El Señor Presidente

El Señor Presidente

  • Downloads:5319
  • Type:Epub+TxT+PDF+Mobi
  • Create Date:2021-07-23 01:52:37
  • Update Date:2025-09-06
  • Status:finish
  • Author:Miguel Ángel Asturias
  • ISBN:8420454435
  • Environment:PC/Android/iPhone/iPad/Kindle

Summary

Edición conmemorativa de la obra maestra de Miguel Ángel Asturias, Premio Nobel de Literatura。

Escrita entre 1920 y 1933 y publicada en 1946, El señor presidente es uno de los máximos exponentes de la llamada «novela del dictador» en la que se encuadran otras obras fundamentales como Yo el Supremo, de Roa Bastos, Tirano Banderas, de Valle-Inclán, El otoño del patriarca, de Gabriel García Márquez, o más recientemente, La Fiesta del Chivo, de Mario Vargas Llosa。 En ella, Asturias se inspira en el último gobierno de Manuel Estrada Cabrera, en Guatemala, para explorar los mecanismos que hacen funcionar una dictadura política, así como sus efectos en la sociedad。

Narrada desde distintos puntos de vista que van conformando de manera indirecta la figura del Presidente, esta novela es uno de los antecedentes más notables del boom latinoamericano y del realismo mágico, cuyo máximo exponente es García Márquez。 Su declarada condena de las injusticias y la tiranía le valió ser censurada y prohibida durante trece años, mientras que, en contraposición, su riqueza estilística y la originalidad de su estructura narrativa la convirtieron en una de las novelas que más influyeron en toda una generación de autores de América Latina。

Download

Reviews

Jesús T。 Liljehult

Este libro está criminalmente infra-difundido, hasta me atrevería a decir que probablemente sea intencional de las editoriales o que los gobiernos latinoamericanos han fomentado que las editoriales eviten reimprimirlo, irónico que el autor haya ganado un premio Nobel y pocos lo conozcan。 Aunque gracias a este sitio veo que es popular en personas de países angloparlantes y árabes。 También, al haber sido en parte redactado y publicado por primera vez en México, me atrevería a decir que también es Este libro está criminalmente infra-difundido, hasta me atrevería a decir que probablemente sea intencional de las editoriales o que los gobiernos latinoamericanos han fomentado que las editoriales eviten reimprimirlo, irónico que el autor haya ganado un premio Nobel y pocos lo conozcan。 Aunque gracias a este sitio veo que es popular en personas de países angloparlantes y árabes。 También, al haber sido en parte redactado y publicado por primera vez en México, me atrevería a decir que también es un texto "nuestro", igual que "Cien años de Soledad", gran parte de la obra de Roberto Bolaño, las pinturas de Leonora Carrington y Remedios Varo y otras obras de arte que vieron la luz por primera vez aquí, pero que no son parte de nuestro "talento nacional" según muchos y por ello prefieren leer a Octavio Paz, Elena Poniatowska o Carlos Monsivais, sin importar qué calidad tengan sus libros, sólo por haber vivido aquí varias décadas o nacido aquí。 En un México de 2020 es un texto demasiado vigente。。。。 en el que veo que el gobierno financia personas reales y falsas en internet para fomentar un culto a la personalidad del ejecutivo, vemos que nada ha cambiado en toda latinoamérica y que no es un fenómeno nuevo o exclusivo de México, ocurría con Porfirio Díaz, con Benito Juárez (sigue ocurriendo a pesar de que lleva casi siglo y medio muerto) y ocurrió en Guatemala con Manuel Estrada Cabrera (personaje que inspiró esta novela)。 En la novela es denominado “Protector de la juventud estudiosa” y en algún momento se señala que será reelegido "por voluntad del pueblo", mientras que en la trama vemos cómo por acción u órdenes suyas hay personajes que quedan muertos, o en el mejor de los casos, locos, encarcelados de por vida, obligados a prostituirse, con seres queridos muertos, o las anteriores juntas。。。。 Pfff, narrar mucho de lo que sucede arruinaría mucho la trama, que en mi opinión está demasiado bien construida。Pocos textos cuidan tanto la prosa como la cadena de eventos que narran como este libro。 Es como leer a Dunsany escribiendo, en lugar de ciudades míticas o material de cuentos de hadas, un mundo kafkiano, incoherente y pesadillesco, pero a la vez real: es decir latinoamérica durante una dictadura militarizada en el siglo XX。 Se retratan muchos de los pregones callejeros y onomatopeyas que quizás ya no se escuchan desde hace décadas y que funcionan como soporte para realizar una inmersión en el mundo que teje Asturias。 Imagino que debe ser complicado traducir la mayoría de ellas, por eso agradezco haber tenido el privilegio de leerla en su idioma original。 Pocas veces un libro me había molestado tanto, pero a la vez fascinado。 Quizás es uno de los mejores textos en idioma español que he leído。 。。。more

Julia Landgraf

Tive uma dificuldade imensa com esse livro! Estava bem curiosa pra ler o guatemalteco Miguel Ángel Asturias, vencedor de um nobel de literatura, e super aberta para o que quer que fosse desenvolvido no livro。 Não sei se foi o meu momento enquanto leitora ou a forma da narrativa, mas não consegui me conectar com a maneira como a história é contada e nem com nenhum dos personagens。 Sinto que saio dessa leitura sem levar nada comigo!

