Las leyes de la frontera

Las leyes de la frontera

  • Downloads:3277
  • Type:Epub+TxT+PDF+Mobi
  • Create Date:2021-08-07 07:52:01
  • Update Date:2025-09-06
  • Status:finish
  • Author:Javier Cercas
  • ISBN:8490326398
  • Environment:PC/Android/iPhone/iPad/Kindle

Summary

Javier Cercas (Ibahernando Caceres 1962) es autor de cinco novelas: El movil El inquilino El vientre de la ballena Soldados de Salamina y La velocidad de la luz。 Su obra consta tambien de un libro inclasificable Anatomia de un instante ; un ensayo La obra literaria de Gonzalo Suarez; y tres volumenes de caracter miscelaneo: Una buena temporada Relatos reales y La verdad de Agamenon。 Sus libros han sido traducidos a mas de treinta idiomas y han obtenido numerosos premios nacionales e internacionales entre los que destacan los siguientes: Premio Nacional de Literatura Premio Ciudad de Barcelona Premio Salambo Premio de la Critica de Chile Premio Llibreter Premio Que Leer Premio Grinzane Cavour The Independent Foreign Fiction Prize Premio Arzobispo Juan de San Clemente Premio Calamo Prix Jean Moner Premio Mondello Premio Internacional Terenci Moix Premio Fundacion Fernando Lara a la mejor acogida critica (ex-aequo) y The European Athens Prize for Literature。 En 2011 le fue concedido el Premio Internazionale del Salone del Libro di Torino por el conjunto de su obra。

Download

Reviews

Argos

Javier Cercas’ı beğenerek okuyorum, bu kitabında da artık klasikleşmiş anlatım tarzıyla bir roman yazarına anlattırıyor hikayeyi。 Anlatıcılar öykünün ana unsurlarından olan avukat Canas, olayın baş kahramanı çete reisi Zarco’yu yakalamaya yeminli müfettiş Cuenca ve Girona Cezaevi müdürü。 Franco sonrası (1975) İspanya’da demokrasiye geçiş dönemi, diktatörlüğün izlerini silmek telaşı, otorite boşluğunun olması vb karışık bir politik ortamda ortaya çıkan genç/ergen suç çetelerinden birisinin, epeyc Javier Cercas’ı beğenerek okuyorum, bu kitabında da artık klasikleşmiş anlatım tarzıyla bir roman yazarına anlattırıyor hikayeyi。 Anlatıcılar öykünün ana unsurlarından olan avukat Canas, olayın baş kahramanı çete reisi Zarco’yu yakalamaya yeminli müfettiş Cuenca ve Girona Cezaevi müdürü。 Franco sonrası (1975) İspanya’da demokrasiye geçiş dönemi, diktatörlüğün izlerini silmek telaşı, otorite boşluğunun olması vb karışık bir politik ortamda ortaya çıkan genç/ergen suç çetelerinden birisinin, epeyce ses getiren Zarco’nun hikayesi anlatılıyor bu romanda。 Cercas kurguyu gerçekliğin önüne geçirse de sonunda gerçekliğin daha zengin olduğunu kuvvetli kalemiyle bütün eserlerinde ortaya koyuyor。 İnsan ilişkilerini, suç/ceza kavramlarının toplumsal nedenlerini, güven ve sadakat kavramlarını okuyucuya sürükleyici, akıcı ve sorgulayıcı bir tarz ile sunuyor ve sonunu da yine okuyucunun düş gücüne bırakıyor, neye inanmak isterse o, neyin doğru olduğunu düşünüyorsa odur diye noktalıyor。 Beni kitapta rahatsız eden tek husus “kaale almak” yani dikkate almak, hesaba katmak anlamındaki kelimenin en az yirmi kez, “kale almak” diye yazılmış olması oldu。 Editoryal kontrolden geçmemesi olanaksız, o zaman “kale almak” ne ola ki ? 。。。more

XandreRL

Imposible no sumergirse con pasión en el mundo de Zarco, el Gafitas y Tere。 Con sus contradicciones, sus claroscuros, sus antiheroismos。。。 Cercas construye una novela adictiva y ágil que te engancha desde la primera página y no te suelta hasta el final。 Ese final que tiendes a imaginar durante todo el transcurso de la novela, dándole una y mil vueltas, queriendo saber que será de cualquiera de los tres。 Deseando que llegue la adaptación al cine

Nick

Entertaining tale of a middle-class kid who gets mixed up with bank-robbing juvenile delinquents from the wrong side of the track but miraculously gets off when the rest are imprisoned。 Mildly insightful about Spain in the immediate aftermath of Franco, and some smart twists (partly through the techniques of presenting this as a series of journalistic interviews with the involved parties)。 Ultimately, though, more cops-and-robbers entertainment than a literary triumph。

