Ámsterdam
- Downloads：5250
- Type：Epub+TxT+PDF+Mobi
- Create Date：2021-08-12 02:41:20
- Update Date：2025-09-23
- Status：finish
- Author：Ian McEwan
- ISBN：8433960865
- Environment：PC/Android/iPhone/iPad/Kindle
- Download
Summary
Una feroz， cínica y mordiente fábula moral。
Molly Lane ha muerto a los cuarenta y seis años de edad。 Era una mujer muy libre， muy seductora， y en su entierro se encuentran presentes los cuatro hombres más importantes de su vida: Clive Linley， músico famoso; Vernon Halliday， periodista y director de uno de los grandes periódicos del país; George Lane， su poderoso y multimillonario marido， y Julian Garmony， un notorio político de derechas， actual ministro de Asuntos Exteriores y candidato a primer ministro。
Clive y Vernon son amigos desde los lejanos y felices años sesenta， y ambos fueron amantes de Molly cuando todos ellos eran jóvenes， idealistas y pobres。 George， el marido， entró mucho más tarde en la vida de la fascinante mujer y jamás pudo poseerla del todo， excepto en el terrible período final， de descenso a los infiernos de la pérdida de memoria y la desintegración mental， en el que se convirtió en su implacable cuidador y carcelero。 Y con respecto a Garmony， representante de la derecha más pura y dura y de todo lo que Vernon， Clive y Molly odiaron durante toda su vida， ni el periodista ni el músico pueden explicarse qué era lo que Molly veía en él， qué extraña relación les unía。 Pero lo descubrirán pocos días más tarde cuando George， el marido， le ofrece a Vernon unas espectaculares fotos del futuro primer ministro vestido con unas excitantes ropas de mujer。 Fotos tomadas precisamente por Molly， y que serán el disparo de salida de esta feroz， cínica， mordiente fábula moral。
Molly Lane ha muerto a los cuarenta y seis años de edad。 Era una mujer muy libre， muy seductora， y en su entierro se encuentran presentes los cuatro hombres más importantes de su vida: Clive Linley， músico famoso; Vernon Halliday， periodista y director de uno de los grandes periódicos del país; George Lane， su poderoso y multimillonario marido， y Julian Garmony， un notorio político de derechas， actual ministro de Asuntos Exteriores y candidato a primer ministro。
Clive y Vernon son amigos desde los lejanos y felices años sesenta， y ambos fueron amantes de Molly cuando todos ellos eran jóvenes， idealistas y pobres。 George， el marido， entró mucho más tarde en la vida de la fascinante mujer y jamás pudo poseerla del todo， excepto en el terrible período final， de descenso a los infiernos de la pérdida de memoria y la desintegración mental， en el que se convirtió en su implacable cuidador y carcelero。 Y con respecto a Garmony， representante de la derecha más pura y dura y de todo lo que Vernon， Clive y Molly odiaron durante toda su vida， ni el periodista ni el músico pueden explicarse qué era lo que Molly veía en él， qué extraña relación les unía。 Pero lo descubrirán pocos días más tarde cuando George， el marido， le ofrece a Vernon unas espectaculares fotos del futuro primer ministro vestido con unas excitantes ropas de mujer。 Fotos tomadas precisamente por Molly， y que serán el disparo de salida de esta feroz， cínica， mordiente fábula moral。
Reviews
Juanma
，
McEwan escribe como si no le costara trabajo y es una pena que lo que cuenta no pase de una perversa nadería。 Entretiene y se lee con gusto， aunque se olvide al terminar。
Brigid
，