René Hernández

Una obra perfecta que en cierto sentido resume una parte de la historia de América latina, la eterna capacidad que tenemos en nuestros paises de formar dictadores, me llamó la atención de sobremanera la forma en que tomó el habla centroamericana como figura central del libro; es imposible tambien dejar atrás la brutalidad, la violencia y la tortura, por que en el fondo nuestros paises siguen siendo en cierta forma paises que siguen formandose, paises en los que tristemente la pobreza y el miedo Una obra perfecta que en cierto sentido resume una parte de la historia de América latina, la eterna capacidad que tenemos en nuestros paises de formar dictadores, me llamó la atención de sobremanera la forma en que tomó el habla centroamericana como figura central del libro; es imposible tambien dejar atrás la brutalidad, la violencia y la tortura, por que en el fondo nuestros paises siguen siendo en cierta forma paises que siguen formandose, paises en los que tristemente la pobreza y el miedo siguen siendo los grandes negocios de la clase política。 Espero la reseña sirva para que puedan acercarse a esta obra de arte que no le sobra una coma, suerte con aquellos que se acercan por primera vez a este autor。 。。。more

Miguel Barradas

Magistral。 Desde ahora, de mis favoritos。

Ouida

The concept is really cool and it was very easy to read。

Barzamini

وقتی اسم رئالیسم جادویی و آمریکای لاتین رو در کنار دیکتاتوری می شنوی حق داری که شاخک های کنجکاویت تیز بشه ! اونم وقتی که بفهمی دهه چهل خانوم زهرا خانلری و انتشارات خوارزمی اون رو درآوردن。 همه چیز نوید یه اثر شاهکار و همذات پندارانه را می داد اما 。。。شاید آستوریاس در فضای ابتدایی که ترسیم می کنه موفق بوده باشه اما رفته رفته می فهمیم که با یه داستان سرهم بندی شده طرفیم。 شخصیت های زیاد و ناقصی که خلق میشن بدون اینکه کارکرد روایی خاصی داشته باشن و سرانجام خاصی。 در طول کتاب ما هیچ ابعاد ویژه ای رو از وقتی اسم رئالیسم جادویی و آمریکای لاتین رو در کنار دیکتاتوری می شنوی حق داری که شاخک های کنجکاویت تیز بشه ! اونم وقتی که بفهمی دهه چهل خانوم زهرا خانلری و انتشارات خوارزمی اون رو درآوردن。 همه چیز نوید یه اثر شاهکار و همذات پندارانه را می داد اما 。。。شاید آستوریاس در فضای ابتدایی که ترسیم می کنه موفق بوده باشه اما رفته رفته می فهمیم که با یه داستان سرهم بندی شده طرفیم。 شخصیت های زیاد و ناقصی که خلق میشن بدون اینکه کارکرد روایی خاصی داشته باشن و سرانجام خاصی。 در طول کتاب ما هیچ ابعاد ویژه ای رو از آقای رییس جمهور،اطرافیان،مخالفان نمی بینیم。همه چیز در حد کلیشه。 حالا این وسط ممکنه با یه سری توصیف های شاعرانه هم از طرف نویسنده مواجه بشید مثل گریه های شیر آب درحالیکه کاسه های زیر آن در حال خندیدن است ! و ترجمه ای که متاسفانه بعد از این همه سال خیلی متروک شده و نیاز به ویرایش اساسی داره。 ترجیح میدم از این به بعد آمریکای جنوبی رو فقط با راهگشایی های عبدالله کوثری پیش ببرم و دیگر هیچ。 。。。more