Jose Requena

Totalmente recomendable。Me gustó mucho más que Soldados de Salamina。 El autor hizo un gran ejercicio de escritura con una trama que se desarrolla a lo largo de varios años。 Imprescindible el personaje del "Gafitas" y su apreciación de cómo hay leyes no escritas que marcan líneas invisibles y nos sitúan a unos y otros a los diferentes lados de las fronteras personales, sociales y/o económicas。 Totalmente recomendable。Me gustó mucho más que Soldados de Salamina。 El autor hizo un gran ejercicio de escritura con una trama que se desarrolla a lo largo de varios años。 Imprescindible el personaje del "Gafitas" y su apreciación de cómo hay leyes no escritas que marcan líneas invisibles y nos sitúan a unos y otros a los diferentes lados de las fronteras personales, sociales y/o económicas。 。。。more

Socrate

— Începem?— Începem。 Dar mai întâi lasă-mă să-ţi mai pun o întrebare。 E ultima。— Dă-i drumul。— De ce ai acceptat să scrii cartea asta?— Nu ţi-am spus? Pentru bani。 Trăiesc din scris。— Da, ştiu, dar doar pentru asta?— Acum, drept e şi că nu ai mereu ocazia să scrii despre un personaj precum Zarco, dacă la asta te gândeai。— Adică vrei să spui că Zarco te interesa şi înainte de a ţi se propune să scrii despre el?— Fireşte, ca pe toată lumea。— Înţeleg。 Dar să ştii că ce-am să-ţi povestesc eu nu e po — Începem?— Începem。 Dar mai întâi lasă-mă să-ţi mai pun o întrebare。 E ultima。— Dă-i drumul。— De ce ai acceptat să scrii cartea asta?— Nu ţi-am spus? Pentru bani。 Trăiesc din scris。— Da, ştiu, dar doar pentru asta?— Acum, drept e şi că nu ai mereu ocazia să scrii despre un personaj precum Zarco, dacă la asta te gândeai。— Adică vrei să spui că Zarco te interesa şi înainte de a ţi se propune să scrii despre el?— Fireşte, ca pe toată lumea。— Înţeleg。 Dar să ştii că ce-am să-ţi povestesc eu nu e povestea lui Zarco, ci a relaţiei mele cu el; cu Zarco şi cu…— Ştiu, ştiu, am mai vorbit despre asta。 Putem începe?— Da, putem începe。— Spune-mi când l-ai cunoscut pe Zarco。— La începutul verii anului 1978。 Era o perioadă ciudată。 Sau aşa mi-o amintesc eu。 Franco murise de trei ani, dar ţara continua să fie condusă de legi franchiste şi mirosea la fel ca franchismul: a căcat。 Pe atunci aveam şaisprezece ani, la fel şi Zarco。 Locuiam foarte aproape şi în acelaşi timp foarte departe unul de altul。 。。。more

Tor Gar

El libro tiene dos partes diferenciadas。 La primera en una pequeña maravilla de historia de iniciación y adolescencia muy bien contada。 Tiene el toque justo de sensibilidad para narrar el acercamiento a un grupo de amigos, al posible primer amor, al maltrato escolar y como uno hace lo que hace por asociación y todo ello en un contexto de cierta sordidez pero en la que el autor de forma muy acertada no se regodea。Aunque vemos la historia casi siempre desde el mismo punto de vista es capaz de crea El libro tiene dos partes diferenciadas。 La primera en una pequeña maravilla de historia de iniciación y adolescencia muy bien contada。 Tiene el toque justo de sensibilidad para narrar el acercamiento a un grupo de amigos, al posible primer amor, al maltrato escolar y como uno hace lo que hace por asociación y todo ello en un contexto de cierta sordidez pero en la que el autor de forma muy acertada no se regodea。Aunque vemos la historia casi siempre desde el mismo punto de vista es capaz de crear unos personajes carismáticos y como las intenciones e interpretaciones de lo que se dice dependen de lo que crea el narrador surge cierta ambigüedad en ellos lo que le da un puntito de tensión。Cinco estrellas。Luego la otra parte。 Ahí cuenta lo que ha sido de los personajes y se habla del perdón, redención, sociedad… que no está mal。 Pero tampoco es algo “esencial”。 Es la continuación de la historia de los personajes años después。Si no estuviese ahí quedaría una historia corta de cuyos personajes querríamos saber más y pediríamos que continuase la historia。 Pero la segunda historia nunca podría ser como la primera parte: la primera es mucho más vivaz, activa, la segunda es reflexiva y vuelve a los hechos de la primera una y otra vez, y se centra bastante en la dualidad mito-persona que acaba cansando un poco。No está mal pero resulta un poco agotadora la temática hacia el final。El conjunto acaba disminuido por la segunda mitad pero aún así me ha gustado bastante porque si te gusta mucho la primera luego quieres sabe que es de los personajes y al menos eso te lo da。 。。。more

