przyjdzie jej zapłacić？

Norwegia， 2064 rok。 Eva wraz z córką prowadzą podupadającą rodzinną farmę。 Dokoła ruiny i zgliszcza， Europa powoli się rozpada， brakuje prądu i żywności， sąsiedzi wyjechali na północ。 Nastoletnia Isa błaga matkę， żeby i one uciekły。 Ale Eva nie chce opuścić zwierząt， zwłaszcza dzikiej klaczy， która spodziewa się źrebaka。 Na dodatek pewnego dnia do ich drzwi puka tajemnicza kobieta， która szuka noclegu。 Czy Louis ściągnie na nie zgubę？

Download

Reviews

Robert Hyman ，

Hun blir bedre for hver bok！

Bruno Laschet ，

Wieder hat Maja Kunde mehrere Geschichten erzählt， die sich im Buch abwechseln。 Diesmal sind es drei Geschichten， die 1881， 1992 und in der fernen Zukunft spielen。 Und immer geht es um die Wildpferde， die man 1874 in der Mongolei entdeckt hat。Nach den Bienen und dem Wasser geht es also im 3。 Teil um die Artenerhaltung。 Und wieder eine interessante Mischung aus Fakten und Fiktion。

Johanna ，

Eine Geschichte über WildpferdeDer dritte Band von Maja Lundes Klimaquartett spielt， wie auch schon die vorherigen Bände auf drei verschiedenen Zeitachsen。Michail: Im Jahre 1883 schreibt Michail in Sankt Petersburg seine Geschichte auf。 Er arbeitet im städtischen Tierpark und ist dort für die Anschaffung und Pflege exotischer Tierarten zuständig。 Eines Tages erfährt er， dass in der Mongolei Wildpferde gefunden wurden。 Przewalski-Pferde， oder auch Thakis， die ältesten Wildpferde überhaupt。 Voller Eine Geschichte über WildpferdeDer dritte Band von Maja Lundes Klimaquartett spielt， wie auch schon die vorherigen Bände auf drei verschiedenen Zeitachsen。Michail: Im Jahre 1883 schreibt Michail in Sankt Petersburg seine Geschichte auf。 Er arbeitet im städtischen Tierpark und ist dort für die Anschaffung und Pflege exotischer Tierarten zuständig。 Eines Tages erfährt er， dass in der Mongolei Wildpferde gefunden wurden。 Przewalski-Pferde， oder auch Thakis， die ältesten Wildpferde überhaupt。 Voller Aufregung beginnt er eine Expedition zu planen und gewinnt schließlich den Deutschen Wilhelm Wolff als Sponsor und Expeditionsgefährten。 Gemeinsam reisen sie in die Mongolei， um die Wildpferde nach Europa zu bringen。Karin: 1992 reist auch Karin in die Mongolei。 Sie ist Zoologin und beschäftigt sich seit ihrer Jugend mit den Przewalski-Pferden。 Sie sieht es als ihre Lebensaufgabe an， diese in der Mongolei wieder anzusiedeln und erfolgreich zu züchten。 Begleitet wird sie von ihrem erwachsenen Sohn Matthias und Jochi， einem einheimischen Kollegen。Eva: In der Zukunft， dem Jahr 2064 stehen zwei einsame Przewalski-Pferde auf einer Weide mitten im Nirgendwo in Norwegen。 Der Hof gehört Eva und ihrer Tochter Isa， die gemeinsam im kleinen Dorf Heiane leben。 Wegen des ständigen Regens und den bitteren Wintern stirbt das Dorf aus， Isa und Eva sind mit die letzten übriggebliebenen Einwohner und kämpfen mit begrenzten Ressourcen um ihr Überleben。 Isa möchte fort aus Heiane， doch Eva kann sich nicht von ihren Tieren trennen， insbesondere nicht von den beiden Wildpferden。 Eines Tages begegnet sie einer fremden Frau auf der Flucht und beschließt， sie bei sich aufzunehmen。Eine Geschichte über FamilieAlle drei Geschichte drehen sich um die Entdeckung， die Bergung， oder die Rettung der Wildpferde。 In allen drei Zeiten ist ihre Art selten。 Zwischen den Ereignissen beschäftigt sich die Geschichte aber auch immer wieder mit der Frage， was es heißt， eine Familie zu haben， nicht gründen zu können， oder zu verlieren。Michail wohnt mit seinen knapp 30 Jahren nämlich immer noch bei seiner Mutter und kann sich nicht von ihr losreißen。 Sie würde sich wünschen， dass er eine eigene Familie gründet， aber er fühlt sich zu Frauen nicht hingezogen und pflegt stattdessen intime Männerfreundschaften。Karins Sohn Mathias entstammt einer ungewollten Schwangerschaft und sie hat große Probleme ihm die Liebe zu geben， die er braucht。 Sie verlor ihre eigene Mutter unter dramatischen Umständen und vergräbt sich in ihrer Arbeit， um dem nicht aufgearbeiteten Trauma zu entgehen。 Ihr Sohn Mathias entgleitet ihr zunehmend， nimmt Drogen und bringt sich selbst immer wieder in Gefahr。 Karin fühlt sich ihm gegenüber fremd und doch verantwortlich。Eva und ihre Tochter verbindet eine tiefe Einsamkeit， denn sie haben niemanden außer sich。 Das führt zu Konflikten und Abhängigkeit。 Eva sehnt sich nach einem anderen Erwachsenen in ihrem Leben， mit dem sie Isa gemeinsam erziehen kann， aber Isa Vater ist alkoholabhängig und gewalttätig und andere Männer gibt es im Dorf nicht mehr。Was die Geschichte bewegend machtAuch der dritte Teil des Klimaquartetts von Maja Lunde hat mich in seinen Bann gezogen und tief bewegt。 Maja Lunde schafft es auf unglaublich geschickte Art und Weise das Schicksal der Tiere mit dem der Menschen zu verbinden。 Bei den Wildpferden gibt es eigentlich nur drei relevante Fragen: 1） Gibt es genug Futter？2） Wer darf sich mit wem paaren？3） Werden die Fohlen überleben？Während alle drei Protagonist*Innen sich diese Fragen stellen， richtet sich auch ihr eigenes Leben an diesen aus。 Evas Alltag ist bestimmt von der Sorge um ihre Vorräte。 Michail kann seinen Partner nicht frei wählen und Karin sorgt sich um das Leben ihres Sohnes。 Gleichzeitig macht gerade Evas Geschichte auf bedrückende Weise deutlich， dass auch wir Menschen letztlich nur eine von vielen Arten sind。 Auch wir können die letzten unserer Art sein， als erstes in einem verlassenen Dorf， dann in einem verlassenen Landstrich und irgendwann vielleicht weltweit。 Das stimmt nachdenklich。Tief erschütternd ist außerdem dass Maja Lunde in diesem Buch alle bisherigen Dystopien zusammenführt。 Eva und Isa leben auf einer Welt， in der es keine Bienen mehr gibt， der Süden verdurstet， während es im Norden wegen des ständigen Regens keine erfolgreichen Ernten und Überschwemmungen gibt。 Die Welt steht am Abgrund und es tut weh und macht Angst， das zu lesen。Ich frage mich， was uns im nächsten Band des Klimaquartetts erwartet。 Wird Maja Lunde gnädig mit uns sein und uns am Ende einen Hoffnunsschimmer geben， dass die Menschheit es doch noch irgendwie schaffen kann？ Oder wird sie am Ende zugrunde gehen， gemeinsam mit der Natur， die sie zugrunde gerichtet hat？Die gesamte Reihe ist nicht nur lesenswert sondern eine absolute Buchempfehlung， und dieser Band steht den anderen Bänden in nichts nach。 Wenn überhaupt， geht er， vor allem im letzten Drittel， noch tiefer unter die Haut。 。。。more