Jacob Howard

wow

Faye

See, THIS is the reason I'm getting a literature degree。 I'd never heard of this book or its author, but my mind is blown。 I absolutely loved it。 The wordplay!! Every now and then I'd read a sentence that would knock me back in my chair, and I'd have to read it a few times over just to fully process the genius of it。 For example:--。。。the streets ran one after the other, all scantily clad in the moonlight, and not knowing what had happened, while the trees in the square twisted their fingers toge See, THIS is the reason I'm getting a literature degree。 I'd never heard of this book or its author, but my mind is blown。 I absolutely loved it。 The wordplay!! Every now and then I'd read a sentence that would knock me back in my chair, and I'd have to read it a few times over just to fully process the genius of it。 For example:--。。。the streets ran one after the other, all scantily clad in the moonlight, and not knowing what had happened, while the trees in the square twisted their fingers together in despair because they could not announce the event either by means of the wind or the telephone wires。 The streets arrived at the crossroads and asked one another where the crime had taken place, and then some hurried to the centre of the town and others to the outskirts, as if disorientated。--He's talking about streets as though they're people。 Are you allowed to do that?? But somehow you get a perfect image in your head of how a neighbourhood feels after a violent crime, and my mind is BLOWN。 Descriptions like this happen frequently throughout the book。 And that's just one of the many literary devices that Asturias uses, and each and every one is brilliant。 BRILLIANT。 I don't always enjoy Nobel Prize-winning literature, but this one, holy crap did Asturias ever earn it。 。。。more

Andresito Paredes

Me gusto el libro, siempre es impresionante leer sobre las políticas de los dictadores, sobre todas las brutalidades que cometen y como transforman las historias y testimonios a las cosas que ellos deseen escuchar。 Siempre hay un aura de desesperanza rodeando a los personajes, algo que no me gusta mucho en los libros, pero siempre esta esa curiosidad de cual va a ser el fin de Cara de Ángel, alguien tan cercano al presidente pero que empieza a verse envuelto en polémicas。Great book, reading abou Me gusto el libro, siempre es impresionante leer sobre las políticas de los dictadores, sobre todas las brutalidades que cometen y como transforman las historias y testimonios a las cosas que ellos deseen escuchar。 Siempre hay un aura de desesperanza rodeando a los personajes, algo que no me gusta mucho en los libros, pero siempre esta esa curiosidad de cual va a ser el fin de Cara de Ángel, alguien tan cercano al presidente pero que empieza a verse envuelto en polémicas。Great book, reading about dictators and all their shenanigans is always very intriguing, especially when the main character is pretty much the dictator's most trusted man。 That's what makes you want to keep reading the book, asking yourself what it is that'll end up happening to the main character。 。。。more

Lainer De La Hoz

Triste, agobiado y con rabia ante más injusticias del poder。 Maravillosa novela me hizo llorar y tener que cerrar el libro en varios capítulos。

Pedro Luis Camuñas García-Miguel

Novela amarga, muy amarga, demasiado para mi gustoEl autor a veces se pierde en juegos literarios para describir una simple calle, un poco Proustiano

Erich Arredondo

The storyline is impressive and detailed。

Carmen Valdebenito

Encuentra mi reseña enhttps://youtu。be/y78Wxc4a_Hs Encuentra mi reseña enhttps://youtu。be/y78Wxc4a_Hs 。。。more