Clive and Vernon are two friends and former lovers of Molly， recently deceased and a free spirit。 Vernon receives personal， potentially incriminating photos of a conservative politician he disagrees with， and thinks he should publish them in his newspaper to ruin the politician’s chances of becoming Prime Minister。 Sometimes， at the beginning of the novel， it was hard for me to tell Clive and Vernon apart， but it became easier as the story progressed。 The Clive-Vernon double-cross is the kind of Clive and Vernon are two friends and former lovers of Molly， recently deceased and a free spirit。 Vernon receives personal， potentially incriminating photos of a conservative politician he disagrees with， and thinks he should publish them in his newspaper to ruin the politician’s chances of becoming Prime Minister。 Sometimes， at the beginning of the novel， it was hard for me to tell Clive and Vernon apart， but it became easier as the story progressed。 The Clive-Vernon double-cross is the kind of twist that made me aware of how much I suspended my disbelief。 The circumstances are certainly believable enough， but I think my issue is that I could have used a little more build up than “Clive talked to some people。” 。。。more
Lauren
，
Ever since I read Atonement， McEwan has been one of my favourite writers by a long way and Amsterdam is no exception。 I actually had to check when it was written， because the topics were so relevant to today。 A great read that I zipped through in 3 days！
Leigh
，
No more Booker Prize winners。 I have yet to read one since the turn of the century that was worthwhile。 Even though this is a short book， and a quick read， I still found it to be shallow and cheap。
Johanna Kivimäki
，
Kiehtova tarina ystävyksistä， tehdyistä valinnoista ja siitä， mikä on oikein ja väärin。 Loppu oli yllättävä。 Pidin kirjasta， vaikka tartuin siihen epäröiden。 Monissa kommenteissa kirjaa oli moitittu， mutta minusta se oli hyvä。 Taisi olla ensimmäinen lukemani McEwanin kirja。
Caitlin
，
Having never read any of the author's other work， but having heard only great things， I decided to give this a go。 Luckily this was a charity shop find and I am glad I didn't spend much on it as overall I was very disappointed。 The book held my attention for the most part， and I found the depiction of the two main characters and their respective moral dilemmas to be interesting。 Neither were particularly likeable characters; however， towards the end the end， the one character （Clive） became abso Having never read any of the author's other work， but having heard only great things， I decided to give this a go。 Luckily this was a charity shop find and I am glad I didn't spend much on it as overall I was very disappointed。 The book held my attention for the most part， and I found the depiction of the two main characters and their respective moral dilemmas to be interesting。 Neither were particularly likeable characters; however， towards the end the end， the one character （Clive） became absolutely insufferable （in what felt like a rapidly escalating character change from his initial depiction）。 The end of this book was bizarre， it felt rushed and not only unlikely， but absolutely impossible。 Overall the writing was fine， but the plot didn't feel well formed。 This was not the book for me， but it was not enough to put me off reading more of his work。 。。。more
Nbrokaw
，
Meh。
Stella
，
Έχοντας διαβάσει πριν χρόνια το Στην ακτή που με γοήτευσε με την πρόζα του， ήθελα να δοκιμάσω και κάτι ακόμα από τον ΜακΓιούαν。 Δυστυχώς με αυτό εδώ δεν τρελάθηκα。 Σε αντίθεση με το Στην ακτή， η πλοκή εδώ είναι πλούσια， αλλά ο τρόπος γραφής δεν είχε τη μαγεία που θυμόμουν。Δύο καλοί φίλοι και πρώην εραστές της ίδιας γυναίκας συναντιούνται στην κηδεία της， σοκαρισμένοι με τον ραγδαίο τρόπο που ένα πρόβλημα υγείας της στέρησε τη ζωή。 Υπόσχονται πως αν ποτέ κάποιος από τους δύο βρεθεί σε ανάλογη θέσ Έχοντας διαβάσει πριν χρόνια το Στην ακτή που με γοήτευσε με την πρόζα του， ήθελα να δοκιμάσω και κάτι ακόμα από τον ΜακΓιούαν。 Δυστυχώς με αυτό εδώ δεν τρελάθηκα。 Σε αντίθεση με το Στην ακτή， η πλοκή εδώ είναι πλούσια， αλλά ο τρόπος γραφής δεν είχε τη μαγεία που θυμόμουν。Δύο καλοί φίλοι και πρώην εραστές της ίδιας γυναίκας συναντιούνται στην κηδεία της， σοκαρισμένοι με τον ραγδαίο τρόπο που ένα πρόβλημα υγείας της στέρησε τη ζωή。 