Alice ，

Hat man ein Buch der Reihe gelesen， hat man alle gelesen。。。 Aber es faszinierte mich jedes Mal wie Lunde Charaktere schafft， die man sonderbarer Weise unsympathisch findet， und trotzdem weiterliest。

Cecke Larsson ，

Kanske har med ämnet att göra men den här tycker jag är den bästa hittills。

Nike ，

Kändes mer platt än Binas historia。 Någon sa att den hänger ihop med Blå， kanske skulle den fått mer djup då。 Mycket obehagliga scener， och fick inte samma känsla av klimatengagemang att infinna sig som efter Binas historia。 Jag tror det har att göra med att den przewalskisa hästen inte framställdes som en del av ett större ekosystem， utan det handlar mest om en mänsklig kamp att bevara。 Uppskattade dock att den inte var heteronormativ， och kärleksberättelserna var gripande

Prince Mendax ，

två å en halv！

Sofia ，

This was my first experience of Maja Lunde's books。 I picked this one up because I'd heard great things about her books， and I thought the book sounded great based on the synopsis。 The plot is centered around the endangered Przewalski's horse or Mongolian wild horse， and there are three separate story lines taking place in different points in time， all narrated by characters who are passionate about saving the species from extinction。 As far as I understand， the book is based on a true timeline This was my first experience of Maja Lunde's books。 I picked this one up because I'd heard great things about her books， and I thought the book sounded great based on the synopsis。 The plot is centered around the endangered Przewalski's horse or Mongolian wild horse， and there are three separate story lines taking place in different points in time， all narrated by characters who are passionate about saving the species from extinction。 As far as I understand， the book is based on a true timeline of how the wild horse population has changed over time。 The earliest narrative in the book is set in the 1880s， the middle one in 1992 and the third in 2064。 Unfortunately， although I really loved the premise of the book and the beginning was promising， I was bored by the time I got halfway through。 I couldn't really relate to any of the characters: none of them came across particularly real， and I felt that Lunde was trying to place every possible major personal challenge she could think of in front of them。 Although the horses are the focal point that tie the three narratives together， the book is really about the people and their stories， and because that people element didn't resonate with me， I've only given the book two stars。 。。。more

Ida ，

3。5

Josefin Hellman ，

Tyckte bättre om ”Binas historia”， den här går inte under huden på mig。 Människoödena är i sig intressanta， men inte mer än så。 En helt okej roman。

Charlotte ，

*3。5

Peter ，

Po Historii pszczół i Błękicie przyszedł czas na Ostatniego Maji Lunde， czyli trzeci tom tetralogii klimatycznej。 Rok 2064。 Na Ziemii pozostało nie wiele ludzi i nie wiele zwierząt。 Jedyną walutą jest handel wymienny artykułami spożywczymi。 Eva samotnie wychowuje córkę， Isę i prowadzi gospodarstwo opiekujące się Końmi Przewalskiego。Rok 1882， Rosja。 Michaił samotny mężczyzna mieszkający z matką， to zapalony zoolog。 Kiedy dowiaduje się， że w Mongolii widziano legendarny gatunek Konia Przewalskiego Po Historii pszczół i Błękicie przyszedł czas na Ostatniego Maji Lunde， czyli trzeci tom tetralogii klimatycznej。 Rok 2064。 Na Ziemii pozostało nie wiele ludzi i nie wiele zwierząt。 Jedyną walutą jest handel wymienny artykułami spożywczymi。 Eva samotnie wychowuje córkę， Isę i prowadzi gospodarstwo opiekujące się Końmi Przewalskiego。Rok 1882， Rosja。 Michaił samotny mężczyzna mieszkający z matką， to zapalony zoolog。 Kiedy dowiaduje się， że w Mongolii widziano legendarny gatunek Konia Przewalskiego， wspólnie z awanturnikiem， Wolffem， rusza z wyprawą badawczą do Mongolii。Rok 1992， Mongolia。 Weterynarz， Karin opiekuje się tym samym gatunkiem konia chcąc obserwować ich zachowanie w warunkach naturalnych。 Praca ta jednocześnie ma pozwolić uwolnić się od dręczących ją demonów przeszłości。Maja Lunde powraca do tematyki ekologicznej。 Po wstrząsajacej Historii pszczół i Błękicie， tym razem nieco łaskawiej obchodzi się z czytelnikiem。 Jednocześnie z tym samym niepokojem， co wcześniej snuje przejmującą opowieść o ostatnich ludziach i ostatnich zwierzętach。 To znów historia ku przestrodze， do czego może dojść， jeśli dalej będzie się dewastować środowisko naturalne。 Równocześnie poprzez temat ochrony zagrożenego gatunku koni， dotyka kwestii człowieczeństwa， macierzyństwa i skomplikowanych relacji rodzinnych。 Robi to na swój własny sposób z niezwykłą czułością。 Każda z trzech historii wzrusza w odmienny sposób。 Sprawia， że chciałoby się przytulić zagubionych bohaterów opowieści， a jednocześnie， jak to u Lunde bywa， to oni nas uczą i dotykają tych najczulszych stron。 Ostatniego czyta się jednym tchem。 Jak poprzednio， tak i teraz warto zaopatrzyć się w chusteczki do ocierania łez。 。。。more

Sven ，

Tre "berättare" i tre olika århundraden， med den mytomspunna vildhästen som gemensamt tema。 Välskriven och lättläst。 Framtidsscenariot känns "onödigt" dystert， åtminstone är bokens huvudperson lite för oföretagsam för min tankevärld。 Tre "berättare" i tre olika århundraden， med den mytomspunna vildhästen som gemensamt tema。 Välskriven och lättläst。 Framtidsscenariot känns "onödigt" dystert， åtminstone är bokens huvudperson lite för oföretagsam för min tankevärld。 。。。more