Deb

La storia di base sarebe stata anche interessante, ma il racconto l'ho trovato noioso。 La prima parte del libro e' piu' scorrevole, la storia incalzante, ma i due terzi finali li ho trovati noiosi。 Il tipo di scrittura ad intervista non mi e' piaciuto molto perche' sembrava che dicessero tutti la stessa cosa, all'inizio ho fatto anche fatica a capire chi parlava visto che le cose erano sempre le stesse。 La storia di base sarebe stata anche interessante, ma il racconto l'ho trovato noioso。 La prima parte del libro e' piu' scorrevole, la storia incalzante, ma i due terzi finali li ho trovati noiosi。 Il tipo di scrittura ad intervista non mi e' piaciuto molto perche' sembrava che dicessero tutti la stessa cosa, all'inizio ho fatto anche fatica a capire chi parlava visto che le cose erano sempre le stesse。 。。。more

Eliasdgian

Η γνωριμία του με τον Γαλανομάτη (κατά κόσμον Αντόνιο Γκαμάγιο) και τη συμμορία του το καλοκαίρι του 1978, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο («όταν η χώρα εξακολουθούσε να διοικείται με τους νόμους του και να μυρίζει όπως ακριβώς μύριζε επί φρανκισμού: σκατίλα»), θα αποτελέσει ορόσημο για τη μετέπειτα ζωή του Γυαλάκια (κατά κόσμον Ιγνάθιο Κάνιας)。 Θα γίνει το εισιτήριό του για έναν κόσμο αλλιώτικο, όπου η ανομία και το έγκλημα βασιλεύουν, και θα σημαδέψει το πέρασμά του στην άγρια πλευρά τη Η γνωριμία του με τον Γαλανομάτη (κατά κόσμον Αντόνιο Γκαμάγιο) και τη συμμορία του το καλοκαίρι του 1978, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Φράνκο («όταν η χώρα εξακολουθούσε να διοικείται με τους νόμους του και να μυρίζει όπως ακριβώς μύριζε επί φρανκισμού: σκατίλα»), θα αποτελέσει ορόσημο για τη μετέπειτα ζωή του Γυαλάκια (κατά κόσμον Ιγνάθιο Κάνιας)。 Θα γίνει το εισιτήριό του για έναν κόσμο αλλιώτικο, όπου η ανομία και το έγκλημα βασιλεύουν, και θα σημαδέψει το πέρασμά του στην άγρια πλευρά της ζωής。 Έτσι που αυτός, ένας έφηβος «τσαρνέγο» της μεσαίας τάξης θα μεταμορφωθεί εν ριπή οφθαλμού σε έναν οργισμένο «κίνκι», θα αντιμετωπίσει τους φόβους και τους διώκτες του, θα επιδιώξει να ζήσει το όνειρο στο πλευρό της Τέρε και θα επιστρέψει στη ζωή του «τσαρνέγο» μόλις διαπιστώσει ότι ο δρόμος του εγκλήματος δεν έχει επιστροφή。 Τις λεπτομέρειες της ζωής της αινιγματικής Τέρε, του Γαλανομάτη που εκτίει ποινή πολυετούς καθείρξεως στις φυλακές της Χερόνα, και του ίδιου του Γυαλάκια, διαπρεπούς ποινικολόγου πλέον και συνηγόρου υπεράσπισης του Γαλανομάτη, θα προσπαθήσει να αποδελτιώσει ένας συγγραφέας μέσα από τις συνεντεύξεις των ίδιων των πρωταγωνιστών。 Στις συνεντεύξεις τους αυτές, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά/τον καμβά του μυθιστορήματος του Θέρκας, ο διευθυντής των φυλακών που φιλοξένησαν επί μακρόν τον Γαλανομάτη, ο αστυνομικός επιθεωρητής που είχε αναλάβει την εκκαθάριση του Μπάρριο Τσίνο, της πιο υγρής, σκοτεινής, άθλιας και θλιβερής περιοχής της Χερόνα, από το έγκλημα, και, φυσικά, ο ίδιος ο Γυαλάκιας, καταθέτουν τις δικές τους βιωμένες αλήθειες όσον αφορά το άγριο καλοκαίρι του ’78。 Συναρπαστικό, το αγάπησα σχεδόν όσο τον «Απατεώνα» (Ακολουθεί ερώτημα – σχόλιο για όσους τυχόν το έχουν διαβάσει και για εκείνους που θα περιπλανηθούν κάποια στιγμή στις σελίδες του: πόσο πιο βαθιά κι αληθινά θα μπορούσε να αγαπήσει ποτέ κανείς απ’ όσο ο Κάνιας την Τέρε;) 。。。more

Marikiya

Pues la primera parte muy bien, muy dinámica y entretenida。。。la segunda parte, en mi caso, me provocó una falta de interés total。 Si en la primera parte quería saber mucho de los personajes, en la segunda se me hacían un tanto redundantes, un: ya está, ya no hay más, esto se está alargando más de la cuenta。 Termino con una sensación agridulce。