Υπόσχονται πως αν ποτέ κάποιος από τους δύο βρεθεί σε ανάλογη θέση， δηλαδή άρρωστος και χωρίς δυνατότητα λήψης αποφάσεων， ο άλλος θα τον μεταφέρει σε κάποια χώρα με ευνοϊκούς προς την ευθανασία νόμους και θα φροντίσει να τον απαλλάξει από την οδυνηρή του ύπαρξη。 Από εκεί και πέρα και με αφορμή κάποια γεγονοτά και αποφάσεις που παίρνει ο καθένας τους， μαλώνουν άσχημα και η φιλία τόσων χρόνων καταστρέφεται。Το βιβλίο θέτει κάποια ηθικά διλήμματα που ομολογουμένως είναι δύσκολο να απαντηθούν。 Θα εκθέταμε στη δημοσιότητα την προσωπική ζωή ενός πολιτικού προκειμένου να τον σταματήσουμε να αναλάβει την εξουσία; Αν ας πούμε αυτός ο πολιτικός ήταν τόσο σιχαμένος όσο ο Τραμπ; Και αν ήμασταν ένα τσακ από το να ολοκληρώσουμε τη σύλληψη που θα οδηγούσε στο αριστούργημα μιας ζωής， θα αφήναμε τη συγκέντρωση στη δουλειά μας για να βοηθήσουμε έναν άγνωστο που κινδυνεύει; Τελικά， πόσο πιθανό θα ήταν να διαλέγαμε αυτό που βολεύει εμάς περισσότερο και πόσο εξίσου πιθανό θα ήταν να σηκώσουμε το επικριτικό μας δάχτυλο στον διπλανό μας που θα έκανε ακριβώς το ίδιο;Οι πληγωμένοι εγωισμοί και οι βαριές κουβέντες οδηγούν τους δύο φίλους στη ρήξη με το τέλος του βιβλίου να φαντάζει μη ρεαλιστικό και τραβηγμένο μόνο και μόνο για να κλείσει με ένα εντυπωσιακό φινάλε。 Μπορώ να φανταστώ όλη την ιστορία καθώς και το τέλος να στέκει πολύ καλά και να έχει ενδιαφέρον γυρισμένο σε ταινία （αράγε να έχει γίνει;） αλλά στο βιβλίο μου κλώτσησε。 Συνολικά， ένα μέτριο βιβλίο με κάποια ενδιαφέροντα σημεία που， για να είμαι ειλικρινής， απορώ πώς κέρδισε το Booker。 。。。more
Robert
，
I loved the writing， as always。 However I thought story along with ending was weak。 All characters were were horrible people in own way
Matt Pacenza
，
My least favorite McEwan so far。 There were bits I liked -- the interrogation of the process of a classical music composer was terrific -- but boy not much。 It's about loathsome people， by and large， who do loathsome things， for uninteresting reasons。 It's about cozy corners of power in art and media and politics that I don't want to spend time in。 The end is ridiculous。 Its portrayal of journalism -- a world I have worked in -- did not feel real， although I'd stipulate maybe the UK version is l My least favorite McEwan so far。 There were bits I liked -- the interrogation of the process of a classical music composer was terrific -- but boy not much。 It's about loathsome people， by and large， who do loathsome things， for uninteresting reasons。 It's about cozy corners of power in art and media and politics that I don't want to spend time in。 The end is ridiculous。 Its portrayal of journalism -- a world I have worked in -- did not feel real， although I'd stipulate maybe the UK version is like this。 Overall， wish I had skipped it。 #sadface 。。。more
Nuno Ferreira
，
Amesterdão é um romance sobre dilemas morais e sobre pessoas， as suas idiossincrasias e hipocrisias。 O título deve-se sobretudo à possibilidade de se ter um suicídio assistido na Holanda。 A bela e provocante Molly Lane， depois de uma paralisia que começou como um mero “formigueiro” num braço， tornou-se quase vegetal， e o seu marido levou-a à Holanda para pôr fim à vida。 Tudo começa numa fria manhã de inverno， quando dois velhos amigos， figuras destacadas da sociedade， reencontram-se num crematór Amesterdão é um romance sobre dilemas morais e sobre pessoas， as suas idiossincrasias e hipocrisias。 O título deve-se sobretudo à possibilidade de se ter um suicídio assistido na Holanda。 A bela e provocante Molly Lane， depois de uma paralisia que começou como um mero “formigueiro” num braço， tornou-se quase vegetal， e o seu marido levou-a à Holanda para pôr fim à vida。 Tudo começa numa fria manhã de inverno， quando dois velhos amigos， figuras destacadas da sociedade， reencontram-se num crematório londrino para prestar a última homenagem à antiga amante comum， Molly。 Um deles é Clive Linley， músico e compositor erudito， o outro Vernon Halliday， jornalista e editor。 