The Tartar Steppe

The Tartar Steppe

  • Downloads:1322
  • Type:Epub+TxT+PDF+Mobi
  • Create Date:2021-08-13 09:53:20
  • Update Date:2025-09-24
  • Status:finish
  • Author:Dino Buzzati
  • ISBN:1786891646
  • Environment:PC/Android/iPhone/iPad/Kindle

Summary

Idealistic young officer Giovanni Drogo is full of determination to serve his country well。 But when he arrives at a bleak border station in the Tartar desert, where he is to take a short assignment at Fort Bastiani, he finds the castle manned by veteran soldiers who have grown old without seeing a trace of the enemy。 As his length of service stretches from months into years, he continues to wait patiently for the enemy to advance across the desert, for one great and glorious battle 。 。 。

Written in 1938 as the world waited for war, and internationally acclaimed since its publication, The Tartar Steppe is a provocative and frightening tale of hope, longing and the terrible sorcery of dreams and desires。

Download

Reviews

Chiara

This review has been hidden because it contains spoilers。 To view it, click here。 Questo è un libro molto particolare ma che mi è piaciuto。Racconta la storia del tenente Drogo e del suo lavoro alla fortezza Bastiani, un posto magico che riesce a riempire gli uomini di false speranze。 Perciò la vita passa loro davanti senza nessun successo。

Andrew

An extraordinarily powerful Italian novel from 1945, when the world must have seemed a place that brought little or no human comfort after the years of conflict in which millions had died。 Dino Buzzati's main protagonist, Giovanni Drogo serves as a potent symbolic character for the futility of military lives, wasted in pointless activity in a fort on the fringes of the inhabited world, awaiting an attack from imaginary, illusory foes。 He arrives at Fort Bastiani, close to the steppes, as a young An extraordinarily powerful Italian novel from 1945, when the world must have seemed a place that brought little or no human comfort after the years of conflict in which millions had died。 Dino Buzzati's main protagonist, Giovanni Drogo serves as a potent symbolic character for the futility of military lives, wasted in pointless activity in a fort on the fringes of the inhabited world, awaiting an attack from imaginary, illusory foes。 He arrives at Fort Bastiani, close to the steppes, as a young officer and soon realises that he is in a place that defies all logic; but he is unable to negotiate his way back to his home city & a full, human life。 He cannot free himself from the mind-numbing conundrum which his life quickly becomes。 Buzzati writes with such a frustrated voice - a man helplessly trapped inside a human riddle。 What is a life well lived? It is certainly not a military one, as Drogo comes to realise。 This is a novel to read slowly。。。to capture some of the sense of time passing。。。a sense of the inability of all of us to deal with the inevitable errors of judgement we all, innocently, make that come back to haunt us till the day we breathe our final breaths。 A very sombre book then: but it filled me with a sense of hope that I have avoided the fate of Giovanni Drogo。 My life is filled with wonderful books。。。and this one deserves a wider readership。 。。。more

Sevim Aktulga

Hayat döngüsü içine kapılıvermek, bir hayalin peşinden giderken kendini bir kısır döngünün içinde amaçsız, çaresiz yaşar durumda bulmak。 Biraz bunun farkına vardığında aklileştirecek yolu bulmak ama çoğunlukla hep o henüz gelmeyeni beklemek。 Günleri, haftaları, ayları, yılları ve hatta bir ömrü böyle geçirmek。。。Yazar bütün bu atalet halini çok güzel ifadelerle dile getirmiş。 Tarzım olmadığı için çok beğenmedim ama son sayfasına kadar acaba o beklenen gelecek mi diye merakla okudum。 Geldi mi, gel Hayat döngüsü içine kapılıvermek, bir hayalin peşinden giderken kendini bir kısır döngünün içinde amaçsız, çaresiz yaşar durumda bulmak。 Biraz bunun farkına vardığında aklileştirecek yolu bulmak ama çoğunlukla hep o henüz gelmeyeni beklemek。 Günleri, haftaları, ayları, yılları ve hatta bir ömrü böyle geçirmek。。。Yazar bütün bu atalet halini çok güzel ifadelerle dile getirmiş。 Tarzım olmadığı için çok beğenmedim ama son sayfasına kadar acaba o beklenen gelecek mi diye merakla okudum。 Geldi mi, geldiyse beklendiğine değdi mi。。。 Söylemesem daha iyi sanırım。 。。。more