Felipe Godoy

Definitivamente se relee en un futuro no muy lejano。

Albena Nikolova

Не пиша за книга, която не съм дочела。 На средата съм и съм потънала。 “Сеньор Президентът” на Мигел Анхел Астуриас。Знаех, че е получил Нобелова награда за литература и нищо повече。 Книгата ми препоръча приятел, нямаше начин да не ми хареса。 15 май денят, в който е роден Булгаков и убит Гео Милев。 Чета на пейката пред нас。 Има сватба, чувам шум и музика, толкова съм вглъбена, стигнала съм до XXII глава - Живият гроб。 Чувам родопска музика, цялата настръхвам, виждам музикантите с три гайди и един Не пиша за книга, която не съм дочела。 На средата съм и съм потънала。 “Сеньор Президентът” на Мигел Анхел Астуриас。Знаех, че е получил Нобелова награда за литература и нищо повече。 Книгата ми препоръча приятел, нямаше начин да не ми хареса。 15 май денят, в който е роден Булгаков и убит Гео Милев。 Чета на пейката пред нас。 Има сватба, чувам шум и музика, толкова съм вглъбена, стигнала съм до XXII глава - Живият гроб。 Чувам родопска музика, цялата настръхвам, виждам музикантите с три гайди и един тъпан。 Звучат само гайдите, музиката ме връхлита, забива тъпана。。。 ударите подадат в сърцето, забиват, заковават。。。 заплаквам, неконтрулируемо, сълзите падат сами, задъхвам се, вцепенена съм。。。 пълен катарзис。Астуриас ме е завзел, държи ме в плен с думите си тлъсти червей и изреченията отровни като змии。 Пише бързо, насечено, усещам как задържа дъх, писалката се стрелка по страниците до изнемога。 Действието на романа е без място и без време。 Може да е навсякъде из Латинска Америка。 Страна на диктатура, смърт, болка, страх, беззаконие, смазани бащи, майки гробове за бебетата си。 Страна, в която хората полунасън-полунаяее се качват на кораби сънища за “влюбените загубили надежда” или “влюбените, които не ще познаят щастие” 。 Присъства, живее или съществува един сеньор с лице на ангел, красив като демон, герой, фаворит на Президента, но за мен какъв е, положителен или отрицателен, не мога да кажа。 “Стоманените нокти на треската се забиваха в челото му。 Разпадаха се мислите му; разтеглени отражения на света, като в криво огледало, фантастично несъразмерни, вихър от кошмари, шеметен бяг - водоравен, отвесен, наклонен, едва започнал и замрял в спирала。。。”“Наметнати в лунна светлина , улиците тичаха една след друга подир изстрелите и подир стоновете на Палячето, подир бягащите стъпки на Васкес и приятеля му, без да разбират какво бе станало, а дърветата на площада кършеха ръце от мъка - как да съобщят по вятъра, по телефонните жици какво се бе случило току що?”“Бавно отвори очи, разкъса изящната бродерия на ресниците си。 И увисна на очите си - впити в тавана вендузи。 Висеше, безтегловен като полумрака, с незатвърдели кости, с превърнати в хрущял ребра и размекната глава。。。 Ръка от памук чукаше по вратата в тъмното。。。 Ръка от памук, ръка на сомнамбул。。。 Дървета от чукчета къщите са。。。 Гори с дървета от чукчета - градоврте。。。 Листата-звуци капеха, когато тя чукаше。 Невредим остана стволът-врата, когато капеха листата-звуци。。。 Не ѝ оставаше нищо друго, освен да чука。。。 На тях не им оставаше нищо друго, освен да отворят。。。 Но не отвориха。”Подчертавам през абзац, пиша в полетата, удрям удивителни。 Такова нещо е равносилно на alto da fe за мен, не мога да се спра, порива е по-силен от мен。Магически реализъм。Допълвам。Сега, когато я дочетох, не съм сигурна точно това ли щях да напиша。 Оставям го така, защото Астуриас ми отвя главата。 Не спирам да мисля, какъв човек, хора, система, паяк с паяжина от хора нишки, трябва да си за да унищожиш един човек? Да го смажеш, стъпчеш, унизиш и това да не ти стига。 Да не ти е достатъчно。 Да искаш чисто и просто да го унищожиш физически, разсичайки с меч душата му。 Давам 5 звезди, но според мен са малко。 。。。more

Safar

Yang penting tuan bahagia。 Kalau tidak, siap-siap saja 。。。。

Madahí

There are no words。El libro es confuso, no es mi estilo, no entendí muy bien la trama, fue tardado leerlo, empieza con algunos personajes como el pelele, el mosco, y luego se pelean y muere el mosco, luego pelele huye, y días después el general Vasquez y la masacuata ven como lo matan, también el Genaro canales, huye porque lo quieren meter preso, Camila se queda con él y la masacuata, escondida, luego no sé muy bien, si de muere o no Genaro Canales, pero bueno es a lo que más le entendí

Ahmet

السيد الرئيس، أستورياسهي أو رواية أقرأها للروائي الغواتيمالي الحائز على جائزة نوبل للآداب。 يبدو أننا نخطئ كثيرا حين نتذكر من أدباء أمريكا اللاتينية ماركيز ويوسا ومن اشتهر مثلهما، فهذه القارة لا تلبث تفاجئني بأدباء عظام ربما حرمتنا الترجمة من إبداعاتهم، خوان رولفو، كارلوس فونتيس، كابريرا。。 وأستورياس。 في ثلاثة أقسام وأربعين فصلا، تحكي الرواية، بضمير الراوي العليم، قصص الاستبداد والتخلف في غواتيمالا إبان حكم الجنرال。。 الحذر، الظلم، القتل، الفساد، الشك، الرصاص، الاستبداد، فساد الحاشية، الغواية، الان السيد الرئيس، أستورياسهي أو رواية أقرأها للروائي الغواتيمالي الحائز على جائزة نوبل للآداب。 يبدو أننا نخطئ كثيرا حين نتذكر من أدباء أمريكا اللاتينية ماركيز ويوسا ومن اشتهر مثلهما، فهذه القارة لا تلبث تفاجئني بأدباء عظام ربما حرمتنا الترجمة من إبداعاتهم، خوان رولفو، كارلوس فونتيس، كابريرا。。 وأستورياس。 في ثلاثة أقسام وأربعين فصلا، تحكي الرواية، بضمير الراوي العليم، قصص الاستبداد والتخلف في غواتيمالا إبان حكم الجنرال。。 الحذر، الظلم، القتل، الفساد، الشك، الرصاص، الاستبداد، فساد الحاشية، الغواية، الانبطاح، الانتهازية。。。في قالب يبدأ كوميديا ليتعرى تراجيديا خلال الفصول المتلاحقة التي تشابك بين قصة اتهام الجنرال كاناليس وتسهيل هروبه، وقصة وجه الملاك الذي تزوج ابنته وهي وشك الرحيل ليرحل ويتركها للانتظار。。 يفاجئك أسلوب أستورياس، فبعد كل بضع فقرات سردية يسبح بك في لغة شاعرية: حلما او تأملا أو قفزا إلى حدث ذي صلة بما قبله。لغة الترجمة ممتازة。 。。。more