Nos dias que se seguem ao funeral， os homens estabelecem um pacto cujas consequências nenhum deles poderá prever。 As decisões morais que então tomam fazem a sua amizade ser testada até ao limite e colocam em risco as carreiras de ambos。 Recheada de humor， a trama fala muito sobre a falecida; afinal ela tinha sido amante ou esposa de quatro dos principais personagens masculinos do livro。 O marido de Molly era George Lane， rico e poderoso dono de grande editora e um dos sócios do jornal diário Judge， onde Vernon é editor。 O livro joga muito com as diferenças de valores entre Clive e Vernon， mas também com as suas semelhanças。 Nenhum deles perdoa George por ter ajudado Molly a morrer， por exemplo。Mas há outras situações em que ambos concordam， discordam e concordam em discordar。 Achei extremamente curiosa a forma como o autor explora o psicológico masculino e as suas extremas fragilidades。 A competitividade， a inveja， o declínio， os problemas existenciais e mesmo o que significa a amizade para cada um deles。 Vernon tem de lidar com dilemas morais， dividido entre princípios pessoais e a sobrevivência do seu tablóide。Questões como a responsabilidade moral são muito exploradas。 Vernon tem imagens constrangedoras de um político intragável， Julian Garmony （antigo amante de Molly e candidato a primeiro-ministro） estando disposto a publicá-las para o destruir。 Há aqui uma questão que reflete a subversão de valores em que vivemos hoje， apesar de o livro ter sido escrito nos anos 90。 O verdadeiro problema de Garmony são as suas ideologias， a sua misoginia e racismo， mas o que realmente lhe pode manchar a imagem são as fotografias onde se apresenta vestido de mulher。Também Clive tem uma sombra de culpa no seu percurso， porque quem não ajuda uma vítima de violência acaba por ser cúmplice do agressor e Ian McEwan reflete perfeitamente a “moral” que estas personagens debitam para com os outros， mesmo quando as suas próprias trajectórias estão repletas de falta de civismo。 Amesterdão é um livro pequeno， mas repleto de questões super actuais e muito bem escrito。https://noticiasdezallar。wordpress。com 。。。more
Björn Brynjúlfur
，
Ágætis bók， en ristir ekki mjög djúpt。 Hún á góða spretti og persónurnar eru skemmtilegar， en söguþráðurinn er ósannfærandi og endirinn dræmur。
Harsimran Mand
，
I kind of didn't get it。 I kind of didn't get it。 。。。more
AiK
，
История любовников одной умершей женщины， убивших друг друга。 Полная бездуховность， бессердечие и эгоцентризм современного общества。 Развлекательное чтиво， претендующее на интеллектуальность。
Jennifer
，
The characters in this book are unlikeable and its themes resonate more with current events than I'd hoped。 But I don't really read McEwan's books for their plots， and his witty and precise writing style is just as satisfying here as ever。 The characters in this book are unlikeable and its themes resonate more with current events than I'd hoped。 But I don't really read McEwan's books for their plots， and his witty and precise writing style is just as satisfying here as ever。 。。。more
Kirtida Gautam
，
"There was something seriously wrong with the world for which neither God nor His absence could be blamed。" ~ Pg。 5This is one of the most intelligent works of fiction I have read in a while。 "There was something seriously wrong with the world for which neither God nor His absence could be blamed。" ~ Pg。 5This is one of the most intelligent works of fiction I have read in a while。 。。。more
Annette
，