Giulia Egidi

Inquietudine allo stato puro, leggendo hai sempre la sensazione che si debba avverare qualche malefica profezia。

Aarón Herández

Un vistazo al abismo de nuestra propia vida

Beatriz

Lido em 2020。 O melhor livro que já li na minha vida。 Eu entendo o porquê de Antonio Candido lê-lo todos os anos。 É necessário muito esforço para não cometer o descuido de viver como Giovanni Drogo, sempre a espera de um momento oportuno, pela próxima primavera, pela possibilidade。 Excelente livro, inimaginável os efeitos causados na minha vida。

Jeffery Chen

Makes me wanna read Calvino and Umberto Eco now

Ana

"În vremea aceasta, timpul gonea nebunește; bătaia lui neauzită scandează tot mai repede viața: nu, nu ne putem opri în loc nici măcar o clipă, nici măcar pentru a arunca o privire fugară înapoi。 "Oprește-te, oprește-te!" am vrea să strigăm, dar ne dăm seama că ar fi în zadar。 Totul, absolut totul este trecător: anotimpurile, oamenii, norii; și nu slujește la nimic să te cramponezi cu disperare de pietre, să reziști pe vârful vreunei stânci - degetele obosite se desprind, brațele cad inerte pe l "În vremea aceasta, timpul gonea nebunește; bătaia lui neauzită scandează tot mai repede viața: nu, nu ne putem opri în loc nici măcar o clipă, nici măcar pentru a arunca o privire fugară înapoi。 "Oprește-te, oprește-te!" am vrea să strigăm, dar ne dăm seama că ar fi în zadar。 Totul, absolut totul este trecător: anotimpurile, oamenii, norii; și nu slujește la nimic să te cramponezi cu disperare de pietre, să reziști pe vârful vreunei stânci - degetele obosite se desprind, brațele cad inerte pe lângă trup, suntem târâți din nou de șuvoiul ce pare lent, dar nu se oprește niciodată。" 。。。more

Daniel

Buena metáfora sobre la vida y como no esperar lo que ha de llegar, un buen libro que de ha de leer s cierta edad

Samuel Fuente

No sabría definir bien qué significa la novela en sí。 Cual parábola kafkiana, nos habla de cómo un oficial pierde su tiempo y su juventud, sus años mozos y no tan mozos, esperando una guerra en una vieja fortaleza。 Aunque pesada, sobre todo en ciertos momentos, es una bella obra que, si bien se sabe de qué habla, hay un significado profundo que aún no he conseguido colegir。 La guerra, como la peste camusiana, puede significar la misma guerra o una esperanza vana, sin sentido, que lo es también l No sabría definir bien qué significa la novela en sí。 Cual parábola kafkiana, nos habla de cómo un oficial pierde su tiempo y su juventud, sus años mozos y no tan mozos, esperando una guerra en una vieja fortaleza。 Aunque pesada, sobre todo en ciertos momentos, es una bella obra que, si bien se sabe de qué habla, hay un significado profundo que aún no he conseguido colegir。 La guerra, como la peste camusiana, puede significar la misma guerra o una esperanza vana, sin sentido, que lo es también la guerra。 La verdad es que la obra tiene un hilo redondo, que conecta ese sinsentido, roto únicamente por algo inesperado, pero también anunciado levemente。。。 El desierto de los tártaros muestra sus dientes y sus hermosuras, venenosas y agrestes, a unos soldados, que bien podían ser unos hombres ilusionados con alguna esperanza perenne de hombría y de glorias, absurdas todas ellas。。。 El final es ese absurdo: la preparación que de nada sirve。 Porque la vida importa más sobre cualquier cosa。 Pero se ha decidido esperar, cual corderillo, en esa olvidada, terrible y aburrida fortaleza que a unos cuantos conquista con cantos de sirena。 ¿Vale la pena tirar la vida por un sueño? ¿Será las ilusiones del desierto? Igualmente, la Fortaleza irá destrozando vidas e ilusiones, quebrando espíritus, engañando, e incluso matando。。。 。。。more