Anna ，

This review has been hidden because it contains spoilers。 To view it， click here。 Tre berättelser， tre platser och tre tider。 1880-tal， 1990-tal och 2060-tal。 Allt handlar om takier， även kända som Przewalskis hästar。 De vildhästar som målats av i grottor och funnits sedan urminnes tider。1880-talet: zoologen Mikhail i St Petersburg får höra om att äkta vildhästar har siktats i Mongoliet。 Hästar som ingen kunde ana fortfarande fanns。 Mikhail är chef vid stadens zoo。 Han lever för djuren och för sitt zoo men bor fortfarande med sin mor。 Trots att han är giftasvuxen sedan många Tre berättelser， tre platser och tre tider。 1880-tal， 1990-tal och 2060-tal。 Allt handlar om takier， även kända som Przewalskis hästar。 De vildhästar som målats av i grottor och funnits sedan urminnes tider。1880-talet: zoologen Mikhail i St Petersburg får höra om att äkta vildhästar har siktats i Mongoliet。 Hästar som ingen kunde ana fortfarande fanns。 Mikhail är chef vid stadens zoo。 Han lever för djuren och för sitt zoo men bor fortfarande med sin mor。 Trots att han är giftasvuxen sedan många år så verkar han inte riktigt vara intresserad av kvinnor。 Men snart ska hans horisonter vidgas när han ger sig av på en expedition till Mongoliet för att ta de mytomspunna vildhästarna till djurparker i Europa。1990-talet: Veterinären Karin kämpar för sitt livsverk: att föra vildhästarna tillbaka till Mongoliet。 Karin växte till viss del upp i tjänstebostaden hos Hermann Göring under Nazityskland。 Hennes mor arbetade som tjänare i det stora hushållet。 Göring höll sig med många djur och här får Karin sin första kontakt med vildhästar。Karin är en ensamvarg men hennes unge son som nyss kommit ur ett drogberoende är också med i Mongoliet。 Arbetet med hästarna blir ett första steg mot en hälsosam mor- och sonrelation。2060-talet: Eva bor i Nordnorge på en bondgård med sin 14-åriga dotter Isa。 Samhället har kollapsat。 Det finns inte längre någon skola för Isa att gå till och inget jobb för Eva。 De lever på det som gården ger och idkar byteshandel med de få människor som finns i trakten。 Isa vill att de ska ge sig av från sitt fallfärdiga hus och vandra vidare。 Eva vägrar att lämna djuren。 Bland dem vildhästar。En bitter framtidsdystopi presenteras。 En försmak om vad som väntar om vi fortsätter behandla vår planet som vi gör。Trots allvaret så är Przewalskis häst en roman som inger hopp om människan。 Hur starka vi är när vi tar hand om varandra och vågar sträcka ut en hand。Lunde skriver spännande och skickligt。 Även om berättelsen omväxlande byter tid och karaktär i varje kapitel så är det naturliga växlingar och lätt för mig som läsare att hänga med。Det här är en bok som alla borde läsa。 Det var länge sen jag stötte på en sån。 Så bara kör och njut！ Förvänta dig att bli berörd。 。。。more

Romulus ，

Trochę jestem zawiedziony。 Najbardziej podobał mi się wątek bliskiego jutra - świat， w którym zostało już tylko trwanie lub wędrówka。 Wątki z przeszłości （XIX i XX wiek） już takiego zainteresowania nie wywołały。 Choć wydaje mi się， że wiem do czego były autorce potrzebne。 Mimo to - sam nie wiem。 Smutek z powodu zagłady świata to już chyba zbyt mało dla mnie。 W "Historii pszczół" miało to moc， przeszłość i przyszłość były splecione wyraźniej， także jeśli chodzi o przyczyny i skutki zagłady klimat Trochę jestem zawiedziony。 Najbardziej podobał mi się wątek bliskiego jutra - świat， w którym zostało już tylko trwanie lub wędrówka。 Wątki z przeszłości （XIX i XX wiek） już takiego zainteresowania nie wywołały。 Choć wydaje mi się， że wiem do czego były autorce potrzebne。 Mimo to - sam nie wiem。 Smutek z powodu zagłady świata to już chyba zbyt mało dla mnie。 W "Historii pszczół" miało to moc， przeszłość i przyszłość były splecione wyraźniej， także jeśli chodzi o przyczyny i skutki zagłady klimatycznej。 W "Błękicie" to uderzenie zagładą było mocniejsze， aczkolwiek przedstawione w takim intymnym wymiarze。 W "Ostatnim" wątek dzikich koni czy raczej jego rola mógł być dla bohaterek wątku z bliskiej przyszłości kotwicą， która trzymała ich w jakimś przywiązaniu do przeszłości。 Czy nawet były nadzieją na przetrwanie ludzi。 Ale， ostatecznie， czy taka symbolika jest trafna i wzbudzająca refleksję， nie wiem。 Mały i niegroźny spoiler - wątek Evy fabularnie łączy się z fabułą "Błękitu"。 Ale to tylko smaczek， nic istotnego。 。。。more

Marta ，

This review has been hidden because it contains spoilers。 To view it， click here。 Najbardziej emocjonalna dla mnie z dotychczasowych książek kwartetu klimatycznego。 Miejscami opisywane w niej historie i działania budziły we mnie wręcz wewnętrzny sprzeciw， jednak wszystko to jak najbardziej na plus dla samej powieści。 Autorka po raz kolejny wykazuje się kreatywnością， a także w tej części doskonale wczuwa się w myślenie oraz przekonania bohaterów， często bardzo odmienne między sobą i nie narzuca czytelnikowi jednego prawidłowego sposobu postrzegania świata。 Spoiler: polecam cz Najbardziej emocjonalna dla mnie z dotychczasowych książek kwartetu klimatycznego。 Miejscami opisywane w niej historie i działania budziły we mnie wręcz wewnętrzny sprzeciw， jednak wszystko to jak najbardziej na plus dla samej powieści。 Autorka po raz kolejny wykazuje się kreatywnością， a także w tej części doskonale wczuwa się w myślenie oraz przekonania bohaterów， często bardzo odmienne między sobą i nie narzuca czytelnikowi jednego prawidłowego sposobu postrzegania świata。 Spoiler: polecam czytać książki kwartetu po kolei， tak， jak się ukazały， ponieważ w Ostatnim spotykamy bohaterkę poznaną w błękicie， lata po opisanych tam wydarzeniach i czytanie nie w kolejności może spowodować właśnie spoiler historii。 。。。more