Bimana Novantara

Lewat gaya penulisan yang liar dan bertenaga, Miguel Angel Asturias menceritakan kisah tentang sebuah negeri di bawah kekuasaan seorang diktator yang kejam dan paranoid yang bisa dengan mudah menentukan nasib hidup-mati seseorang。 Penggunaan metafor yang berlapis-lapis dengan kalimat-kalimat panjang membuat novel ini begitu intens karena membuat segala macam suara bisa terdengar, segala bau bisa tercium, semua pemandangan bisa terbayang jelas, dan macam-macam perasaan dan pikiran karakter-karakt Lewat gaya penulisan yang liar dan bertenaga, Miguel Angel Asturias menceritakan kisah tentang sebuah negeri di bawah kekuasaan seorang diktator yang kejam dan paranoid yang bisa dengan mudah menentukan nasib hidup-mati seseorang。 Penggunaan metafor yang berlapis-lapis dengan kalimat-kalimat panjang membuat novel ini begitu intens karena membuat segala macam suara bisa terdengar, segala bau bisa tercium, semua pemandangan bisa terbayang jelas, dan macam-macam perasaan dan pikiran karakter-karakternya bisa tergambarkan, bahkan sampai ke fragmen-fragmen mimpi yang acak dan serba kabur。 Dialog-dialognya pun muncul secara serampangan dan terasa hidup。 Semua itu didukung oleh terjemahan Ronny Agustinus yang lentur dengan kalimat-kalimat tegas dan pemakaian berbagai kata yang tidak umum sehingga membuat novel ini mudah dibaca namun kaya akan rasa bahasa。 。。。more

Minoshka

dificil de entender, va a ser interesante estudiar

Britty

Read this for a Latin American novels course。 While it’s a tough read, the chapters are short and the humour is dark。 The hopelessness of living under a tyrant is palpable。

Gerald Wright

"The President" is set in a country in the grip of a dictator and shows what happens when everyone is driven by fear and paranoia。 But Miguel Asturias tells his tale through irony, absurd plots, grotesque imagery, surreal dreamscapes – perhaps because realism cannot capture the depths of depravity and insanity to which everybody sinks。 At the start, just before dawn, a homeless lunatic, "the Zany," (whose madness is partly the result of a bite by a rabid dog) kills a man who thought he'd have so "The President" is set in a country in the grip of a dictator and shows what happens when everyone is driven by fear and paranoia。 But Miguel Asturias tells his tale through irony, absurd plots, grotesque imagery, surreal dreamscapes – perhaps because realism cannot capture the depths of depravity and insanity to which everybody sinks。 At the start, just before dawn, a homeless lunatic, "the Zany," (whose madness is partly the result of a bite by a rabid dog) kills a man who thought he'd have some fun taunting the village idiot。 However, this man happened to be a high-ranking colonel, and his senseless death sets off rounds of interrogations, torture sessions, secret trials, denunciations, and accusations in a climate of terror and fear controlled by the President at the top。 The Zany disappears early on, but it doesn't matter because nobody can accept that the colonel may have died by an accident of his own making。 Rather, it must be revolutionaries, enemies of the state, a third hand, or whatever。 Nobody, it seems, can escape or prove their innocence。 It's like Kafka meets Luis Buñuel meets Andre Breton。。。 Oh。。。 Wait! It turns out that Miguel Asturias really did hang out with Breton and other surrealists in the 1920s as he was writing this novel。 To my mind, this is key to understanding the crazy style by which he tells his tale。 It's often noted that Asturias influenced the magical-realism that we associate with Latin American literature。 That may be the case with his later novels。 But there is no magical realism in The President - no characters who commune with the spirit world or for whom the paranormal is real。 Instead, the "reality" the characters experience is an existence informed by grotesque and nightmarish hallucinations, a dreamscape located somewhere just below consciousness。 To my mind, this makes this novel much more surrealist than magic-realist。 I wasn't sure I wanted to read this, fearing it might be too heavy or difficult。 But this novel really is a Great Work that impresses with its imagination and powerful writing。 A great novel! I recommend it! 。。。more