Javi

Empieza muy bien, pero después va perdiendo fuelle hasta el final, que llega a ser tedioso。

Paul Watertown

4,2⭐/5È il primo che leggo di Cercas, ma se avrò la fortuna di poterlo fare, approfondirò。。。

Carmen

3,8/5

Seher Kaya

Sınırın Yasaları, Cercas'tan okuduğum ilk kitap oldu。 Yazarın dilini beğendim。 Cercas'ı okumaya devam edeceğim。 Sınırın Yasaları, Cercas'tan okuduğum ilk kitap oldu。 Yazarın dilini beğendim。 Cercas'ı okumaya devam edeceğim。 。。。more

Paco Sáez

“En fin, concluyó el inspector Cuenca, cuando terminé de leer el libro me acordé de que una vez le oí a un profesor en televisión que un libro es como un espejo y que no es uno el que lee los libros sino los libros que lo leen a uno, y pensé que era verdad。 También me dije: Joder, lo mejor que me ha pasado en mi vida me ha pasado por un malentendido, porque me gustó un libro horrible y porque pensé que un villano era un héroe。”

Anna Baillie-Karas

I loved the fluid writing, immersive style and sense of place, but this lacked tension for me & didn’t hold my interest。 Gafitas & Zarco feel real & the scenes of street life with dissolute teens hanging out in bars beautifully capture the mix of action, trouble & idleness of marginalised youth。 Great sense of place in Gerona。 Told as a memoir looking back, it’s organic & layered but lacked suspense。 I was distracted by other things & didn’t have the patience to finish it。

Natalia Riego

Una historia muy bien narrada sobre la delincuencia en España en los años 80。 Nunca había leído nada ambientado en esta época ni conocía el tema en profundidad, pero el libro está tan bien ambientado que me hizo sumergirme en la lectura de lleno。 ¡Muy recomendable!

Carlos

De inicio, lo que más atrae es la construcción de la novela: la transcripción de entrevistas que realiza un autor para escribir un libro terminan siendo, en la práctica, el propio libro; no por ingenioso o novedoso, que lo es (o así se podría ver), sino porque Cuencas logra atraer nuestra atención hacia una historia que, al menos en lo personal, no me atraía en demasía (siento muy local el asunto del delincuente catalán en la España postfranquista; aunque el autor señala que “mi historia transcu De inicio, lo que más atrae es la construcción de la novela: la transcripción de entrevistas que realiza un autor para escribir un libro terminan siendo, en la práctica, el propio libro; no por ingenioso o novedoso, que lo es (o así se podría ver), sino porque Cuencas logra atraer nuestra atención hacia una historia que, al menos en lo personal, no me atraía en demasía (siento muy local el asunto del delincuente catalán en la España postfranquista; aunque el autor señala que “mi historia transcurre en Girona, aunque podía haber pasado en cualquier otra ciudad, ya que el fenómeno tuvo lugar en todas partes de España”, igual, al ser quien esto escribe oriundo del otro lado del charco Atlántico, pues nomás no me llegaban esos personajes)。 Eso ya nos dice su gran capacidad como narrador。 No en balde dice el propio Cercas que “en mis novelas trabajo mucho para que el lector no note todo lo que he trabajado”。Otro elemento a resaltar de esta novela es la descripción de ese mundo marginal, esa Girona de bajos fondos, cargada de pobreza y podredumbre, de marginales y parias, de delincuencia cuasi reivindicativa (el protagonista reparte entre la comunidad las ganancias de lo que roba)。 Muy bien logrado; no sabría decir si sublime, pero al menos no se le notan las costuras al traje。Con esta narración, dice Joan Estruch, “El autor demuestra una vez más su capacidad para atraer la atención del lector mediante la reconstrucción de unos hechos conocidos。 También maneja hábilmente intrigas menores, paralelas a la principal, como el misterioso asesinato de Batista o el no menos misterioso chivatazo que provoca la caída de la banda a manos de la policía。 La ambigua e inestable Tere y sus oscuros vínculos con el Zarco configuran uno de los hilos argumentales más interesantes de la novela。 También permanecen en la penumbra sus verdaderos sentimientos por Ignacio, al que maneja no se sabe muy bien con qué intenciones。”Como en otras obras suyas, Cercas demuestra ser un maestro del cierre en falso de la trama novelesca, que permanece ambigua。 Las preguntas y los misterios que ha ido sembrando no culminan en una epifanía final, en la que resplandece la verdad, una verdad que devuelve el sosiego a la razón y el orden a la realidad。 Al final, Ignacio tiene que aceptar que nunca conocerá la verdad, toda la verdad: ‘No sabía nada。 Nada salvo que no era verdad que todo encajase en aquella historia’。 Todo queda, pues, abierto a la diversidad de interpretaciones, de posibles verdades。 Como en la vida misma”。 。。。more