McEwan won the Booker Prize in 1998 for this short novel。 It's masterful writing。 Though many have critiqued the story （and the writing， especially the quick ending）， there are themes in the story that are brilliantly crafted。 I admire McEwan and especially this book -- I use it to study the craft of writing。 Themes include creativity and what it feels like to have the goal elude you; interruption in one's process （and in life， e。g。， Molly， whose death at the beginning sets the stage for ongoing McEwan won the Booker Prize in 1998 for this short novel。 It's masterful writing。 Though many have critiqued the story （and the writing， especially the quick ending）， there are themes in the story that are brilliantly crafted。 I admire McEwan and especially this book -- I use it to study the craft of writing。 Themes include creativity and what it feels like to have the goal elude you; interruption in one's process （and in life， e。g。， Molly， whose death at the beginning sets the stage for ongoing interruption and misfiring）; friendship + loyalty; envy。 Most of all， it's the pace that I admire。 。。。more
Dmitry Verkhoturov
，
Interesting easy-to-read book with interesting story。
Vishakha
，
From the sublime to the ridiculous。This dark comedy is drastically and disastrously unlike my very first McEwan book， Atonement。 A story about two smug， self-absorbed friends， Clive and Vernon， who contemplate their own mortality after the painful and untimely death of their common friend， Molly， at 46。 It seems that the passing away of Molly Lane， a vivacious， pleasure-seeking， free spirited photographer， diminishes the spark from their own lives， compels them to ponder their future and come up From the sublime to the ridiculous。This dark comedy is drastically and disastrously unlike my very first McEwan book， Atonement。 A story about two smug， self-absorbed friends， Clive and Vernon， who contemplate their own mortality after the painful and untimely death of their common friend， Molly， at 46。 It seems that the passing away of Molly Lane， a vivacious， pleasure-seeking， free spirited photographer， diminishes the spark from their own lives， compels them to ponder their future and come up with an unusual pact for a less disgraceful exit。 What follows is a ridiculous plot decorated with charitable self-reflections， humorous observations， weighty moral conundrums， holier-than-thou moans and groans， unexpected spins， and a very， very mediocre ending -- all of it in the superior and elegant prose of McEwan。 I could somehow endure the anticlimactic end as it could be remotely amusing for their pact to come full circle but what about the implausible characterization？ Why would two sane grownups who have been life-long friends turn dangerously and irrevocably hostile？One redeeming point for me was the sly commentary on the cultural decline in the society using the falling standards of news and music as examples。 McEwan's clever portrayal of hypocrisy and opportunistic behavior made me chuckle。 Also， the witty and eloquent prose was a consolation。 And since I'm partial to self-reflections， more so when there are indulgent justifications of selective morality and flashes of casual misanthropy， I enjoyed their mental rants quite a bit。 As I wrap up， some profound thoughts on life and death from Amsterdam: He knew so many people who had died that in his present state of dissociation he could begin to contemplate his own end as commonplace -- a flurry of burying or cremating， a welt of grief raised， then subsiding as life swept on。 There wasn't really much else to do。 Make something， and die。 We know so little about each other。 We lie mostly submerged， like ice floes， with our visible social selves projecting only cool and white。 Here was a rare sight below the waves， of a man's privacy and turmoil， of his dignity upended by the overpowering necessity of pure fantasy， pure thought， by the irreducible human element -- mind。 And， a couple of amusing quotes which made me squeeze some pleasure out of this Booker winner: Was it boredom or sadism that made the shirt service people do up every single button？ （In the meeting） Everyone nodded， nobody agreed。 In summary: Disappointment wrapped in scintillating prose; never to be recommended as an introduction to the author。 Also， Mr。 McEwan's interest in music runs deep。 After all is said and done， I can't solely blame the author for my disillusionment with the book。 My interest in it diminished midway， partly because I became increasingly obsessed with Kate Winslet's Mare of Easttown -- a rare occurrence for me as I can't sustain binge-watching， it makes me incapable and useless for everything else around me。 Do check it out if you like bleak crime dramas。 。。。more