F。 Rafael

Me parece impresionante ver que este libro fue escrito hace casi 100 años, simplemente porque no he visto otra producción similar salir de Centroamérica, y me parece extraño pensar que con tanto acceso a conocimiento, las mejores obras sean las más antiguas。No creo ponerlo al mismo nivel de otros libros que son mucho más memorables de escritores latinoamericanos contemporáneos, pero al menos la descripción de escena, y los diálogos de Asturias son excelentes。 Los personajes tienen característica Me parece impresionante ver que este libro fue escrito hace casi 100 años, simplemente porque no he visto otra producción similar salir de Centroamérica, y me parece extraño pensar que con tanto acceso a conocimiento, las mejores obras sean las más antiguas。No creo ponerlo al mismo nivel de otros libros que son mucho más memorables de escritores latinoamericanos contemporáneos, pero al menos la descripción de escena, y los diálogos de Asturias son excelentes。 Los personajes tienen características muy propias, y uno siente como que está con ellos durante el transcurso del libro。Sin embargo, pareciera que a la historia le falta contenido。 El libro termina sin que uno entienda el objeto de la novela, solo con el mensaje generalizado de que los dictadores son malos, y eso, al menos en este tiempo, y con la historia de latinoamérica, creo que se ha entendido (Tal vez era un mensaje mucho más importante en el tiempo de Asturias)。Algunos personajes no tienen nada de complejidad; no se entiende las motivaciones de ninguno de los protagonistas, al nivel que un general de muchos años de servir a la milicia, de un día para otro decide que ahora es revolucionario; o el servidor fiel del Presidente que antes era malo, ahora es bueno porque se enamoró。 Al menos con esa simpleza parece transmitírsele al lector。En general, este libro probablemente fue muy importante cuando se publicó, pero el tiempo ha hecho que su mensaje sea menos relevante。 Hay obras que son significativas para su momento, por lo que implicaban y el mensaje que ayudaron a difundir, pero que no están pensadas como obras maestras para la posteridad。Imagino que para el momento que fue publicado, era un gran insulto a las autoridades de la región, que seguían, y seguirían por muchos años, teniendo estructuras de gobierno similares a las que el libro describe; supongo que la idea era desmeritar la figura del presidente/dictador como alguien admirable, y verlo como un tipo común con demasiado poder。 No creo que la realidad de ese tiempo se vea reflejada en la actualidad, donde los problemas políticos de los gobiernos son muy diferentes y tienen más que ver con poder económico que el poder militar。Creo también que este es el mejor uso de jerga coloquial que he visto en un libro。 Nunca sentí que se utilizara un término "de pueblo" solo por usarlo, si no que metió partes importantes de la cultura guatemalteca en su historia sin necesidad de que se viera forzado; y lo que es mejor, dejó cristalizado un elemento de la cultura que normalmente se desecha。Para resumir el libro, como dice el dicho: "Del poder ni tan cerca ni tan lejos。" 。。。more

Seda

Insan okurken bitap duser yine de sever mi bi kitabi? Oluyor boyle seyler。 Icim kiyildi, sinirlendim her seye ve herkese ama cok da sevdim。 Diktator efendiler, gun yuzu gormeyin tamam mi, kuruttunuz insanligin iligini。 Ayh。

Eduardo Thomae

Un libro imperdible de la literatura guatemalteca。 El retrato de Manuel Estrada Cabrera, en quién está inspirado el personaje del Señor Presidente revela muchas de las características del dictador que gobernó Guatemala por 22 años。 Asturias hace uno de una narrativa rica, llena de los modos de la cotidianidad del país en los años 10 o 20 del siglo XX。 La lectura de este libro quizá resulte difícil para quienes no sean de Guatemala, pero con la guía de vocabulario que incluye esta edición se pued Un libro imperdible de la literatura guatemalteca。 El retrato de Manuel Estrada Cabrera, en quién está inspirado el personaje del Señor Presidente revela muchas de las características del dictador que gobernó Guatemala por 22 años。 Asturias hace uno de una narrativa rica, llena de los modos de la cotidianidad del país en los años 10 o 20 del siglo XX。 La lectura de este libro quizá resulte difícil para quienes no sean de Guatemala, pero con la guía de vocabulario que incluye esta edición se puede comprender fácilmente cada expresión o modismo。 。。。more