Natacha Martins

"As Leis da Fronteira" , transporta-nos para uma época onde as crianças andavam na rua o dia inteiro。 Um tempo em que só lhes era pedido que estivessem em casa à hora de jantar e, que não se metessem em sarilhos。 Uma época em que, dificilmente conseguias não te meter em sarilhos。 :) Ignacio Cañas, é um adolescente, filho da classe média baixa espanhola e vive com os pais e a irmã mais velha。 É um adolescente típico e, tem feito um percurso que se pode dizer que é normal, até ao dia em que começa "As Leis da Fronteira" , transporta-nos para uma época onde as crianças andavam na rua o dia inteiro。 Um tempo em que só lhes era pedido que estivessem em casa à hora de jantar e, que não se metessem em sarilhos。 Uma época em que, dificilmente conseguias não te meter em sarilhos。 :) Ignacio Cañas, é um adolescente, filho da classe média baixa espanhola e vive com os pais e a irmã mais velha。 É um adolescente típico e, tem feito um percurso que se pode dizer que é normal, até ao dia em que começa a ter alguns problemas na escola, com alguns colegas que começam a atormentá-lo。 Ignacio não se sente à vontade para falar com os pais sobre isso e vai aguentando, até porque as férias de verão aproximam-se e, brevemente não terá de se cruzar com eles。Com a chegada das férias, percebe que a cidade não é grande o suficiente para não se cruzar com eles e porque se sente sozinho, sem amigos, Ignacio começa a frequentar o salão de jogos onde passa grande parte dos dias e onde acaba por fazer amizade com o dono, começando a trabalhar para ele。É no salão de jogos que conhece Zarco e Tere e o resto do grupo, todos mais ou menos da idade de Ignacio。 Ignacio fica fascinado com Tere e é ela a a principal razão que o leva a querer pertencer ao grupo de Zarco。 É por causa deles que começa a frequentar o outro lado do rio, junto à zona onde reside, e onde todos os membros do grupo moram。 O rio é a fronteira entre dois mundos que só se cruzam quando há problemas。 Do outro lado do rio existe um bairro social onde moram os emigrantes, os pobres, os ladrões, as prostitutas。 Um sítio onde proliferam os traficantes de droga e onde a polícia evita ir。O resto é história。 A história de uma Espanha pós-franquista desigual, pobre, onde muitos eram esquecidos e votados ao abandono。 A história de um adolescente que quer pertencer a alguma coisa, que anseia por ser valorizado e estimado por alguém。 Uma história de actos e consequências, de boas e más escolhas e uma história de crescimento individual e de assumir ou não as consequências dos nossos actos。 Uma história onde nem todos têm a oportunidade de deixar tudo para trás e avançar。 O que aconteceu naquelas férias de verão não foi, para a maioria deles, apenas uma história para contar。 Aos que vivem do lado errado da fronteira, não são dadas as mesmas oportunidades de regeneração, não têm sequer acesso às mesmas ferramentas。 Nunca é uma luta igual e equilibrada。 A única alternativa para essas pessoas é o crime? Claramente que não mas, para a maioria o único caminho é manterem-se, a eles e à descendência, num ciclo vicioso de maus empregos e pobreza。 Era a realidade na altura e é a realidade hoje em dia na maioria dos países do mundo。Zarco e os seus feitos, continuam a ser falados passados 30 anos e é a história de Zarco que Ignacio conta, passados 30 anos ao escritor que quer escrever um livro sobre o lendário Zarco。Este foi mais um daqueles livros que comprei porque estavam em promoção e porque gostei da capa ou do título。 Tenho, também, tido boas surpresas com escritores espanhóis。 Posso dizer que foi mais um que correu bem。 Gostei da escrita, da história, do tema e das personagens e, principalmente, gostei da envolvência, do ambiente e da vivência que Javier Cercas consegue passar para nós, enquanto leitores。Gostei bastante e recomendo sem quaisquer reservas。Boas leituras! 。。。more

Pilar Fonseca

La adolescencia es un momento vital complicado y el final de los años setenta junto con el principio de los ochenta, en España, no era precisamente un buen momento para vivir la adolescencia。De eso habla Cercas o de eso me ha hablado a mi en este libro。De decisiones peligrosas, de lealtades mal entendidas, de caminar por el filo y estar al albur de la suerte。Un libro de lectura fácil aunque a veces haga daño。