Mikaela Garcia ，

Jag är jätte imponerade hur Maja Lunde där med all fakta om hästar och hur dem bete sig i de vilda。 Jag tyckte inte om så mycket om Ewas historia。 Jag kände att de var för mycket relationer runt om kring henne。 Det var inte lika spännande som "Binas historia" och "Blå"。 Men Maja Lunde är alltid faktabaserat i sina böcker。 Det ska bli intressant att få veta vad den sista boken i "Klimatkvartetten" kommer handla om？ Jag är jätte imponerade hur Maja Lunde där med all fakta om hästar och hur dem bete sig i de vilda。 Jag tyckte inte om så mycket om Ewas historia。 Jag kände att de var för mycket relationer runt om kring henne。 Det var inte lika spännande som "Binas historia" och "Blå"。 Men Maja Lunde är alltid faktabaserat i sina böcker。 Det ska bli intressant att få veta vad den sista boken i "Klimatkvartetten" kommer handla om？ 。。。more

Satu Kivikangas ，

WOW！ Maja Lunde did it again。 I can't wait for the forth book。 WOW！ Maja Lunde did it again。 I can't wait for the forth book。 。。。more

Karolina Osewska ，

"Ostatni" to moje pierwsze spotkanie z prozą Mai Lunde。 To trzecia część klimatycznej tetralogii。 Wcześniejsze tomy to "Historia pszczół" i "Błękit"。 Wiele słyszałam o tych powieściach， wiele pozytywnych opinii， ale jakoś nie mogłam się zebrać by po nie sięgnąć。 Lecz gdy w zapowiedziach styczniowych zobaczyłam ten tytuł， "Ostatni" i w opisie fabuły przeczytałam， że bohaterami tego tomu będą konie， stanowiło to impuls， by sięgnąć po tę część i dzięki wydawnictwu Literackiemu， miałam tę możliwość。 "Ostatni" to moje pierwsze spotkanie z prozą Mai Lunde。 To trzecia część klimatycznej tetralogii。 Wcześniejsze tomy to "Historia pszczół" i "Błękit"。 Wiele słyszałam o tych powieściach， wiele pozytywnych opinii， ale jakoś nie mogłam się zebrać by po nie sięgnąć。 Lecz gdy w zapowiedziach styczniowych zobaczyłam ten tytuł， "Ostatni" i w opisie fabuły przeczytałam， że bohaterami tego tomu będą konie， stanowiło to impuls， by sięgnąć po tę część i dzięki wydawnictwu Literackiemu， miałam tę możliwość。 Lektura"Ostatniego" dała mi ogromną motywację by sięgnąć po poprzednie tomy。 Powieść ta niesie ze sobą tak duży ładunek emocjonalny， że sama nie wiem jak ubrać myśli w słowa， jak wam opowiedzieć o tej niezwykłej historii， a raczej historiach。 Bowiem akcja dzieje się na trzech płaszczyznach czasowych。 W Rosji 1881 roku poznamy historię Michaiła Aleksandrowicza i Wilhelma Wolffa， w Mongolii 1992 roku， gdzie poznamy losy Karin， Mathiasa i Dżocziego， a także w Norwegii 2064 roku， gdzie poznamy Evę， jej córkę Isę， a także Louise。 Ich historie łączy tytułowy ostatni， zagrożony gatunek dzikiego konia， konia Przewalskiego。 Gatunek ten został nazwany na cześć Nikołaja Przewalskiego， który w 1879 r。 zebrał materiały badawcze， na podstawie których Poliakow opisał to zwierzę w 1881 roku。 Wiele koni Przewalskiego zostało schwytanych na początku XX wieku i umieszczonych w ogrodach zoologicznych。 Dzięki temu gatunek ten został odbudowany i przetrwał do dziś。 Losy ludzi， bohaterów tej powieści splatają się z losami tych wyjątkowych koni。 Każdy z bohaterów， Michaił， Karin i Eva traktują owe konie jak członków rodziny， poświęcają dla nich część albo całe swoje życie， są one dla nich bardzo ważne。 W każdej z tej historii konie stoją na pierwszym planie， walczy się o ich przetrwanie， odbudowę gatunku czy zwraca się odebraną im wolność， pod czujnym okiem opiekunów， by stopniowo przyzwyczajały się do tej nowej sytuacji， wolności， do życia bez kurateli ludzi。 To opowieść nie tylko o koniach， o fascynacji tym konkretnym gatunkiem， ale przede wszystkim o ludziach， o człowieku。 O tym， że nam ludziom wydaje się， że jesteśmy panami i władcami Ziemi， ale zapominamy， że to my jesteśmy zależni od niej， nie na odwrót i jeśli ona zniknie， czy zbuntuje się przeciw ludziom， to co nam pozostanie， czyimi panami będziemy？ Dowody na naszą zbiorową głupotę i bezmyślność otaczają nas z każdej strony， a przyroda już się buntuje， czy coś do nas dotrze， obudzimy się na czas？ Życie Evy przedstawione w 2064 roku to przedsmak tego jak może wyglądać nasze życie w przyszłości。 "Ostatni" to powieść bogata w emocje， niejednokrotnie wzrusza， łamie serce， ale także niesie światło nadziei， że gdzieś tam， na dnie naszych serc， mamy w sobie pokłady człowieczeństwa i że jak chcemy， to potrafimy pomóc innym， w tym naszym mniejszym bratom。 Szkoda jedynie， że musimy naprawiać swoje własne błędy。 Ale najważniejsze， że umiemy je w porę dostrzec i próbować im zaradzić。 Dobrze odzwierciedla to historia Karin， która dla ratowania koni była gotowa poświęcić całe życie。 Powieść ta， to także bohaterowie， którzy naznaczeni przeszłością， niejednokrotnie ciężkimi przeżyciami， próbują zmienić swoje życie， walczą o każdy dzień， o swoich bliskich i o nie， o konie。 "Ostatni" poruszył mnie dogłębnie， wraz z bohaterami przeżywałam ich troski i zmartwienia， cieszyłam się ich radościami， a także cierpiałam wraz z końmi i odczułam ulgę i spokój gdy wiedziałam już， że udało im się mimo wszystko przetrwać。 To bardzo ważna lektura， która uwrażliwia na los zwierząt， nie tylko koni， ale tych wszystkich gatunków， które zagrożone są wyginięciem。 To od nas ludzi zależy czy one przetrwają。 Bo to przez nas， ludzi stoją na granicy wyginięcia。 Nie bądźmy zwierzętami jak mówi bohaterka tej powieści， Eva， otaczajmy opieką naszych mniejszych braci， w końcu jesteśmy ludźmi。 Zasłużmy na to miano。 Przepiękna opowieść， skrywająca w sobie ogromny wachlarz emocji， niosąca tyle ważnych przesłań i mądrych myśli， jak chociażby te: "Człowiek to niewiarygodnie głupie zwierzę（。。。）Nie potrafimy wybiec myślą w przyszłość dalej niż do następnej wiosny（。。。）Może nie pierwszy raz człowiek brnie w przepaść i ciągnie za sobą mnóstwo innych gatunków。（。。。）Za każdym razem， gdy osiągamy pewien poziom rozwoju， zaczynamy przedobrzać， budujemy i niszczymy do oporu。 Aż wszystko się kończy。（。。。） Może jeden gatunek po prostu nie ma prawa stać się zbyt inteligentny。""Jeśli jednak poświęcimy ich życie， żeby mieć co jeść， to też będziemy tylko zwierzętami。 Rozumiesz， będziemy tylko zwierzętami" Polecam z całego serca ！ Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Literackiemu。 。。。more