Zufar

Buku ini mengisahkan tentang bentuk kediktatoran yang amat kejam。 Hal apapun akan dilakukan untuk memperkuat kekuasaan, termasuk menyingkirkan orang kepercayaan。 Sang penulis Miguel Ángel Asturias, menyampaikan kisah sekaligus bentuk kritik terhadap pemerintahan totaliter dengan ndah。 Deskripsi kalimat antar dialog yang amat sastrawi dan sureal, dapat berpadu dengan kisah kekejaman diktator sebagai sebuah satu kesatuan。 Sebagai pembaca saya begitu menikmati setiap baris kalimat yang indah sekali Buku ini mengisahkan tentang bentuk kediktatoran yang amat kejam。 Hal apapun akan dilakukan untuk memperkuat kekuasaan, termasuk menyingkirkan orang kepercayaan。 Sang penulis Miguel Ángel Asturias, menyampaikan kisah sekaligus bentuk kritik terhadap pemerintahan totaliter dengan ndah。 Deskripsi kalimat antar dialog yang amat sastrawi dan sureal, dapat berpadu dengan kisah kekejaman diktator sebagai sebuah satu kesatuan。 Sebagai pembaca saya begitu menikmati setiap baris kalimat yang indah sekaligus mengutuk karakter presiden yang tidak kenal ampun dalam urusan kekuasaan。 。。。more

Italo Aleixo De Faria

"Sobre homens caçadores de homens, posso assentar o meu governo。 Não haverá a verdadeira morte nem a verdadeira vida。" São as palavras do Deus Maia da guerra e sacrifício, Tohil, encontradas em uma visão de um dos personagens que melhor sintetizam a obra。 Aqui os ritualistas propõe mediante a devolução do fogo aos humanos, sacrifícios e uma guerra eterna。Em 'O Senhor Presidente' somos lançados num mundo de pesadelo onde vidas podem ser interrompidas a qualquer momento, pelo simples fato de estar "Sobre homens caçadores de homens, posso assentar o meu governo。 Não haverá a verdadeira morte nem a verdadeira vida。" São as palavras do Deus Maia da guerra e sacrifício, Tohil, encontradas em uma visão de um dos personagens que melhor sintetizam a obra。 Aqui os ritualistas propõe mediante a devolução do fogo aos humanos, sacrifícios e uma guerra eterna。Em 'O Senhor Presidente' somos lançados num mundo de pesadelo onde vidas podem ser interrompidas a qualquer momento, pelo simples fato de estarem no lugar errado na hora errada。 A grande variedade de personagens que dão vida e cor à esse país fictício, estão fadados a serem aprisionados, torturados, executados pelo simples capricho do destino, não sendo poupados nem pela hierarquia social: criaturas do alto escalão e favoritos do governo, são descartados e substituídos num clima recorrente de paranoia absoluta e traições sem limites, uma verdadeira dança exótica pelo poder。 Por trás disso tudo assombra a presença absoluta do Presidente, entidade com ares divinos à que tudo converge e que conecta os fios dos destinos dos personagens como um mestre titereiro。Clássico Guatemalteco do ganhador do Nobel, 'El Señor Presidente' não é apenas sobre a Guatemala, mas um arquétipo da América Latina, uma representação das diversas ditaduras com que a região sofreu, um abuso constante das classes dominantes contra oprimidos que não tem a quem recorrer e cujas vidas estão a mercê do acaso。Mesmo lançada em meados do século XX, antes do boom do Realismo Fantástico, essa obra já trazia em si o embrião do que seria a literatura sulamericana nas décadas seguintes。 Com um estilo até hoje original, uma espécie de surrealismo e absurdo substituem o fantástico de Gabriel García Márquez, e raiva e indignação dividem espaço com o cenário mágico das Américas。Ecoando as palavras do deus Maia, a América parece sofrer de uma maldição como se alguns dizem "fosse fundada sobre cemitério indígena", os personagens parecem viver numa eterna guerra de uns contra os outros。 Da mesma forma que os maias ansiavam pelo fogo, nós ansiamos pela bondade e justiça em meio ao caos, uma esperança de algo de bom pode ser extraído das trevas。 Tristeza, dor e muita esperança são marcas registradas da nossa literatura e aqui não é diferente, uma obra poética e dura como a arte deve ser。 。。。more

Joe

nossa, acho que esse se tornou meu livro de ficção favorito, mesmo que não tenha lido muitos。 apesar de ter achado a leitura e a escrita meio difícil e arrastada no início (talvez também por que eu não esteja tão acostumado a livros mais "serios"), a forma como o autor constrói a trama e liga todos os pontos é realmente genial, e as últimas páginas me deixaram prezo。 é no mínimo angustiante pensar que a realidade do livro não esta monge da latino americana em DIVERSOS momentos da nossa história。 nossa, acho que esse se tornou meu livro de ficção favorito, mesmo que não tenha lido muitos。 apesar de ter achado a leitura e a escrita meio difícil e arrastada no início (talvez também por que eu não esteja tão acostumado a livros mais "serios"), a forma como o autor constrói a trama e liga todos os pontos é realmente genial, e as últimas páginas me deixaram prezo。 é no mínimo angustiante pensar que a realidade do livro não esta monge da latino americana em DIVERSOS momentos da nossa história。。。 foda。 。。。more