Alfredo Vazquez

Siento debilidad por Cercas, me gusta todo lo que he leido de él。 Esta novela es absorbente desde su inicio, narra la vida del Gafitas, un chico de clase media que se implica voluntariamente en una banda de delincuentes a finales de los 70。 Como dice Enric Gonzalez en la contraportada, decir que la Ley la Frontera va de delincuentes juveniles es como decir que Guerra y Paz va de Rusia, es quedarse en la superficie。 Cercas plantea una novela que nos habla de la búsqueda de la identidad, del peso Siento debilidad por Cercas, me gusta todo lo que he leido de él。 Esta novela es absorbente desde su inicio, narra la vida del Gafitas, un chico de clase media que se implica voluntariamente en una banda de delincuentes a finales de los 70。 Como dice Enric Gonzalez en la contraportada, decir que la Ley la Frontera va de delincuentes juveniles es como decir que Guerra y Paz va de Rusia, es quedarse en la superficie。 Cercas plantea una novela que nos habla de la búsqueda de la identidad, del peso del pasado, de cuánta libertad tenemos para elegir nuestro camino, de la valentía de vivir。 Todo ello con una prosa ágil y directa, que usa el formato de entrevista para ir desplegando de forma hipnótica ante el lector el mundo marginal de la basca del Zarco 。。。more

Juan Carlos

Mi última lectura de este mes de marzo ha sido "Las leyes de la frontera" de Javier Cercas。 De lo que he leído de este autor quizás esta sea una de las novelas que más me hayan gustado。 Es francamente una lectura recomendable escrita con ritmo casi periodístico, de crónica de un momento histórico con dos calas, una en 1978 recién salidos de la Dictadura, y otra cerca de 30 años después con el Estado de las Autonomías completamente instalado y desarrollado。 Utiliza como piedra de toque de ambas s Mi última lectura de este mes de marzo ha sido "Las leyes de la frontera" de Javier Cercas。 De lo que he leído de este autor quizás esta sea una de las novelas que más me hayan gustado。 Es francamente una lectura recomendable escrita con ritmo casi periodístico, de crónica de un momento histórico con dos calas, una en 1978 recién salidos de la Dictadura, y otra cerca de 30 años después con el Estado de las Autonomías completamente instalado y desarrollado。 Utiliza como piedra de toque de ambas situaciones la historia de un delincuente juvenil -una especie de Vaquilla- condenado de por vida a sufrir los estragos de sus correrías a las que en cierto modo se ve abocado ya por las circunstancias de su propio nacimiento。[próximamente reseña completa en mi blog] 。。。more

Vatroslav Herceg

DebolsilloBarcelona, 2018。¡Hola todos los weones y weonas! Soy yo, vuestro caudillo Ignacio Buendia, tambien conocido en Croacia como Vatroslav Herceg。Como mi nacimiento ha ocurrido en Macondo, soy realmente un suramericano, no se porque me han puesto en Croacia。 Croacia en muchas maneras me da un asco。 Esta llena de weones y boludos, verdaderamente su misma esta una wea。 Y nadie aqui habla español, ¡que barbaricos!Esta reseña es mi primera reseña que he escrito en español。 Nunca lo hago antes, DebolsilloBarcelona, 2018。¡Hola todos los weones y weonas! Soy yo, vuestro caudillo Ignacio Buendia, tambien conocido en Croacia como Vatroslav Herceg。Como mi nacimiento ha ocurrido en Macondo, soy realmente un suramericano, no se porque me han puesto en Croacia。 Croacia en muchas maneras me da un asco。 Esta llena de weones y boludos, verdaderamente su misma esta una wea。 Y nadie aqui habla español, ¡que barbaricos!Esta reseña es mi primera reseña que he escrito en español。 Nunca lo hago antes, realmente nunca he escrito nada en español antes。 Si hago errores, digame, mi lector。Se que hago muchos errores con los adjetivos lo,le,la。。。。 No les comprendo tan bueno como otros partes del español。 Pero que es la mejora manera de aprender que escribir。Esta novela fue mi primera novela que he leido en español。El lenguaje es muy simple, diario, cotidiano。 Tiene muchas similaridades con lenguaje y estilo de Roberto Bolaño, aunque su estilo es mas rapido y dinamico。Usualmente no me gusta estilo simple, pero en este caso no es tan malo。 Quiza porque es en español, un idioma que no es mi idioma materno, entonces le encontre como algo mejor que algo en croata。No se。El contenido se funda en la juventud en las setentas del España, mas preciso, en una generacion que fue juventud en el fin de los años setenta。El caracter principal, el protagonista, se llama el mismo como yo, Ignacio, pero, por supuesto, con un apellido totalmente diferente; Cañas。El es un adolescente perdido, una noche encontro otros dos adolescentes, una chica y un tio。 Sus vidas son llenas de los camellos, putas y otras personas de base de la sociedad。Un cuento realistico。 un neorealismo tipico por nuestro tiempo。Realismo me aburrido mucho, pero en este caso no tan mucho。La caracterizacion de los caracteres es buena, profunda y vivida。Realmente esta novela no es sobre una generacion, esto es solamente el primero nivel, el nivel mas profundo de esta novela es que ella es sobre el propio contando。El protagonista hasta el fin de la novela no esta seguro de muchos acontecimientos que han ocurrido en su vida, en la novela, aun en el fin no sabe la mayoria。Un caracter le digo en el fin de la novela esto:"。。。 un libro es como un espejo y que no es uno el que lee los libros sino los libros los que lo leen a uno。。。"。 Pienso que lo tiene razon。¿Que usted piensan de eso?Porque se este libro situada en Cataluña voy a poner esta cancion por el final:https://www。youtube。com/watch?v=OuSvY。。。¡Hasta luego! 。。。more