Erika Stenvall ，

Alla borde läsa Lundes trilogi om vad vi gör med vår jord。 Blev inte sämre för perspektivet med hästarna eller av att få uppleva Mongoliet igen。 Sög i mig allting！

niepoczytalna。com ，

Czas nadziei i rozpaczyPo bardzo udanych dwóch pierwszych częściach Kwartetu klimatycznego z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnej części cyklu。 Nawet jeśli w powieściach Lunde znajduję zgrzytające drobiazgi （umówmy się， to nie jest sci-fi） to jej koncepcje， przemyślenia na temat dewastacji Ziemi są niezwykle cenne。"Ostatni" opowiada historię ginącego gatunku – konia Przewalskiego。 Ale to tylko część prawdy。 Przeszłość opisuje odkrycie przez człowieka nowego gatunku， współczesność to już dramat Czas nadziei i rozpaczyPo bardzo udanych dwóch pierwszych częściach Kwartetu klimatycznego z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnej części cyklu。 Nawet jeśli w powieściach Lunde znajduję zgrzytające drobiazgi （umówmy się， to nie jest sci-fi） to jej koncepcje， przemyślenia na temat dewastacji Ziemi są niezwykle cenne。"Ostatni" opowiada historię ginącego gatunku – konia Przewalskiego。 Ale to tylko część prawdy。 Przeszłość opisuje odkrycie przez człowieka nowego gatunku， współczesność to już dramatyczna walka o jego przetrwanie， która z całą mocą pokazuje， co się dzieje， kiedy człowiek zaczyna ingerować w dziką naturę。 W części dotyczącej przyszłości gatunkiem zagrożonym wyginięciem jest przede wszystkim… człowiek。W żadnej z powieści Mai Lunde nie było wcześniej tyle rozpaczy。 Historie koni， tych schwytanych w niewolę oraz tych， które ludzie starają się przywrócić dzikiej naturze są bolesne， dramatyczne i dla mnie o wiele bardziej poruszające， niż losy ludzi， których głównym zadaniem wydaje się być podejmowanie złych decyzji。Ludzcy bohaterowie również przeżywają swoje dramaty， nie potrafią dostosować się do panujących zasad， nie potrafią ocalić swoich dzieci， dzieci， które czeka nieustanna， samotna walka o jedzenie， wodę， schronienie i przetrwanie。 Może wizja przyszłości， nie tak znowu odległej， wydaje się bardzo katastroficzna， to nie da się ukryć， że zmusza do refleksji。W "Ostatnim" ważną rolę odgrywa branie odpowiedzialności za inne istnienia。 Lunde rzuca zupełnie nowe światło na pojęcie tego， co oznacza robienie czegoś dla dobra innych。 Założenia głównych bohaterów często okazują się od samego początku błędne。 Toczą oni heroiczną walkę， która z góry skazana jest na porażkę。 Czasami na naprawienie błędów jest już po prostu za późno i kurczowe trzymanie się przeszłości nie ma najmniejszego sensu。Najnowsza powieść norweskiej prozaiczki sprawia， że Kwartet klimatyczny w końcu przedstawia się jako spójna całość。 Nie mam wątpliwości， że "Ostatni" jest najlepszą powieścią， która wyszła spod pióra Mai Lunde。 Historie， które opowiada， niosą ze sobą ogromny ładunek emocjonalny， a rozpaczliwa walka bohaterów sprawia， że czytelnik niejednokrotnie zamiera w trakcie lektury i waha się， czy przerzucić kolejną stronę。 Całe szczęście wielkiej rozpaczy towarzyszy równie wielka nadzieja。 。。。more

Renate Chandler ，

Da ich nur dieses Buch von Maja Lunde kenne， habe ich keinen Vergleich， fand das Buch aber sehr ergreifend。 Ich habe zwar nicht viel Neues über die Pferde erfahren， aber die menschlichen Geschichten gingen mir schon sehr nahe。 Die Zukunft wird sehr düster gemalt， wahrscheinlich zu Recht， aber man kann sich das gut vorstellen。 Sind wir dann die Letzten ihrer Art？

Blanka ，

Maja Lunde ponownie wystąpiła w roli sumienia ludzkości i ponownie zrobiła to w literacko doskonały sposób。 W trzeciej części "Kwartetu klimatycznego" norweska pisarka przygląda się miejscu człowieka w świecie i jego relacjom ze zwierzętami。 I znów stawia istotne pytania: jak człowiek traktuje przedstawicieli innych gatunków i dlaczego to on， a nie jakiekolwiek inne zwierzę rządzi planetą？ W wywiadach Maja Lunde niejednokrotnie sugerowała， że dane mu przez Naturę cechy człowiek wykorzystuje niew Maja Lunde ponownie wystąpiła w roli sumienia ludzkości i ponownie zrobiła to w literacko doskonały sposób。 W trzeciej części "Kwartetu klimatycznego" norweska pisarka przygląda się miejscu człowieka w świecie i jego relacjom ze zwierzętami。 I znów stawia istotne pytania: jak człowiek traktuje przedstawicieli innych gatunków i dlaczego to on， a nie jakiekolwiek inne zwierzę rządzi planetą？ W wywiadach Maja Lunde niejednokrotnie sugerowała， że dane mu przez Naturę cechy człowiek wykorzystuje niewłaściwie， próbując podporządkować sobie świat， zamiast chronić go i otaczać opieką， i to przekonanie znalazło odzwierciedlenie w powieści "Ostatni"。 https://blankakatarzynadzugaj。wordpre。。。 。。。more