Aaron Aoyume
，
It is not like In Bruges。。。 Or is it？ Perhaps because of the way the plot is set up and the main conflicts of the story build up， or maybe because of its intense black humor， reading Amsterdam made me think of Martin McDonagh's In Bruges。 It is not that Amsterdam is in any sense as escathological as the movie （quite the opposite， this book is set at the core of a cultural elite who enjoys expensive wine， produces art and makes decisions that can change the future of a nation， completely differen It is not like In Bruges。。。 Or is it？ Perhaps because of the way the plot is set up and the main conflicts of the story build up， or maybe because of its intense black humor， reading Amsterdam made me think of Martin McDonagh's In Bruges。 It is not that Amsterdam is in any sense as escathological as the movie （quite the opposite， this book is set at the core of a cultural elite who enjoys expensive wine， produces art and makes decisions that can change the future of a nation， completely different from the déclassé plot in In Bruges）， but subtle and elegant as it may be， there was still something in Amsterdam that brought the book and the movie together in my mind （and I'm not mistaking Belgium for Holland！）。 McEwan tells the story and fate of his main characters--Vernon Halliday and Clive Linley （Ray and Ken？）--competently and cleverly as always， as the gifted writer he is。 Some of the detailed characterization of the first half of the book （all the details of Vernon's leadership conflicts at the newspaper and Clive's creative process of writing a symphony） seemed a little too much imho， even （or perhaps especially） in a short novella， but this is one of trademarks of McEwan's， as I now see it。 I must confess that after reading Atonement first and Nutshell next， I had to rank this Amsterdam somewhat lower， both in conception and execution， maybe because it lacked that spark of originality that was， to me， so prominent in the other two books。 Still， this is a very pleasant， short， brief， light and entertaining read。 。。。more
Jonathan
，
Aug 2020
Inna
，
I thought this book would be you know a simple one but I didn't expect that twist in the end。 How devious for the both of them。 Did they deserve it？ I actually don't know。 They should have talked about it as proper adults。 I thought this book would be you know a simple one but I didn't expect that twist in the end。 How devious for the both of them。 Did they deserve it？ I actually don't know。 They should have talked about it as proper adults。 。。。more
Rachel Farrall
，
Couldn't stop reading it。 The end was a little bit of an anti-climax。 Couldn't stop reading it。 The end was a little bit of an anti-climax。 。。。more
Maaike
，
Zo heerlijk villein， genadeloos over de arrogantie van mannen in machtsposities en hoe die ten val komt。 Heb gelachen， gecringed en genoten。
Aloke Jain
，
Could not enjoy the lack of complexity in plot or the difficult words interspersed here and there
Caetlin McFadden
，
It might be a small book。。。but man McEwan knows how to stick with a theme of immorality and painfully realistic characters。 I found myself liking Clive and Vernon at certain times only to remind myself of how heartless they continued to reveal themselves to be。 That ending definitely packs an unexpected punch。
Jarmo
，
A quick and very entertaining read with deliciously growing tension except， surprisingly， for the end that I think diminished the whole and was somewhat disappointing。 My reading of other stories by McEwan has always been intense till the very end！