Antonio Delgado

Una gran novela que no ha perdido su vigencia escrita mucho antes que las novelas latinoamericanas en contra de las dictaduras y las tales llamadas novelas del Boom。 Mucho antes de que Foucault comenzase a filosofar sobre el poder como saber, ya El Señor Presidente muestra las tendencias que otros escritores en español emularán, como además otros escritores europeos durante los años de la post-guerra。 Cabe notar, que solamente escritores como Kafka y Woolf ya se interesaban por discutir la opres Una gran novela que no ha perdido su vigencia escrita mucho antes que las novelas latinoamericanas en contra de las dictaduras y las tales llamadas novelas del Boom。 Mucho antes de que Foucault comenzase a filosofar sobre el poder como saber, ya El Señor Presidente muestra las tendencias que otros escritores en español emularán, como además otros escritores europeos durante los años de la post-guerra。 Cabe notar, que solamente escritores como Kafka y Woolf ya se interesaban por discutir la opresión del individuo a cargo de un poder mayor, sea el estado, un pueblo pequeño o el colonialismo。 Para Asturias, dicha opresión es comisionada y apoyada por el reciente capital norteamericano y su fuerza colonizadora en los países Latinoamericanos。 Esta edición, es una de las mejores ediciones conmemorativas de la RAE。 Los ensayos son acertados y dan pie a continuar discutiendo esta gran obra。 。。。more

Scherzo

Curioso, ¿por qué?。。。 Después de todo, somos los pobres los más conformes。 ¡Y qué remedio, pué! Verdá es que con eso de la escuela los que han aprendido a ler andan inflenciados de cosas imposibles。 Hasta mi mujer resulta a veces triste porque dice que quisiera tener alas los domingos。 El amor, niña, es como las granizadas。 Cuando se empiezan a chupar, acabaditas de hacer, abunda el jarabe que es un contento; por todos lados sale y hay que apurarse a jalar para adentro, que si no, se cae; pero d Curioso, ¿por qué?。。。 Después de todo, somos los pobres los más conformes。 ¡Y qué remedio, pué! Verdá es que con eso de la escuela los que han aprendido a ler andan inflenciados de cosas imposibles。 Hasta mi mujer resulta a veces triste porque dice que quisiera tener alas los domingos。 El amor, niña, es como las granizadas。 Cuando se empiezan a chupar, acabaditas de hacer, abunda el jarabe que es un contento; por todos lados sale y hay que apurarse a jalar para adentro, que si no, se cae; pero después, después no queda nada más que un terrón de hielo desabrido y sin color。Llevadle a la barca de de… -el Sueño dudó-。。。 los enamorados que habiendo perdido la esperanza de amar ellos, se conforman con que les amen。 Era muy lleno de cuentos y muy niño。 Con nadita que fuera contra él creiba lo que se le contaba, o cuando era para darle el pase de su talento。 Bueno es también que le aconseje como amigo que busque la manera de halagar al Señor Presidente。Sí, ¿verdá?Nada le cuesta。Ambos agregaron con el pensamiento “cometer un delito”, por ejemplo, medio el más eficaz para captarse la buena voluntad del mandatario; o “ultrajar públicamente a las personas indefensas”; o “hacer sentir la superioridad de la fuerza sobre la opinión del país” o “enriquecerse a costillas de la Nación”; o…El delito de sangre era ideal; la supresión de un prójimo constituía la adhesión más completa del ciudadano al Señor Presidente。Por eso -pensaba- se les promete a los humildes el Reino de los Cielos -jesucresterías-, para que aguanten a todos esos pícaros。 ¡Pues no! ¡Basta ya de Reino de Camelos! Yo juro hacer la revolución completa, total, de abajo arriba y de arriba abajo; el pueblo debe alzarse contra tanto zángano, vividores con título, haraganes que estarían mejor trabajando la tierra。 Todos tienen que demoler algo; demoler, demoler… Que no quede Dios ni títere con cabeza…La fiesta de la laguna/ Nos agarró de repente;/ Este año no hubo luna/ Ni tampoco vino gente…¡No diga eso, Míster Gengis!¡Cómo que no diga eso, si eso es lo que siente! En mi país todo el mundo dice lo que siente。 Completamente。Una gran cualidad…¡Oh no, a mí me gustó más aquí con ustedes: decir lo que no se siente con tal que sea muy bonito!Entonces, allá, con ustedes, no se conocen los cuentos…¡Oh, no, absolutamente; todo lo que estar cuento ya está la Biblia divinamente!¡Lo que es este Míster Gengis quisiera ver llover whisky!No, no, ¿por qué?。。。 Entonces ya no se venderían los paraguas para paraguas, sino para embudos。 。。。more