Alp

Okuduğum en iyi romanlardan biriydi。 Harikulade。 Yalnızlık duygusunu bundan daha iyi anlatan bir metne henüz denk gelmedim。 Simgesel anlatı kusursuz。 Karakterle empati kurmak çok kolay - ki birkaç yıldır benzer bir ruh halinde olduğum için buradan kolaylıkla yakaladı beni。 Daha önemlisi, askeriye gibi tamamen erkek bir ortamda var olan karakterin bir nevi Tyler Durden’a döndürülmesi talihsizliğine de düşülmüyor (birçok yazarın düştüğü o meşhur hata)。 Bu karakterin yolculuğu, artık içimizi kıyan Okuduğum en iyi romanlardan biriydi。 Harikulade。 Yalnızlık duygusunu bundan daha iyi anlatan bir metne henüz denk gelmedim。 Simgesel anlatı kusursuz。 Karakterle empati kurmak çok kolay - ki birkaç yıldır benzer bir ruh halinde olduğum için buradan kolaylıkla yakaladı beni。 Daha önemlisi, askeriye gibi tamamen erkek bir ortamda var olan karakterin bir nevi Tyler Durden’a döndürülmesi talihsizliğine de düşülmüyor (birçok yazarın düştüğü o meşhur hata)。 Bu karakterin yolculuğu, artık içimizi kıyan o erkek klişeleriyle oluşturulmamış ki kendisi, yineliyorum, bir asker! Bu noktada yazarın önemli bir hüner ortaya koyduğunu düşünüyorum。 Bu kitabı okumak bir ayrıcalıktı。 。。。more

Daniel Marin Conesa

4,2

Débora Porto

triste porque nunca mais vou experimentar a sensação de ler esse livro pela primeira vez。

José Pereira

A grande conquista de Buzzati em"O Deserto dos Tártaros" é a forma brutalmente simples - narrativa, linguística - como consegue evocar (mostrando a sua irredutível interconectividade) várias das mais fundamentais questões do viver humano。 Buzzati conduz-nos subtilmente por eternos dilemas e contradições, angústias e esperanças, sem nunca necessitar de recorrer a apartes especulativos ou elaborações filosóficas; fá-lo através das práticas comuns de personagens comuns, colocadas numa história simp A grande conquista de Buzzati em"O Deserto dos Tártaros" é a forma brutalmente simples - narrativa, linguística - como consegue evocar (mostrando a sua irredutível interconectividade) várias das mais fundamentais questões do viver humano。 Buzzati conduz-nos subtilmente por eternos dilemas e contradições, angústias e esperanças, sem nunca necessitar de recorrer a apartes especulativos ou elaborações filosóficas; fá-lo através das práticas comuns de personagens comuns, colocadas numa história simples。 São estes os ingredientes de uma fábula sublime 。As avenidas de exploração e interpretação são múltiplas。 Existe, no entanto, para mim, um eixo reflexivo que parece percorrer o romance do início ao fim - a "questão significado"。 O desejo inexorável (incombatível) de imbuir a vida de um significado, encontrar um motivo para viver, definir um Norte (a posição do inimigo。。。)。 Buzzati ilustra eximiamente a forma como esta procura se torna uma necessidade, definindo, de uma forma quase totalizante, a vida de um homem。 Mas Buzzati faz algo mais, ele traz à liça a dicotomia fundamental da "questão significado": o significado da vida de cada um é criado ou encontrado? O livro não nos dá uma resposta direta, mas Buzzati, pelas suas personagens, parece querer dizer-nos que esta é uma pergunta vazia。 Os "significados" flutuam pela vida, transformam-se, desvanecem - a capacidade de distinguir a sua origem é uma ilusão。 O que realmente é inolvidável é a sua importância。O peso da busca por um significado, ou a própria ideia deste significado, pode, no entanto, assoberbar-nos。 Especialmente se o idealizarmos como algo individual e extra-ordinário。 É esta a condição de Drogo, e esta a razão da melancolia, quase desolação, que eflui de cada página do livro。 。。。more