Xan

Javier Cercas la mitad de las veces me produce indiferencia y la otra mitad me hace pensar en todo lo que se puede leer entre lineas。 En "Las leyes de la frontera" he estado a punto de abandonar la lectura sin remordimientos una docena de veces。 Al final lo terminé, pero me dejó bastante indiferente。Para fans acérrimos del cine quinqui。 Javier Cercas la mitad de las veces me produce indiferencia y la otra mitad me hace pensar en todo lo que se puede leer entre lineas。 En "Las leyes de la frontera" he estado a punto de abandonar la lectura sin remordimientos una docena de veces。 Al final lo terminé, pero me dejó bastante indiferente。Para fans acérrimos del cine quinqui。 。。。more

Vassiliki

Απορώ με τα πέντε αστεράκια! Η αφήγηση ήταν κουραστική σε αρκετά σημεία。 Όταν συνειδητοποίησα μετά τις 50-100 σελίδες ότι θα συνεχιζόταν κατ'αυτο τον τρόπο με έπιασε ένα είδος κλειστοφοβιας! Επίσης, κάποιες ανατροπές ήταν προβλέψιμες。Απ' την άλλη, είχε ενδιαφέρον το ότι έθιγε θέματα όπως το πως ήταν η Ισπανία στην μεταπολίτευση, οι αναζητήσεις των νέων, ο εγκλωβισμός που ένιωθαν, οι παραβατικές ομάδες, η ανάγκη της λατρείας ενός ήρωα。 Απορώ με τα πέντε αστεράκια! Η αφήγηση ήταν κουραστική σε αρκετά σημεία。 Όταν συνειδητοποίησα μετά τις 50-100 σελίδες ότι θα συνεχιζόταν κατ'αυτο τον τρόπο με έπιασε ένα είδος κλειστοφοβιας! Επίσης, κάποιες ανατροπές ήταν προβλέψιμες。Απ' την άλλη, είχε ενδιαφέρον το ότι έθιγε θέματα όπως το πως ήταν η Ισπανία στην μεταπολίτευση, οι αναζητήσεις των νέων, ο εγκλωβισμός που ένιωθαν, οι παραβατικές ομάδες, η ανάγκη της λατρείας ενός ήρωα。 。。。more

Antonio

Cercas se aproxima al mundo de la delincuencia juvenil, de los quinquis que tanta repercusión mediática tuvieron en los 70 y 80, con su habitual mezcla de novela y ensayo, creando personajes que al mismo tiempo son un análisis de mitos populares。 Vuelve a demostrar ser un maestro en su juego de salir y entrar continuamente en la ficción。

Alejandro

Para ser preciso con la nota, estamos hablando de 3 estrellas y media。 Con la buena pluma que Cercas nos tiene acostumbrado, novela que transcurre en la ciudad de Girona (España)。 Entretenida y llevadera, un chico, alias "gafitas", empieza a frecuentar una bandita donde conocerá al Zarco y Tere, dos personas que marcaran el resto de su vida。 Con sus altibajos, pero sin dudas con muchas partes muy buenas y un final que me gusto mucho。 Para ser preciso con la nota, estamos hablando de 3 estrellas y media。 Con la buena pluma que Cercas nos tiene acostumbrado, novela que transcurre en la ciudad de Girona (España)。 Entretenida y llevadera, un chico, alias "gafitas", empieza a frecuentar una bandita donde conocerá al Zarco y Tere, dos personas que marcaran el resto de su vida。 Con sus altibajos, pero sin dudas con muchas partes muy buenas y un final que me gusto mucho。 。。。more

UChicagoLaw

I just now finished a fabulous book translated from Spanish, Javier Cercas’ Outlaws, that is told in the Sebaldian style, breaching the fact/fiction boundary to tell in the most matter of fact way a disturbing story of the lifelong emotional residue from youth gang membership。 —Omri Ben-Shahar, Leo and Eileen Herzel Professor of Law, Kearney Director of the Coase-Sandor Institute for Law and Economics

