Porażająca， choć niepozbawiona humoru opowieść o dorastaniu w biednym miasteczku w „pasie rdzy”。 To również napisana z uczuciem i zaangażowaniem analiza kultury pogrążonej w kryzysie – kultury białych Amerykanów z klasy robotniczej。 O zmierzchu tej grupy społecznej， od czterdziestu lat ulegającej powolnej degradacji， powiedziano już niejedno。 Nigdy dotąd jednak nie opisano jej z takim żarem， a zwłaszcza – od środka。

Historia Vance’ów zaczyna się w pełnych nadziei latach powojennych。 Ciężką pracą udało im się awansować do klasy średniej， a ukoronowaniem sukcesu stał się J。D。， który jako pierwszy w rodzinie zdobył dyplom wyższej uczelni。 Vance pokazuje jednak， że nie da się uciec od spuścizny przemocy， alkoholizmu， biedy i traum， tak typowych dla rejonu， z którego się wywodzili。

Elegia dla bidoków to aktualne i niepokojące rozważania o tym， że znaczna część Stanów Zjednoczonych straciła wiarę w amerykański sen， co znalazło odzwierciedlenie w wyniku ostatnich wyborów prezydenckich。 To książka， która pokazała Amerykanom z dużych miast， jak mało wiedzą o swoich rodakach， jak mylne mają o nich wyobrażenie。 Ciepła， wyrozumiała narracja Vance’a stała się ważnym głosem w dyskusji o rozwarstwieniu społecznym。 W tym sensie jest to rzecz uniwersalna， rzuca nowe światło na podziały społeczne i polityczne również w Polsce。