Joaquim Pinto

Uma belíssima (ainda que dolorosa) lembrança para não esperarmos por aquilo que nunca virá。

Gabriele

Non sono solito fare recensioni, quindi sarò breve。 Buzzati, fin da quando lessi per la prima volta "I sette messaggeri", ha occupato un posto speciale tra i miei scrittori preferiti。 Di recente ho letto Kafka e ho trovato molto in comune tra loro due; sarà perché entrambi sono perfettamente in grado di descrivere lo squallore dei rapporti umani e della vita comune, o perché sono in grado di dissezionare perfettamente l'animo mostrando nel dettaglio le sue funzioni irrazionali che conducono alla Non sono solito fare recensioni, quindi sarò breve。 Buzzati, fin da quando lessi per la prima volta "I sette messaggeri", ha occupato un posto speciale tra i miei scrittori preferiti。 Di recente ho letto Kafka e ho trovato molto in comune tra loro due; sarà perché entrambi sono perfettamente in grado di descrivere lo squallore dei rapporti umani e della vita comune, o perché sono in grado di dissezionare perfettamente l'animo mostrando nel dettaglio le sue funzioni irrazionali che conducono alla pazzia。 Comunque sia Buzzati mi ha colpito e così come già apprezai l'altro suo libro mi ha anche impressionato questo。 Non c'è che dire, la storia di Giovanni Drogo sintetizza eccellentemente quello che rappresenta Buzzati。 Consiglio quindi, a chiunque sia interessato a questo tipo di scrittura, di leggerlo, visto che comunque non è un libro lungo ma anzi piuttosto breve。 。。。more

Lady Mayfair

This reader is。。。 conflicted。 Seems a tad dramatic to give this book 2 stars but here we are。 I like books that were inspired by other books。 I like Rebecca's ode to Bronte, I like Northanger Abbey's ode to Udolpho, Ulysses inspired by The Odyssey, Madame Bovary's draw from Don Quixote。 What I don't like is when I am。。。。 confused by the first 13 chapters of a novella。 I kept reading and thinking 'Why the hell is Hans Castorp on his way to some Fort in the wilderness?'。Yes, I like books inspired This reader is。。。 conflicted。 Seems a tad dramatic to give this book 2 stars but here we are。 I like books that were inspired by other books。 I like Rebecca's ode to Bronte, I like Northanger Abbey's ode to Udolpho, Ulysses inspired by The Odyssey, Madame Bovary's draw from Don Quixote。 What I don't like is when I am。。。。 confused by the first 13 chapters of a novella。 I kept reading and thinking 'Why the hell is Hans Castorp on his way to some Fort in the wilderness?'。Yes, I like books inspired by other books。 I enjoy sniffing out the influences of a writer。 Apparently Kafka's supposed to be a big influence on Dino Buzzati。 Perhaps。 A shame all this reader could wonder was whether Hans Castorp would be late for dinner。 Yes, a great number of existentialists were influenced by The Magic Mountain but I cannot in good reading-faith approve of Buzzati's rudely plucking Hans Castorp and his entire drama out of Berghof only to send him to the wilderness to endure the Same drama for 13 chapters, so he can live the rest of his chapters stewing in a pot filled with Symbols of various questionable meanings。‘Now a book lives’, wrote D。H。 Lawrence, ‘as long as it isunfathomed。 Once it is fathomed, once it is known and its meaningis fixed or established, it is dead’。This book has Never been alive。 Hans Castorp's drama has already been unfolded and found Beautiful。 Once Hans Castorp is transmuted into Giovanni Drogo, meaning becomes pointless。 The allegory turns annoying, there is nothing here to 'fathom out', I rather go back and re-read The Magic Mountain。 。。。more