Kimberly
，
Better than I expected。 While the writing is beautifully wrought， the story did not keep my attention。
Egor Reznichenko
，
Ian McEwan can create an intriguing plot where people's inner world is discovered in some unexpected ways。 Ian McEwan can create an intriguing plot where people's inner world is discovered in some unexpected ways。 。。。more
Marianna Tsotra
，
Ο πολυγραφότατος Βρετανός Ian McEwan， σε αυτό εδώ το σύντομο σε έκταση μυθιστόρημα που απέσπασε το βραβείο Booker το 1998， στήνει τους ήρωές του， σαν μαριονέτες σε ένα ενδελεχώς σχεδιασμένο κουκλοθέατρο， και τους φέρνει αντιμέτωπους με μια σειρά από πολύπλοκα ηθικά διλήμματα。 Ο Κλάιβ και ο Βέρνον του， ένας διεθνούς φήμης συνθέτης με διογκωμένο εγώ και αισθημα μεγαλείου， και ένας μηχανορράφος διευθυντής εφημερίδας που δεν θα σταματήσει πουθενά προκειμένου να συντρίψει τους πολιτικούς εχθρούς του， Ο πολυγραφότατος Βρετανός Ian McEwan， σε αυτό εδώ το σύντομο σε έκταση μυθιστόρημα που απέσπασε το βραβείο Booker το 1998， στήνει τους ήρωές του， σαν μαριονέτες σε ένα ενδελεχώς σχεδιασμένο κουκλοθέατρο， και τους φέρνει αντιμέτωπους με μια σειρά από πολύπλοκα ηθικά διλήμματα。 Ο Κλάιβ και ο Βέρνον του， ένας διεθνούς φήμης συνθέτης με διογκωμένο εγώ και αισθημα μεγαλείου， και ένας μηχανορράφος διευθυντής εφημερίδας που δεν θα σταματήσει πουθενά προκειμένου να συντρίψει τους πολιτικούς εχθρούς του， αντικρίζουν καταπρόσωπο και αντιμάχονται διαρκώς με συνειδησιακές συγκρούσεις， με την ιεράρχηση των ηθικών προτεραιοτήτων και καθηκόντων τους και με την πάλη μεταξύ του ατομικού τους συμφέροντος και του δημόσιου， κοινού καλού。 Ξανά και ξανά θα αποδεικνύουν το ατελές της ανθρώπινης φύσης， οδεύοντας νομοτελειακά προς το αμοραλιστικό τέλος （τους）， ενώ στο φόντο δεσπόζει μια κοινωνία ατομικιστική， αριβιστική και διεφθαρμένη ως το κόκαλο。Ο McEwan στηλιτεύει ανελέητα τη βρετανική υψηλή κοινωνία， τους κύκλους των διανοουμένων， δημοσιογράφων και καλλιτεχνών， αλλά και τον πολιτικό στίβο， σε μια καυστική σάτιρα – ηθογράφημα της Βρετανίας των τελών του 20ου αιώνα。 Αποδεικνύει δε για άλλη μια φορά ότι είναι ένας δεξιοτέχνης της γραφής， σε ένα βιβλίο με περίτεχνο， μακροπερίοδο λόγο， εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο και φινιρισμένα εκφραστικά μέσα， με προοικονομίες της αφήγησης και απαντήσεις σε προηγουμένως εγερθέντα ερωτήματα να τοποθετούνται， στρατηγικά και με σαρδόνια αίσθηση του χιούμορ， σε επιλεγμένα σημεία των σελίδων του。Το πρόβλημα εδώ είναι πως ο συγγραφέας δεν καθιστά απόλυτα σαφή την πρόθεσή του και την κατεύθυνση που θέλει να πάρει， τόσο από άποψη πλοκής όσο και ύφους: το «Άμστερνταμ»ξεκινά ως μια κραυγή υπαρξιακής αγωνίας απέναντι στο αναπόδραστο της πνευματικής και σωματικής φθοράς και του θανάτου， συνεχίζει ως αγωνιώδες πολιτικό θρίλερ και κυνική μαύρη κωμωδία， και στο ενδιάμεσο παρεισφρέει και η ηθική προβληματική της ιατρικά υποβοηθούμενης ευθανασίας。 Το αποτέλεσμα είναι ένα μυθιστόρημα ατελές και άνισο， μακριά από τη σφιχτή δομή που αποτελεί τον κανόνα των υπόλοιπων έργων του McEwan， που διστάζει να βαδίσει σε ένα ξεκάθαρο αφηγηματικό μονοπάτι και καταλήγει συχνά να αφήνει τον αναγνώστη μουδιασμένο και αποπροσανατολισμένο。Παρ’ όλα αυτά， δεν παύει να είναι ένα ευφυές， σύντομο βιβλίο για τη φιλία και την υποκρισία， την προδοσία και την εκδίκηση， για την επίφαση καθωσπρεπισμού και αστικής ευγένειας κάτω από την οποία δεσπόζει όλη η ρυπαρότητα μιας χώρας， μιας κοινωνίας και μιας ανθρωπότητας σε σήψη。 Σίγουρα όχι το αποκορύφωμα της συγγραφικής καριέρας του McEwan， αλλά μια αξιόλογη προσθήκη σε αυτήν。 。。。more
Reference
google book https://www.google.com/search?tbm=bks&q=Ámsterdam
hathitrust digital library https://babel.hathitrust.org/cgi/ls?q1=Ámsterdam&field1=ocr&a=srchls&ft=ft&lmt=ft
The British Library https://bll01.primo.exlibrisgroup.com/discovery/search?query=any,contains,Ámsterdam&tab=LibraryCatalog&search_scope=Not_BL_Suppress&vid=44BL_INST:BLL01&lang=en&offset=0