Virpi Makela ，

Kirjassa on kolme aikatasoa。 1980-luvulla pietarilainen eläintarhanjohtaja Mihail hakee eläintarhansa vetonaulaksi Mongoliasta przewalskinhevosia。 Sata vuotta myöhemmin saksalainen Karin palauttaa hevosia takaisin Mongolian luontoon， josta ne ovat jo hävinneet sukupuuttoon。 Vuonna 2064 ilmastonmuutos on tehnyt ison osan Eurooppaa elinkelvottomaksi ja yhteiskunta sellaisena kuin me sen tunnemme on tuhoutunut。 Eva yrittää säästää eläintarhansa villihevoset ja pitää itsensä ja tyttärensä hengissä。V Kirjassa on kolme aikatasoa。 1980-luvulla pietarilainen eläintarhanjohtaja Mihail hakee eläintarhansa vetonaulaksi Mongoliasta przewalskinhevosia。 Sata vuotta myöhemmin saksalainen Karin palauttaa hevosia takaisin Mongolian luontoon， josta ne ovat jo hävinneet sukupuuttoon。 Vuonna 2064 ilmastonmuutos on tehnyt ison osan Eurooppaa elinkelvottomaksi ja yhteiskunta sellaisena kuin me sen tunnemme on tuhoutunut。 Eva yrittää säästää eläintarhansa villihevoset ja pitää itsensä ja tyttärensä hengissä。Vaikka kirja on fiktiota， przewalskinhevonen on oikea laji， joka hävisi kokonaan luonnosta 1970-lukuun mennessä。 Nykyään niitä on luonnossa pari tuhatta ja saman verran eläintarhoissa。 Korkeasaaressakin on kolme hevosta， ja sielä lähti vuonna 2018 kaksi tammaa luontoonpalautettaviksi Mongoliaan。 Tässä juttu luontoonpalauttamisprojektista。 https://www。korkeasaari。fi/villihevos。。。…Tempauduin seuraamaan päähenkilöiden ja hevosten vaiheita， enkä ole vähään aikaan ollut yhtä tunteella mukana kirjassa。 Äänikirjassa jokaisen henkilön tarinalla oli oma lukijansa， mikä toi henkilöt läheisemmiksi。 Olen lukenyt Ilmastokvartetin aiemmat osat （Mehiläisten historia ja Sininen）， ja tämä oli mielestäni selvästi paras。 2064-vuoden maailma oli ahdistava， ja meidän pitää toimia niin ettei se toteudu。 。。。more

Anncleire ，

Recensione anche sul mio blog:https://pleaseanotherbook。tumblr。com/。。。“Gli ultimi della steppa” è il terzo volume della quadrilogia di Maja Lunde iniziata con “La storia delle api” edito in italiano da Marsilio editore。 Volevo leggerlo da quando era stata annunciata la versione in lingua originale， ed ero quasi tentata di sfidare il norvegese （ho naturalmente desistito perché non vado oltre l’inglese） ma mi era rimasta la voglia di immergermi in questa storia: la Russia degli zar mi aveva attira Recensione anche sul mio blog:https://pleaseanotherbook。tumblr。com/。。。“Gli ultimi della steppa” è il terzo volume della quadrilogia di Maja Lunde iniziata con “La storia delle api” edito in italiano da Marsilio editore。 Volevo leggerlo da quando era stata annunciata la versione in lingua originale， ed ero quasi tentata di sfidare il norvegese （ho naturalmente desistito perché non vado oltre l’inglese） ma mi era rimasta la voglia di immergermi in questa storia: la Russia degli zar mi aveva attirato quanto la riflessione sugli animali in via di estinzione in un periodo storico in cui i cambiamenti climatici hanno un ruolo primario nella discussione sulla salvaguardia dell’ambiente。 E ancora una volta la Lunde regala a suoi lettori una storia in cui immergersi completamente。 Le premesse per leggere “Gli ultimi della steppa” sono le stesse dei due volumi precedenti， abbiamo una storia nel passato， una storia nel presente o meglio dei nostri tempi， e una storia nel futuro che si intreccia con le vicende dei libri precedenti。 Ed è questa forse la cosa più interessante dei libri della Lunde， questo interrogarsi continuo tra cosa è stato e cosa sarà， per cercare le possibili cause di un disastro che diventa via via sempre più probabile。 Nella storia dei cavalli selvaggi， i cavalli di Przewalski， questi cavalli indomiti e bellissimi che corrono per praterie sperdute e che vengono introdotti in Europa alla fine del 1800 e che diventano il simbolo di tutte quelle specie a rischio estinzione。 Quanti esemplari diversi si sono succeduti sul nostro pianeta e si sono estinti per motivi diversi？ Quanto i nostri gesti quotidiani influiscono sulla sopravvivenza delle specie？ È questa la domanda di fondo che propella la storia。 Da un lato la spedizione in Mongolia di uno zoologo russo， Michail Aleksandrovič che si avventura in un viaggio di mesi in posti freddi e impervi sulla base di un ritrovamento insperato。 In mezzo Karin， una allevatrice tedesca che tenta disperatamente di reintrodurre la specie proprio dove è nata。 Poi Eva che nel futuro che temiamo di più popolato da tutti gli incubi che riusciamo a immaginare con gli sconvolgimenti climatici possibili: dalla siccità alle alluvioni， cerca di sopravvivere in una fattoria con la forza del proprio lavoro e forse quei cavalli ci sono ancora。 Le storie raccontano le （dis）avventure dei tre protagonisti in un crescendo di successi e insuccessi， gioie e disperazione che si avvicendano mentre la narrazione procede spedita。 Michail è un uomo abituato a tutti gli agi del suo tempo， che vive con la madre e non si è mai mosso da San Pietroburgo che si lascerà sedurre dal fascino dell’esploratore e del mercante di animali esotici per partire verso un viaggio che è ha più incognite che sicurezze。 Michail si lancia， sperando di atterrare anche quando si rende conto che tutti i suoi desideri non si possono concretizzare。 Karin è una donna che ha sempre sofferto， che si è fatta strada nella sua vita lottando sempre con le unghie e con i denti。 Una temeraria in qualche modo che ha trovato un unico conforto， i cavalli Przewalski。 È una donna ruvida， che difficilmente mostra le sue emozioni， anche davanti a suo figlio， che cerca disperatamente un punto di contatto con lei。 Karin ha un progetto ed è disposta a qualunque cosa pur di realizzarlo。 Rendersi conto di quanto si è lasciata indietro non sarà così facile， ma la sua vita è una ruota che attraversa diritta le praterie。 Eva è un’altra donna sola e forte， molto diversa da Karin， manca della forza della sua risolutezza e della sua testardaggine， ma anche lei è capace di darsi da fare per portare a termine i suoi obiettivi。 I sacrifici non mancano per tirare avanti in un ambiente inospitale e con una figlia da accudire。 L’incontro con Louise diventa il pretesto per condividere il peso delle fatiche di chi è rimasto。 Louise è una che se ne va， che si lascia indietro tutto， che crede nel cammino continuo。 Eva è una che è rimasta nonostante tutto， incontrarsi a metà diventa l’unico modo per non perdersi ancora， in questo tempo così difficile e consumante， senza risorse vere e con un timer che conta ogni singolo consumo。 Ma c’è sempre una speranza， nonostante tutto， i personaggi trovano ancora il coraggio e la determinazione per non arrendersi。 Il particolare da non dimenticare？ I recinti di legno…La Lunde non fornisce risposte， pone interrogativi e tratteggia una storia che supera i confini del tempo e dello spazio e restituisce il senso di meraviglia legato a una natura selvaggia， animali antichissimi e spettacolari， che lottano al nostro fianco per la sopravvivenza。 Forse， non è ancora tutto perduto。Buona lettura guys！ 。。。more