Julien

Cela faisait 20 ans que je connais ce livre et le voilà finalement lu。 Beaucoup se reconnaîtront dans le personnage de Drogo et beaucoup feront le parallèle entre leur vie et celle du fort Bastiani。

Bojana Paunovic

Beleske:''。。。opazas da oblaci ne zastaju na plavom prostranstvu neba, nego beze, gomilajuci se jedni na druge kao da se,puni strepnje,zure:covek spozna da vreme prolazi i da put jednoga dana mora zavrsiti。。。。。U tom trenutku Angustina podize lagano desnu ruku da mahne njome, kao da bi da dozove svog druga,da zastane samo jos nacas, da mu jos nesto kaze。。。Lagorio opazi uglom oka prijateljevu kretnju i zaustavi se dvadesetak metara udaljen od njega。; Sto je? Ali, Angustina spusti ruku i opet poprim Beleske:''。。。opazas da oblaci ne zastaju na plavom prostranstvu neba, nego beze, gomilajuci se jedni na druge kao da se,puni strepnje,zure:covek spozna da vreme prolazi i da put jednoga dana mora zavrsiti。。。。。U tom trenutku Angustina podize lagano desnu ruku da mahne njome, kao da bi da dozove svog druga,da zastane samo jos nacas, da mu jos nesto kaze。。。Lagorio opazi uglom oka prijateljevu kretnju i zaustavi se dvadesetak metara udaljen od njega。; Sto je? Ali, Angustina spusti ruku i opet poprimi ravnoduscno drzanje- Nista, nista。。Valjalo bi sutra。。Drogo gkeda kako nestaju dole,prenerazen, kopkaju ga cudne sumnje:nije li ipak pogresio? Nije li on ipak obican covek, koji ima pravo samo na osrednju sudbinu\\\\\。。Zamalo ce uzici mesec, hoce li ga Drogo jos videti ili ce pre morati da ode? 。。。more