Andrea

Zakoni granice

Nuria Cubero

Como ganador del Premio Planeta he sentido curiosidad por el autor y he decidido leer este título。 Cercas construye buenos personajes, aunque tal vez algo idealizados y atrapa al lector, aunque técnicamente es algo discutible, es ameno, pero para nada una gran exhibición literaria。 La novela se divide en dos partes, una que trata del pasado, ambientada en la época de los setenta y que narra las andanzas de un grupo de jóvenes liderados por el Zarco, un quinqui que viene a ser como el Vaquilla。 E Como ganador del Premio Planeta he sentido curiosidad por el autor y he decidido leer este título。 Cercas construye buenos personajes, aunque tal vez algo idealizados y atrapa al lector, aunque técnicamente es algo discutible, es ameno, pero para nada una gran exhibición literaria。 La novela se divide en dos partes, una que trata del pasado, ambientada en la época de los setenta y que narra las andanzas de un grupo de jóvenes liderados por el Zarco, un quinqui que viene a ser como el Vaquilla。 Es nostálgica porque aporta una visión de ese otro lado de la frontera。 La segunda parte ambientada en los años 2000 trata del reencuentro de estas personas y de cómo unos han cambiado para bien y otros siguen igual o incluso peor。Hay personas que deciden no leer a ciertos escritores por sus ideas políticas o sociales, yo tenía curiosidad, no había leído nada de este señor y la verdad que este libro en concreto me ha resultado ameno y lo recomendaría。 Le doy 2 estrellas, porque todos los entrevistados presentan el mismo registro, no hay diferencia。 Habría estado bien 。。。 y además tampoco es para tirar cohetes el libro, más bien sirve para entretener pero vamos, no es de esos que recuerdas especialmente。 。。。more

Kuszma

Jelentem, megfejtettem a borítót。 Informatikusok a Himnuszt hallgatják a folyóparton, az ülő lány pedig épp azon gondolkozik, milyen képet kell vágni ilyenkor。 Magvas, bár a könyvhöz semmi köze, ami azt illeti。 Az a baj, hogy Gerhes Gábor olyan külcsínt tervezett a három szimpatikus nyüzüge meg az aranyszín szűrő felhasználásával, ami Cercas munkáját valamiféle kváziromantikus kamaszregényként pozicionálja* – de ebből legfeljebb a kamasz állja meg a helyét, az is csak olyan értelemben, hogy az í Jelentem, megfejtettem a borítót。 Informatikusok a Himnuszt hallgatják a folyóparton, az ülő lány pedig épp azon gondolkozik, milyen képet kell vágni ilyenkor。 Magvas, bár a könyvhöz semmi köze, ami azt illeti。 Az a baj, hogy Gerhes Gábor olyan külcsínt tervezett a három szimpatikus nyüzüge meg az aranyszín szűrő felhasználásával, ami Cercas munkáját valamiféle kváziromantikus kamaszregényként pozicionálja* – de ebből legfeljebb a kamasz állja meg a helyét, az is csak olyan értelemben, hogy az író tudatosan használja fel az elsikkadt ifjúkorból fakadó nosztalgiát, hogy drámai erőt kölcsönözzön a szövegnek。 A határ törvényei sokkal inkább álszociográfia és bűnregény, egy mítosszá válás leírása, és egyben egy mítosz mítosztalanítása, ahol az első etap régmúltban játszódó eseményei (Kékszemnek és bandájának bűnözői pályafutása) csak előkészítik a második részt, ahol minden és mindenki (egyén és közeg egyaránt) új megvilágításba kerül。Ahogy a Szalamiszi katonák-ban, itt is felbukkannak azok az írói víziók, amelyek, úgy fest, Cercast leginkább foglalkoztatják。 Először is nagyon érdekli az a pillanat, amikor egy egyén egy szituációban neveltetése, „meghatározottsága” ellenére dönt – talán nem túlzás azt állítani, hogy ezeknek a döntésnek a hogyanjai és mikéntjei mozgatják a gépezetet。 Másfelől Cercast nagyon izgatja, amikor az író agyában lévő amorf izéből tárgyiasult szöveg lesz, és szívesen eljátszik azzal, hogy e folyamat stációit beledolgozza a kész szövegbe。 A Szalamiszi katonák is nem annyira regény volt, mint inkább a regényírás nehézségeinek regénye, ebben a szövegben pedig ez az „interjúztató”, áldokumentarista forma az, ami mintha „félkész” szöveget eredményezne, ám ezzel párhuzamosan hitelességet is kölcsönöz a mondandónak。 Bár ez a trükk szerintem az író előző művében sokkal intuitívabban volt megoldva (ezért a Szalamiszi katonák nekem jobban is tetszik: valahogy bravúrosabb – bravúrkodóbb? – volt), de az sem vitás, hogy A határ törvényei is remekmű。 Profi korszak- és emberábrázolás jellemzi, és képes arra, hogy erős érzelmeket birizgáljon ki az olvasóból – ráadásul olyan okosan van felépítve, hogy a végére púposodik ki az igazi katarzis。 Szóval ravasz író ez a Cercas, sokat lehet tanulni tőle。* Eltekintve persze a kötött pulcsiktól。 Az tagadhatatlanul bölcsész-feelinget kölcsönöz a szereplőknek。 Nagy kár, hogy bölcsésznek se bölcsészek。 。。。more