Pi ，

Maja Lunde - wiele o niej słyszałam， zwłaszcza o jej "Historii pszczół"， którą to powieścią podbiła serca czytelników na całym świecie， lecz do tej pory niczego， co wyszło spod jej pióra， nie czytałam。 "Ostatni"， to trzecia część tzw。 kwartetu klimatycznego， trzecia i jak do tej pory najświeższa - czwarta odsłona ów cyklu zgaduję， że się pisze。 Książki można czytać w dowolnej kolejności， bo nie łączą się ze sobą i mają innych bohaterów - elementem wspólnym jest katastrofa klimatyczna。。。 taka， cz Maja Lunde - wiele o niej słyszałam， zwłaszcza o jej "Historii pszczół"， którą to powieścią podbiła serca czytelników na całym świecie， lecz do tej pory niczego， co wyszło spod jej pióra， nie czytałam。 "Ostatni"， to trzecia część tzw。 kwartetu klimatycznego， trzecia i jak do tej pory najświeższa - czwarta odsłona ów cyklu zgaduję， że się pisze。 Książki można czytać w dowolnej kolejności， bo nie łączą się ze sobą i mają innych bohaterów - elementem wspólnym jest katastrofa klimatyczna。。。 taka， czy inna。 W "Ostatnim" pisarka wplątuje nas w trzy różne historie， które dzielą lata， lata， lata i - zmiany， zmiany， zmiany。 mamy więc ROK 1882 i Michaiła， zoologa z Petersburga， który wyrusza do Mongolii by złapać nowy gatunek koni - KONIE PRZEWALSKIEGO， ROK 1992 i Karin， weterynarz， która próbuje KONIOM PRZEWALSKIEGO zwrócić wolność （również Mongolia） i wreszcie 2064 i Eve， której rzeczywistość polega na ciągłej walce o przetrwanie pośród świata nękanego katastrofą klimatyczną， ona również ma KONIE PRZEWALSKIEGO i za wszelką cenę próbuje je ocalić przed wyginięciem。 Mamy też wiele innych bohaterów， jak chociażby syna Karin - Mathiasa， który w życiu jest dość pogubiony， lub córkę Evy - Isę， zbuntowaną nastolatkę， samotną młodą dziewczynę， która pragnie matczynej uwagi。 Cóż， postaci mnóstwo i każda z tych postaci nosi， że tak się wyrażę "swój krzyż"。 Ilu ludzi， tyle tragedii， a może i więcej， bo w czasie deszczu nie spada na nas jedna kropla， nie od jednej kropli przecież mokniemy， a ci ludzie są przemoczeni tragediami。 Może to też mnie trochę przytłoczyło。 Czasem czułam sporą dezorientację i nie wiedziałam o kim właściwe czytam。 Bohaterowie zlewali mi się w jedną całość， lecz - już po lekturze - sama nie wiem， czy to zaleta， czy wada tej książki。 Zdecydowanie ta powieść niesie ze sobą sporo emocji， które na początku， a raczej przez większość czasu zdają się wprowadzać chaos， a czytelnik nie wie， czy lubi bohaterów i nawet nie wie， czym się oni od siebie różnią i czy w ogóle się różnią。 Sądziłam， że to błąd， bo charaktery postaci nie zostały prawidłowo zarysowane， ale naprawdę teraz， po przewróceniu ostatnich stron nie wiem。 Te opowieści mają w sobie pewną uniwersalność， pokazują， że jesteśmy do siebie bardzo podobni i nie tylko my， jako ludzie， ale też my， jako istoty żywe。 I wreszcie słowo o sercu książki - KONIE PRZEWALSKIEGO， są kręgosłupem całej tej powieści， są łącznikiem w czasie， punktem wspólnym。 Uwielbiam pracować z końmi， to wspaniałe zwierzęta， a pisarka wykonała moc pracy， zebrała informacje， zadbała o szczegóły - jestem pod wrażeniem tej jej skrupulatności BRAVO！ Świetnie wyszły jej opisy zachowań zwierząt i to nie tylko zachowań koni， bo mamy tu do czynienia również np。 ze zwierzętami gospodarczymi。 Ludne stanęła na wysokości zadania， nie mamy tu bzdur。 Muszę się wam przyznać， że niemal do końca nie wiedziałam， czy ostatecznie napiszę， że ta książka mi się podobała， czy że mnie zawiodła - ale to， jak autorka zamknęła te opowieści sprawiło， że serce zabiło mi mocniej。 Od początku wiedziałam， że "Ostatni" jest powieścią dobrą， bo styl nie budził moich zastrzeżeń， lecz nie mogłam zżyć się z bohaterami， lecz teraz， po poznaniu całej historii czuję brak - pustkę， bo skończyła się książka， która tak wiele mówi o emocjach， o uczuciach， o bólu， o tym， jacy jesteśmy， czego się wstydzimy， jak się krzywdzimy i na ile mocno podlegamy instynktom。 To była interesująca przygoda。 Nie rozumiem jednak tytułu， ponieważ w oryginale jest to "Koń Przewalskiego"/"Konie Przewalskiego" i uważam， że to byłby lepszy tytuł， niż "Ostatni"。 Do tłumaczenia nie mam jednak zastrzeżeń， bardzo dobrze się mi tę książkę czytało i polecam ją przeczytać。 Wiem jednak， że będą tacy， co ją pokochają， tacy co ją docenią （w tym ja）， tacy dla których będzie obojętna i tacy， którym się nie spodoba。 Warto sprawdzić to których "takich" należycie。 bardzo dobra， choć nieco przytłaczająca 7/10cykl: Kwartet Klimatyczny część IIIWydawnictwo Literackie 。。。more

KNUT HOIVIK ，

Original， tankevekkende og fengende fra første side。 Den desidert beste til nå av klimakvartett serien。