Alma

“Tinha muito tempo à sua frente。 Tudo o que há de bom na vida parecia estar à sua espera。”“Tinham chegado ao cimo de uma subida。 Drogo voltou-se para trás, e olhou a cidade em contraluz; fumos matinais erguiam-se dos telhados。 Viu a sua casa à distância。 Identificou a janela do seu quarto。 Provavelmente os vidros estavam abertos, e as mulheres faziam as arrumações。 Desmanchariam a cama, fechariam os objectos num armário, e depois trancariam as persianas。 Durante meses e meses ninguém lá entraria “Tinha muito tempo à sua frente。 Tudo o que há de bom na vida parecia estar à sua espera。”“Tinham chegado ao cimo de uma subida。 Drogo voltou-se para trás, e olhou a cidade em contraluz; fumos matinais erguiam-se dos telhados。 Viu a sua casa à distância。 Identificou a janela do seu quarto。 Provavelmente os vidros estavam abertos, e as mulheres faziam as arrumações。 Desmanchariam a cama, fechariam os objectos num armário, e depois trancariam as persianas。 Durante meses e meses ninguém lá entraria, a não ser a persistente poeira e, nos dias de sol, riscas ténues de luz。 Assim permanecia encerrado na escuridão o pequeno mundo da sua meninice。 A mãe assim o conservaria, para que ao voltar ele ali o reencontrasse ainda, para que lá dentro pudesse continuar a ser rapaz, mesmo depois da longa ausência; oh, como ela se iludia, pensando que podia conservar intacta uma felicidade para sempre desaparecida, que podia deter a fuga do tempo, que ao reabrir as portas e as janelas quando o filho regressasse as coisas voltariam a ser como dantes。”“Passarão dias antes que Drogo perceba o que aconteceu。 Então, será como um despertar。 Olhará em redor, incrédulo; depois sentirá um rumor de passos que se aproximam atrás de si, e verá os que despertaram primeiro que ele correndo ofegantes e ultrapassando-o para chegar cedo。 Sentirá o pulsar do tempo a marcar avidamente o compassso da vida。”“Do deserto a norte havia de chegar para eles a sorte, a aventura, a hora milagrosa que a todos toca, ao menos uma vez。 Por esta vaga possibilidade, que parecia cada vez mais incerta à medida que o tempo passava, aqueles homens feitos consumiam ali a melhor parte da vida。”“Pesava agora na sala o sentimento da noite, quando os medos saem das paredes decrépitas e a infelicidade se torna doce, quando a alma bate orgulhosa as asas sobre a humanidade adormecida。”“Pela mente de Drogo passou a recordação da sua cidade, numa imagem pálida de ruas ruidosas debaixo de chuva, estátuas de gesso, humidade de quartéis, sinos melancólicos, semblantes cansados e desfigurados, tardes intermináveis, tectos sujos de poeira。Aqui, ao invés, avançava a noite grandiosa das montanhas, com as nuvens em fuga sobre a fortaleza, miraculosos presságios。 E de norte, do setentrião invisível por detrás das muralhas, Drogo sentia a premência do seu próprio destino。”“Drogo, todavia, não o sabia, não suspeitava que a partida lhe teria sido penosa nem que a vida da Fortaleza devorava os dias um após outro, todos semelhantes, a uma velocidade vertiginosa。 Ontem e anteontem eram iguais, ele já não seria capaz de os distinguir; um facto ocorrido há três ou há vinte dias acabava por lhe parecer igualmente longínquo。 Assim se desenrolava, sem ele se aperceber, a fuga do tempo。”“A razão é que Filimore já esperou muito, e quando se atinge uma certa idade esperar é penoso, já não se possui a fé de quando se tinha vinte anos。 Esperou demasiado tempo em vão, os seus olhos leram demasiadas ordens do dia, e ao longo de demasiadas manhãs viram aquela maldita planície sempre deserta。E agora, que apareceram os estrangeiros, tem a nítida impressão de que deve haver um engano (o contrário seria bom de mais), por trás disto deve esconder-se um engano colossal。”“Assim se volta lentamente uma página que se estende do lado oposto, indo juntar-se às outras já lidas; por agora formam ainda uma fina camada; as que estão por ler são, em comparação, um molho inesgotável。 Contudo, é sempre mais uma página consumida, meu tenente, uma fracção de vida。”“Na verdade a mãe não lhe respondera: os passos nocturnos do filho já não a despertavam como outrora, tinham-se tornado estranhos, como se o seu som tivesse mudado com o tempo。Noutro tempo, os passos dele chegavam até ela no sono como um sinal combinado。 Todos os outros ruídos nocturnos, ainda que muito mais fortes, não conseguiam acordá-la (…)。 Só os passos dele a despertavam, mas não porque fossem ruidosos (…)。 Não havia um motivo especial, simplesmente ele era o seu filho。Mas agora, pelos vistos, já não。”“A pouco e pouco, a sua fé ia esmorecendo。 É difícil crer numa coisa quando estamos sós e não podemos falar disso com ninguém。 Foi justamente nesses dias que Drogo se apercebeu de como os homens, por muito que se estimem, permanecem sempre distantes; de que se alguém sofre, lá por isso os outros não sentem nenhuma dor, mesmo que o amor que os une seja grande; e isso é a causa da solidão da vida。”“Infelizmente não se sente muito mudado, o tempo passou tão velozmente que o espírito não chegou a envelhecer。 E conquanto a inquietação obscura das horas que se escoam seja cada vez maior, Drogo porfia na ilusão de que o importante ainda está para vir。 Aguarda impaciente a sua hora, que nunca chegou, sem pensar que o futuro se reduziu drasticamente; já não é como antigamente, em que o tempo vindouro podia parecer-lhe um período imenso, uma riqueza inesgotável que se podia esbanjar sem correr riscos。”“A Fortaleza, ao invés, abrigava simples homens indefesos contra a erosão do tempo, cujo fim último se aproximava。 Datas que antes, de tão distantes, pareciam inverosímeis, assomavam agora surpreendentemente no horizonte próximo, lembrando o duro declínio da vida。 Para ser capaz de continuar, era preciso a cada passo adoptar uma maneira nova, encontrar novos termos de comparação, consolar-se com aqueles que estavam pior。”“(…) o bom estava lá atrás, muito atrás, e ele passou-lhe diante sem se aperceber。” 。。。more

Leonardo Giusti

I found this book in the bookshelves of a house I was renting in Italy this summer。 One of the first examples of magic realism mixed with the “waiting for something that never arrives” genre。 I loved it。 I felt a deep connection with the protagonist。 The wait; the isolation; the beauty of solitude; the warmth of familiar, yet pointless, routines。 The surreal atmosphere felt weirdly close to the reality we are collective experiencing these days。

Tiago Monfardini

3,5 intrigante e interessante, mas em muitos momentos eu me via não conectado com a história, e talvez por isso alguns momentos passaram despercebidos pra mim, mas eu gostei do livro, possui um enredo muito bem elaborado。

Atalay Kendir

[TR] Mükemmele yakın bir sadelik ve netlikte Türkçe'ye çevrilmiş。 Hülya Hanım'ın eline emeğine sağlık。 Uzun zamandır ilk defa Türkçe'ye çevrilmiş bir kitapta anlam ve akışları yadirgamadan okuyup bitirdim。 Ayrıca, kitap zaten klasik bir başyapıt olduğu için ona ilave bir yorumum yok。 [TR] Mükemmele yakın bir sadelik ve netlikte Türkçe'ye çevrilmiş。 Hülya Hanım'ın eline emeğine sağlık。 Uzun zamandır ilk defa Türkçe'ye çevrilmiş bir kitapta anlam ve akışları yadirgamadan okuyup bitirdim。 Ayrıca, kitap zaten klasik bir başyapıt olduğu için ona ilave bir yorumum yok。 。。。more

Gloria Nobili

Il libro che mi ha svelato come non volevo che fosse la mia vita。

Jaime

Hubo momentos en los que tenía miedo de que me defraudara y en los que pensé que el libro era bastante básico, un simple libro para entrener al lecor。 Por fortuna, erré。 La trama resulta interesante y acaba enganchado。 Te hace reflexionar sobre las obsesiones, la vida y, sobre todo, el paso del tiempo, pues en torno a esos temas gira el libro。 Es un libro que entristece y casi diría que también asusta。 Pero está bien, porque el miedo al fin y al cabo es una forma de autodefensa。 El final me ha d Hubo momentos en los que tenía miedo de que me defraudara y en los que pensé que el libro era bastante básico, un simple libro para entrener al lecor。 Por fortuna, erré。 La trama resulta interesante y acaba enganchado。 Te hace reflexionar sobre las obsesiones, la vida y, sobre todo, el paso del tiempo, pues en torno a esos temas gira el libro。 Es un libro que entristece y casi diría que también asusta。 Pero está bien, porque el miedo al fin y al cabo es una forma de autodefensa。 El final me ha decepcionado un poco, pero la situación era compleja para acabar bien (Ti capisco, Buzzati。 Non ti preoccupare)。 Cuatro estrellas exactas。 Lo recomiendo y probablemente lo regale, eso siempre es buena señal。 。。。more