Jelenka ，

To pierwsza książka， którą skończyłam w tym roku i niesamowite jest to， że przeczytałam ją akurat w tym czasie， kiedy coś się kończy a coś zaczyna。 Jest wspaniałym otrzeźwieniem na początek， kubłem zimnej wody na nasz nastawiony na konsumpcjonizm i destrukcyjny dla środowiska styl życia。 Cieszę się， że tak dobrze skończyłam poprzedni rok i zaczęłam kolejny。Na „Ostatniego” przyszło nam czekać ponad 2，5 roku。 Jednak to co oferuje czytelnikowi ta powieść było warte czekania。TRZECI （ WSPANIAŁY） TOM To pierwsza książka， którą skończyłam w tym roku i niesamowite jest to， że przeczytałam ją akurat w tym czasie， kiedy coś się kończy a coś zaczyna。 Jest wspaniałym otrzeźwieniem na początek， kubłem zimnej wody na nasz nastawiony na konsumpcjonizm i destrukcyjny dla środowiska styl życia。 Cieszę się， że tak dobrze skończyłam poprzedni rok i zaczęłam kolejny。Na „Ostatniego” przyszło nam czekać ponad 2，5 roku。 Jednak to co oferuje czytelnikowi ta powieść było warte czekania。TRZECI （ WSPANIAŁY） TOM TETRALOGII KLIMATYCZNEJNowa powieść Mai Lunde to kolejna odsłona wspaniałej tetralogii， o wpływie człowieka na środowisko i skutkach zmian klimatycznych， którą niezwykle sobie cenię i polecam na prawo i lewo。 Po kolejne powieści Mai Lunde sięgam w ciemno。 Wiem， że się nie zawiodę。W „Ostatnim” Lunde po raz kolejny niepokoi swoją wizją świata zrujnowanego wojną i walką o przetrwanie， rozstrojonego przez zmiany klimatu。 Przeraża zniszczeniem i brakiem perspektyw。 Choć muszę przyznać， że autorka mimo wszystko daje skrawki nadziei na przyszłość。Trzy płaszczyzny czasowe i bohaterów łączy wątek ostatnich dzikich koni。 Brzmi banalnie？ Gwarantuję， że tak nie jest！Trzy oddzielne wątki， które złożyły się na wyjątkową powieść przybliżającą proces wymierania ostatnich dzikich koni i wyginięcia wielu gatunków zwierząt， rolę człowieka w walce o ich byt i przetrwanie， robią wrażenie razem jako całość， ale i osobno。 Będący osią dla tej powieści wątek dzikich koni świetnie ją scala。 Nie wybija się jednak jako ten główny i nie męczy， o co w tego typu powieściach nie trudno。 Często w powieściach w których śledzimy kilka historii jednocześnie mam skłonność do faworyzowania jednej z nich。 W przypadku „Ostatniego” nic takiego nie miało miejsca。 Na rozwinięcie każdego wątku czekałam z taką samą niecierpliwością。Autorka jak zwykle wspaniale kreśli opowieść， przeplata losy bohaterów i łączy w zaskakujący i cudowny sposób。 Uwielbiam pióro tej norweskiej pisarki， jej wyczucie， styl i to jak doskonale kreuje swoich bohaterów oraz relacje między nimi。 Jej bohaterowie są realni， do bólu prawdziwi， złożeni， pełni wad， sprzeczności i nadziei。 Zarówno w przeszłości， teraźniejszości jak i przyszłości。 Wnikliwa psychologia postaci， to coś co w powieściach Lunde najbardziej mnie przyciąga i zachwyca。 Cieszę się， że w „Ostatnim” to właśnie ludzka niedoskonałość grała pierwsze skrzypce。 Nie można się oderwać od lektury， a jednocześnie trzeba ją sobie dawkować， bo żal ją skończyć。Muszę jednak przyznać， że czasem filozoficzno-moralne wywody Lunde nieco mi się dłużyły i były przegadane， jakby autorka za bardzo chciała uzmysłowić coś swojemu czytelnikowi， wytłumaczyć i udowodnić swoją postawę。 Kompletnie niepotrzebnie。 Na szczęście takich przegadanych dłużyzn było niewiele。PODSUMOWANIETo bez wątpienia wyjątkowa lektura。 Maja Lunde snuje opowieść pełną sugestywnych obrazów， obrazów rzeczywistości， w której być może przyjdzie nam kiedyś żyć， obrazów przeszłości ， które wywołują nostalgię i poczucie， że przegapiliśmy pewien moment na zmianę kierunku， w którym zmierzamy i w końcu obrazów teraźniejszości， które kłują nas， wytykają bierność。Byłam przekonana， że ta książka będzie dobra， nie sądziłam jednak， że wywrze na mnie tak ogromne wrażenie， że opowieść ostatnich dzikich koniach porwie mnie i zafascynuje。 。。。more

Elina Mäkitalo ，

3 1/2。 Kerronta oli edelleen hyvää ja tarinaa punottiin yhteen hyvin。 Tässäkin oli selvää jo ensi metreiltä melko selkeää miten tarinat yhtyvät mutta ehkä sitä on vaikea olla tietämättä jos on lukenut yhden osan ja tietää miten kirjoittaja kirjoittaa。 Tykkäsin tästäkin tarinasta vaikka mielestäni oli hieman yksinkertaisemmat tarinat kuin Mehiläisten historiassa tai varsinkin Sinisessä。 Aihe edelleen sellainen ettei välttämättä olisi herättänyt kiinnostusta itsessään lukea kirjaa mutta en voinut 3 1/2。 Kerronta oli edelleen hyvää ja tarinaa punottiin yhteen hyvin。 Tässäkin oli selvää jo ensi metreiltä melko selkeää miten tarinat yhtyvät mutta ehkä sitä on vaikea olla tietämättä jos on lukenut yhden osan ja tietää miten kirjoittaja kirjoittaa。 Tykkäsin tästäkin tarinasta vaikka mielestäni oli hieman yksinkertaisemmat tarinat kuin Mehiläisten historiassa tai varsinkin Sinisessä。 Aihe edelleen sellainen ettei välttämättä olisi herättänyt kiinnostusta itsessään lukea kirjaa mutta en voinut olla lukematta tätä kolmattakin osaa kun luin kaksi ensimmäistä osaa， vaikka itsenäisiä ovatkin。 Tässä kirjassa oli myös kivaa että oli yhteys edelliseen kirjaan， en ainakaan Sinisessä huomannut että olisi ollut yhteyttä Mehiläisten historiaan mutta voi olla että itseltä jäänyt jotain huomaamatta。 En saanut kirjaa sopimaan oikein mihinkään vielä vapaana olevaan haastekohtaan ja koska uskon pystyväni lukemaan haasteen läpi toistamiseen laitan tämän kohtaan 8。 Kirja， jossa maailma on muutoksessa （2。helmet haaste）。 。。。more

Kasiek ，

https://kasiek-mysli。blogspot。com/202。。。 https://kasiek-mysli。blogspot。com/202。。。 。。。more

Reference

google book https://www.google.com/search?tbm=bks&q=Ostatni

hathitrust digital library https://babel.hathitrust.org/cgi/ls?q1=Ostatni&field1=ocr&a=srchls&ft=ft&lmt=ft

The British Library https://bll01.primo.exlibrisgroup.com/discovery/search?query=any,contains,Ostatni&tab=LibraryCatalog&search_scope=Not_BL_Suppress&vid=44BL_INST:BLL01&lang=en&offset=0