Kazım

Tarzı da hikayesi de çevirisi de pek hoşuma gitmedi ne yazık ki。。。 Okurken hiç merak duymadım; sonrasında ne olur diye。 Vasatın altında bir hikaye ve vasat sayılabilecek bir son。

Francesco

8

Giorgia D'Ambrosio

Attesa。Attesa。 Questa è la parola che meglio descrive Il Deserto Dei Tartari di Dino Buzzati。 L’intero romanzo è una lunga e interminabile attesa, dall’inizio alla fine a cui fa da protagonista la speranza nell’arrivo dei Tartari。 Personalmente ho trovato all’interno del libro una immensa poetica che scava a fondo dell’animo umano, soffermandosi su paure, bisogni e necessità; è un romanzo ricco, sensibile e curato, attento sempre e scontato mai。La trama è avvincente, la scrittura superba ed è pe Attesa。Attesa。 Questa è la parola che meglio descrive Il Deserto Dei Tartari di Dino Buzzati。 L’intero romanzo è una lunga e interminabile attesa, dall’inizio alla fine a cui fa da protagonista la speranza nell’arrivo dei Tartari。 Personalmente ho trovato all’interno del libro una immensa poetica che scava a fondo dell’animo umano, soffermandosi su paure, bisogni e necessità; è un romanzo ricco, sensibile e curato, attento sempre e scontato mai。La trama è avvincente, la scrittura superba ed è per questo, fondamentalmente, che ho apprezzato enormemente Il Deserto Dei Tartari。 Devo dire però, che, nonostante tutti i grandissimi pregi che il romanzo ha, l’ho trovato estremamente lento e poco scorrevole, nonostante le 200 pagine che lo compongono。 Ammetto che, se non ci fossero stati dialoghi frequenti come ce ne sono, avrei fatto un enorme fatica a terminare il libro。Perché sì, stupenda trama e scrittura superba, personaggi perfettamente delineati e ambientazioni descritte magnificamente, ma, proprio per il grande senso di attesa che persiste per l’intera narrazione, il ritmo è rallentato e raramente accelerato。Nel complesso, però, è un grandissimo romanzo che ho apprezzato moltissimo e che deve essere letto almeno una volta nella vita 。。。more

Gus López

Uno de los mejores libros de culto。 Un ejemplo del absurdísimo muchos refieren。 Pero para mi es un libro de gran nostalgia, usualmente los libros que toman como lugar un asentamiento militar lo hacen para dar paso a una gran guerra o batalla, pero ¿Qué es lo que pasa cuando la paz inunda al ejercito? En verdad no es muy descabellado sostenerse en una simple esperanza que se confunde con el paso del tiempo y a través de un horizonte tan lejano。Una obra que al leerla brinda poco, pero que al termi Uno de los mejores libros de culto。 Un ejemplo del absurdísimo muchos refieren。 Pero para mi es un libro de gran nostalgia, usualmente los libros que toman como lugar un asentamiento militar lo hacen para dar paso a una gran guerra o batalla, pero ¿Qué es lo que pasa cuando la paz inunda al ejercito? En verdad no es muy descabellado sostenerse en una simple esperanza que se confunde con el paso del tiempo y a través de un horizonte tan lejano。Una obra que al leerla brinda poco, pero que al terminarla es imposible no sentirse triste en despedirse de ella。 Una obra en suma para mi gusto muy apacible。 。。。more

Maria Balllon

Me parece excelente la construcción de personajes, definitivamente el autor transmite lo que deseaba en la obra。 Me encantó el efecto de la redacción, pero no soy fanática de la historia en sí misma; posiblemente sea porque estoy acostumbrada a leer otro tipo de libros。